Σελίδες

8 Ιουν 2012

Μόνο το ΚΚΕ μπορεί να αποτρέψει την άνοδο της επίδρασης ναζιστικών αντιλήψεων



taxikiantepi8esi

Ο ΣΥΡΙΖΑ Ψηφοθηρεί ασύστολα με ακάλυπτες επιταγές


Εφησυχάζει το λαό ότι στην Ελλάδα και την ΕΕ των μονοπωλίων «πνέει άνεμος αξιοπρέπειας και ελπίδας»
Να προσεταιριστεί την κρίσιμη εκλογική μάζα των δημοσίων υπαλλήλων επιχειρεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι δηλώσεις χτες του Αλ. Τσίπρα, μετά την επίσκεψή του στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, όπου μίλησε για «άρτια εκπαιδευμένο στελεχικό δυναμικό, για τις δυνατότητες της δημόσιας διοίκησης να παράξει έργο», επιρρίπτοντας τις ευθύνες για τις «παθογένειες» στις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν και επέβαλαν «κομματοκρατία, πελατειακές σχέσεις» και στην «έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού» κ.ά.
Ο ίδιος υποσχέθηκε «ένα δημόσιο αξιοκρατικά δομημένο» και όχι απολύσεις - ανέφερε ότι «θα εμπιστευτούμε τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης», που «είναι ένα εργαλείο για την άσκηση πολιτικής, για να γίνει πιο αποτελεσματικό το κράτος, για να μπορέσουμε να έχουμε ανάπτυξη με κοινωνική ανταποδοτικότητα».
Προχτές το βράδυ απ' την Ελευσίνα το υποσχεσιολόγιο του Αλ. Τσίπρα προσαρμόστηκε στις ανάγκες της περιοχής και περιέλαβε τη δημιουργία θέσεων εργασίας με προστασία του περιβάλλοντος. Εκτός τόπου και χρόνου και για την αποκοίμιση του λαού, σε μια φάση που η κρίση οξύνεται και που τύμπανα πολέμου ηχούν στην περιοχή μας, ισχυρίστηκε ότι «φυσάει ήδη στα σταυροδρόμια της

Το τέρας της ΕΕ ετοιμάζει νέα επίθεση


Η συζήτηση για βάθεμα της πολιτικής και οικονομικής ενοποίησης της ΕΕ γίνεται στο πλαίσιο της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και της προσπάθειας που κάνει το κεφάλαιο να την ξεπεράσει προς όφελός του. Η συζήτηση δεν είναι καινούρια. Από την ενιαία αγορά της δεκαετίας του '80 και τη μετεξέλιξη της ΕΟΚ σε ΕΕ, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ και από την ΟΝΕ στις αρχές του 2000 μέχρι τα δημοσιονομικά σύμφωνα σταθερότητας και τη συνθήκη της Λισαβόνας (το γνωστό «ευρωσύνταγμα»), στόχος της λυκοσυμμαχίας ήταν και παραμένει η παραπέρα ενίσχυση των δομών της σε όφελος των μονοπωλίων, με θεμελιακό ζήτημα την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των λαών σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα να μπορεί η ΕΕ να ανταπεξέρχεται στον οξύτατο διεθνή μονοπωλιακό ανταγωνισμό σε όφελος των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Αυτό πρακτικά σημαίνει περισσότερες αρμοδιότητες στα όργανα της Ευρωένωσης για τα οικονομικά και πολιτικά ζητήματα της κάθε χώρας - μέλους, άρα και μεγαλύτερη παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα η ανισομετρία στο εσωτερικό της σε συνδυασμό με τους ενδοευρωενωσιακούς ανταγωνισμούς δημιουργούν τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση, αφού τα μονοπώλια κάθε κράτους, ιδιαίτερα των ισχυρών, επιδιώκουν το ίδιον όφελος, γεγονός που τους αναγκάζει να προχωρούν με βήματα ανταγωνισμών και συμβιβασμών ταυτόχρονα. Και να δημιουργούν στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης ομόκεντρους κύκλους κρατών με διαφορετικές ταχύτητες στην εξέλιξη του καπιταλισμού.
Η «οικονομική διακυβέρνηση», που θεωρήθηκε βήμα στην πολιτική και οικονομική ενοποίηση της ΕΕ,

ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ, ΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ "ΑΡΙΣΤΕΡΗ" ΑΝΑΠΤΥΞΗ...


Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά στο πρόγραμμά του, και το θεωρεί άλλωστε θεμέλιο της «αριστερής» πολιτικής του - εδώ στήριξε όλη του την προπαγάνδα αυταπατών για να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις -, ότι μπορεί να «ακυρώσει» το μνημόνιο και ταυτόχρονα να «επαναδιαπραγματευτεί» τη δανειακή σύμβαση με την Ευρωπαϊκή Ενωση και την τρόικα. Η δανειακή σύμβαση όμως είναι ενιαία και αδιαίρετη με το μνημόνιο και το PSI, δηλαδή το «κούρεμα» του χρέους. Στη συμφωνία για το δάνειο ενσωματώνονται οι πολιτικές που προβλέπονται στο μνημόνιο. Επομένως ακόμη και αν ακυρώσει το μνημόνιο και αρχίσει η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, ουσιαστικά θα επαναδιαπραγματευτεί μέτρα που επιβάλλει η συμφωνία, δηλαδή νέα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ με αυτήν την πολιτική λέει ότι θα δημιουργήσει προϋποθέσεις για την ανάπτυξη. Ανάπτυξη καπιταλιστική, εννοείται, των επιχειρηματιών. Αλλωστε έχει δώσει διαπιστευτήρια σ' αυτό όχι μόνο με το γεγονός ότι είναι υπέρμαχος της Ευρωζώνης και της ΕΕ των καπιταλιστών, αλλά και με την προγραμματική του επιδίωξη για ένα υγιές τραπεζικό σύστημα και την υγιή γενικά επιχειρηματικότητα.

Η ΕΕ και των «δεξιών» και των «αριστερών» είναι ίδια


Εχει τονιστεί χιλιάδες φορές ότι η ισοπέδωση των μισθών των εργαζομένων που απειλούνται με καθεστώς «κινεζοποίησης» δεν είναι αποτέλεσμα μιας στενά «μνημονιακής» πολιτικής που εφαρμόζεται σε κάποιες χώρες της ΕΕ.
Αντίθετα, η επιλογή όλης της ΕΕ να κατρακυλήσουν οι μισθοί των εργαζομένων στα επίπεδα της Κίνας είναι αυτή που γεννά τα μνημόνια. Είναι αυτή η επιλογή που περνά μέσα από τις «μνημονιακές» πολιτικές, οι οποίες εφαρμόζονται με ή χωρίς μνημόνιο, με ή χωρίς τρόικα, σε όλο το ευρωενωσιακό στερέωμα.
*
Για να μην πάμε σε παλιότερες αποφάσεις της ΕΕ, που αποδεικνύουν ότι η ΕΕ δεν είναι το πεδίο της «λύσης» των προβλημάτων του ελληνικού λαού, όπως ισχυρίζονται όλες οι πολιτικές δυνάμεις του «ευρωενωσιακού προσανατολισμού»,
αλλά ότι, αντιθέτως, η ΕΕ είναι το πρόβλημα,

Τι διακυβέρνηση χρειάζεται ο λαός;


