Είναι γεγονός ότι οι αστοί έχουν ανυπέρβλητες δυσκολίες με τη διαχείριση της κρίσης.
Αν με το κέρδος γίνονται επιθετικοί στους εργαζόμενους για να αποκομίσουν ακόμη μεγαλύτερο, με την αναπόφευκτη καταστροφή κεφαλαίου λόγω κρίσης γίνονται αδίστακτοι. Ακόμη πιο πολύ όταν υπάρχει ένα εργατικό, λαϊκό κίνημα, ταξικά προσανατολισμένο που ανασυντάσσεται, τους οξύνει την πολιτική αδυναμία διαχείρισης της κρίσης, οπότε συμπεριφέρονται σαν το μελλοθάνατο αρπαχτικό ζώο, που, εγκλωβισμένο στον αναπόφευκτο χαμό του, μέχρι να πεθάνει, ψάχνει δύναμη να κατασπαράξει τον αντίπαλό του.
Αλλά αυτή η κατάσταση προδίδει και την αδυναμία του μελλοθάνατου.
Ετσι φαίνεται πως συμπεριφέρονται ορισμένοι δημοσιολόγοι των αστών, έχοντας εξαντλήσει τα επιχειρήματα στήριξης της άγριας ταξικής υπέρ του κεφαλαίου πολιτικής, προκειμένου να υποτάξουν τους εργαζόμενους που πυκνώνουν ολοένα τις γραμμές του κινήματος, αναπτύσσοντας μαζικούς μαχητικούς αγώνες κόντρα σ' αυτή την πολιτική.