Αυτή η «γαλλική επανάσταση» κράτησε λίγο.
Ισα που έγινε τίτλος στα πρωτοσέλιδα. Ο ίδιος ο Ολάντ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους: Χαρακτήρισε «απαραίτητη τη δημοσιονομική πειθαρχία», δήλωσε καθαρά ότι όχι μόνο δεν απορρίπτει το Σύμφωνο Δημοσιονομικής Πειθαρχίας, αλλά και ότι θα το εμπλουτίσει.
Κρίμα, πάνω που διάφοροι - απ' τον Καρατζαφέρη ως τον Τσίπρα κι απ' τον Βενιζέλο ως τον Σαμαρά - άρχισαν να μιλάνε για το «γαλλικό παράδειγμα» και να το πλασάρουν ως ελπίδα και για τον ελληνικό λαό, το παράδειγμα έδειξε τα δόντια του: Ο Ολάντ είπε σε απλά ελληνικά «τα κεφάλια μέσα».
Η μόνη που έμεινε να πανηγυρίζει είναι η Τρέμη στο «Mega». Παραφράζοντας τη φράση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου διαπίστωσε ότι «πάνω απ' την Ευρώπη πλανάται ένα φάντασμα, το φάντασμα της ανάπτυξης». Μη γελάτε, το είπε σοβαρά. Το είπε όταν από το ρεπορτάζ μεταδόθηκε η είδηση πως και η Μέρκελ συμφωνεί με τον Ολάντ ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να «εμπλουτιστεί» με ένα παράρτημα για την ανάπτυξη.
***
Η ανάπτυξη είναι η μαγική λέξη που επαναλαμβάνεται από το 1992 ως σήμερα στους τίτλους όλων των συμφωνιών της ΕΕ και επαναλαμβάνουν τώρα τόσο ο
-- Αν η Ελλάδα αποδεσμευτεί από την ΕΕ, όπως προτείνει το ΚΚΕ, πού θα βρεθούν χρήματα για μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, Παιδεία κ.λπ., αφού δε θα δοθούν τα δάνεια;