Η συζήτηση σχετικά με τη συμμετοχή ή μη του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές της 17ης Ιούνη επανέρχεται τις τελευταίες μέρες, με αφορμή τη συζήτηση για το μετεκλογικό ενδεχόμενο να μη σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση. Και σε αυτό το πλαίσιο - όπως έκαναν και πριν τις εκλογές της 6ης Μάη αλλά και κατά τη διάρκεια των διερευνητικών εντολών - ζητούν από το ΚΚΕ να πει εάν θα συμμετάσχει. Η θέση του ΚΚΕ είναι ξεκάθαρη, όπως ήταν και πριν την 6η Μάη. Δεν είναι δυνατόν το ΚΚΕ να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση που όχι μόνο δεν θα ανακουφίσει το λαό, αλλά με δεδομένο το βάθεμα της κρίσης και τις δεσμεύσεις απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση θα πάρει ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Ούτε φιλολαϊκά μέτρα θα πάρει, ούτε ανακούφιση θα φέρει, ούτε θα λύσει λαϊκά προβλήματα.
Ο εργαζόμενος λαός έχει ανάγκη από μια κυβέρνηση που θα τον απαλλάξει από τις δεσμεύσεις της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και του ΝΑΤΟ, που θα καταργήσει το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση, που όντας ο ίδιος ιδιοκτήτης του πλούτου της χώρας, θα αποφασίζει τι και πώς θα παράγεται. Ετσι θα καταργήσει την ανεργία και τις περιφερειακές ανισότητες, θα καταργήσει την επιχειρηματική δράση στην Υγεία και οι

Είσαι εσύ ηλίθιε...


Η ηλιθιότητα ξεχειλίζει από παντού.
Στην πιο κρίσιμη εποχή της χώρας και των ζωών μας, η βλακεία πολλών, αισθάνομαι ότι φρενάρει την τελευταία δυνατότητα να είσαι ψύχραιμος. Η αμηχανία που προκαλεί η «λειτουργία» του ανθρώπινου εγκεφάλου,  κάνει τα οικονομικά προβλήματα, την γενική ανασφάλεια, την ατομική αγωνία για την επιβίωση να μοιάζουν τείχος από αλουμινόχαρτο.
Αφορμή η φασιστική επίθεση του Η. Κασιδιάρη κατά της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλη, χτες στο πρωινό του Γ. Παπαδάκη. Η ερώτηση που έθεταν αρκετοί ακροατές, αναγνώστες και άλλοι, με απομόνωνε από την λογική: «Ποιος άρχισε πρώτος».  Σαν να επρόκειτο για δύο ζωηρά παιδάκια του νηπιαγωγείου, που αρπάχτηκαν για το αρκουδάκι τους, γνωρίζοντας όλοι εμείς οι ενήλικες ότι σε λίγο θα το έχουν ξεχάσει, ή στην χειρότερη με μια αυστηρή επίπληξη θα ηρεμήσουν και τα δυο. Συγγνώμη αλλά εδώ δεν τσακώθηκαν δυο. Επιτέθηκε ο ένας σε δύο. Δεν ήταν καβγάς δύο μερών, ήταν επίθεση του ενός μέρους στο άλλο, με εκρηκτικό και βίαιο τρόπο. Επίσης δεν ήταν ένας συνηθισμένος καυγάς, μεταξύ βουλευτών. Ήταν μια φασιστική επίθεση κατά εκπροσώπων της Αριστεράς. Ήταν μια κολοσσιαία πολιτική πράξη. Και μάλιστα πολιτική πράξη βίας. 

Αξιος ο μισθός σου Γ. Τράγκα


Αντικομμουνιστική χολή έσπευσε να ρίξει χτες ο Γιώργος Τράγκας στο ΣΤΑΡ και στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, με αφορμή την τραμπούκικη επίθεση του εκπροσώπου της «Χρυσής Αυγής». 
Ο Γ. Τράγκας μίλησε για «κόκκινο φασισμό» που έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν, όπως είπε, αναφερόμενος στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε.
Είναι ο δημοσιογράφος που έχει αναλάβει εργολαβικά να προωθήσει το ΣΥΡΙΖΑ, που όλο το προηγούμενο διάστημα δεν έχανε ευκαιρία να κατηγορήσει το ΚΚΕ ότι είναι «συστημικό κόμμα» και ότι στηρίζει - τάχα - τα μνημονιακά κόμματα, επειδή το Κόμμα μας ασκεί πολιτική κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ. 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΛΟΥ - Εργαλείο του συστήματος η Χρυσή Αυγή



