Τέσσερις και μία αύριο μείνανε ως την Κυριακή της κάλπης, και σε μια δίμηνη εξοντωτική προεκλογική εκστρατεία, το ΚΚΕ άνοιξε μάτια κι αυτιά, που τσίμπλιασαν και βούλωσαν στη μνημονιακή μπίχλα που βαφτίστηκε κρίση, και μένει ως την τελευταία στιγμή να το παλεύει πόρτα-πόρτα, αλλά και ανάρτηση- ανάρτηση για να φανεί στις κάλπες.
Όλο αυτό το διάστημα και ειδικά τις τελευταίες τρεις βδομάδες που ξεσάλωσε ο συριζέικος αντικομμουνισμός και το παιχνίδι παίζεται χωρίς κανόνες, έγινα αποδέκτης επιστολών – ηλεκτρονικών και χειρόγραφων- συζητήσεων και ξεσπασμάτων ανθρώπων της ουσιαστικής αριστεράς κυρίως, που ντρέπονται και πικραίνονται όχι γιατί πλανήθηκαν, αλλά γιατί άργησαν να δηλώσουν ότι δε συμπεριλαμβάνονται στο μόρφωμα που “επαναστατεί” με αρπαχτή στον ΣΚΑΙ κι εμπάργκο στη νοημοσύνη των πολιτών.
Διάλεξα μια αποκαλυπτική, πικρή και τόσο συμπυκνωμένη επιστολή και την παραθέτω αυτούσια εδώ, ως την καλύτερη προειδοποίηση για τα συριζέικα χτυπήματα των τελευταίων ημερών και ωρών προς το ΚΚΕ, το μεγάλο φόβο και τρόμο του κάθε οπορτουνιστή.