Τοποθέτηση της Αλεξάνδρας Μπαλού, υποψήφια βουλευτής με το ΚΚΕ 

Το «Χρυσό» αυγό του φιδιού


Σήμερα, στις μισές σχεδόν χώρες της ΕΕ, κυβερνούν ή συγκυβερνούν «Κασιδιάρηδες».
Στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, στις χώρες της Βαλτικής, εκεί που εγκαθιδρύθηκε το καθεστώς της καπιταλιστικής «ελευθερίας», εκεί που οι κομμουνιστές ζουν στην παρανομία, οι κυβερνώντες - συνομιλητές της Μέρκελ, του Ολάντ, του Μπαρόζο, αποδίδουν τιμές στις «λεγεώνες των Ες - Ες»...
Σήμερα, στη Γαλλία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία, στην Φινλανδία, στην Ιταλία, το «ίσο» της αστικής «δημοκρατίας» τους το δίνουν, με ή χωρίς στολές παραλλαγής, οι «Κασιδιάρηδες».
Είναι αυτή η ΕΕ που πριν συντάξει τα Μνημόνια λεηλασίας των λαών, έχει από καιρό συντάξει τα Μνημόνια της ιστορικής παραχάραξης και της ανίερης διαστρέβλωσης, με τα οποία επιχειρείται η συκοφαντική και γκαιμπελική επιχείρηση συσχέτισης του φασιμού και του ναζισμού με τον κομμουνισμό!
Και το ερώτημα που τίθεται είναι:

Το μισοσκοτωμένο φίδι …


Γράφει ο Ρωμύλος Αβδής .   
    Στις 9 Μάη 1945 ο Κόκκινος Στρατός έβαλε τέλος στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η  σημαία με το σφυροδρέπανο κυμάτιζε ήδη στην κορυφή του κτιρίου του Ράιχσταγκ. Μαζί με το τέλος του Πολέμου θάφτηκαν οριστικά-αφού είχαν τραυματιστεί θανάσιμα στις μάχες του Στάλινγκραντ-τα όνειρα του Χίτλερ για την νέα αυτοκρατορία των χιλίων ετών, μια αυτοκρατορία η οποία στηριζόταν στη θεωρία της υπεροχής των Αρίων. Φυλετική υπεροχή, άρα εξ ορισμού αντιεπιστημονική. Πολλές φορές- με πιο πρόσφατο δημοσίευμα αυτό του Κυριακάτικου Ριζοσπάστη στις 11 Μάρτη 2012 για την κατάλυση της Βαϊμάρης την οποία είχε επικαλεστεί ο θρασύτατος αλαζόνας ,δήθεν, Συνταγματολόγος Βενιζέλος, έχουμε μελετήσει-ίσως πρέπει να το ξαναδούμε- με το πώς και ποιοι βιομήχανοι ανέβασαν τον Χίτλερ στην Εξουσία, αλλά και το ρόλο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας στην υλοποίηση αυτών των σχεδίων της γερμανικής-κι όχι μόνο – αστικής τάξης. 

     Πριν το τέλος όμως του πολέμου τα μεσαία και ανώτερα στελέχη του ναζιστικού καθεστώτος είχαν ήδη οργανώσει σχέδια ασφαλούς διαφυγής  όλων των έμπιστων στελεχών της γερμανικής μηχανής τόσο μέσω Ελβετίας, όσο και μέσω Ισπανίας και Πορτογαλίας με τελικό προορισμό τη Λατινική Αμερική, με προτίμηση την Αργεντινή.  Ο σοβιετικός μυθιστοριογράφος Γιουλιάν Σεμιόνοφ στην καταπληκτική κατασκοπευτική τριλογία του ‘17 Στιγμές της Άνοιξης’, ’ Διατάσσεσαι να επιζήσεις’ και ‘Επέκταση’,

Ποια κυβέρνηση έχει ανάγκη ο λαός