ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΟΣ - ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ.

Ξεπουλά τα εργασιακά δικαιώματα στο κεφάλαιο.

Η εμπειρία από τις σκανδιναβικές χώρες.

Οι σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές εργατοπατέρες ηγέτες του καλούμενου εργοδοτικού συνδικαλισμού βρίσκονται σήμερα πολύ εκτεθειμένοι απέναντι στους εργαζόμενους για όλα αυτά τα απατηλά διλήμματα με τα οποία επανειλημμένα τους τρομοκράτησαν και τους εκβίασαν τα τελευταία 20 χρόνια για να αποδεχτούν τη νέα εργασιακή τάξη πραγμάτων. Σαν πιστοί και καλοπληρωμένοι υπηρέτες του κεφαλαίου, έβαλαν στόχο να παθητικοποιήσουν το εργατικό κίνημα και να απαξιώσουν κάθε αγωνιστική του αξία. Για αρκετά χρόνια, τους ευνοούσε και η κάποια θετική ανάκαμψη της οικονομίας, που την χρησιμοποίησαν σαν άλλοθι για να αποτελειώσουν τη βρώμικη δουλειά. Μπήκαν αυτοί εγγυητές ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και τα επακόλουθά της δε θα αφορούσε στα εργασιακά και δε θα έθιγε ποτέ τις συλλογικές συμβάσεις σε κάθε χώρα.

Η «συμμετοχική δημοκρατία» του κεφαλαίου.

H λεγόμενη «πρωτοβουλία πολιτών» που καθιερώνει η αντιδραστική Συνθήκη της Λισαβόνας - το μετονομασμένο «ευρωσύνταγμα» - βρέθηκε το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο της χυδαίας προπαγανδιστικής καμπάνιας της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη - μέλη, ύστερα από τη συμφωνία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου το Δεκέμβρη του 2010, για τον Κανονισμό που θα ρυθμίζει τη σχετική διαδικασία. Τη σκυτάλη της κοροϊδίας των εργαζομένων στη χώρα μας πήρε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ο οποίος με δημαγωγικές δηλώσεις ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αξιοποιήσει την «πρωτοβουλία πολιτών» της ΕΕ για τη συλλογή υπογραφών υπέρ της δημιουργίας «ευρωομολόγου». Η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου εν χορώ στηρίζουν την «πρωτοβουλία», επιδιώκοντας τη μαζική ενσωμάτωση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων στην κυρίαρχη αστική πολιτική. Από κοντά οπορτουνιστές του ΚΕΑ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που στο 3ο Συνέδριο του ΚΕΑ αποφάσισαν να ξεκινήσουν κι αυτοί συλλογή υπογραφών, σύμφωνα με τη διαδικασία της «πρωτοβουλίας πολιτών», για την ίδρυση ενός «Ευρωπαϊκού Ταμείου Κοινωνικής και Περιβαλλοντικής Ανάπτυξης, χωρίς μηχανισμούς στήριξης στο ΔΝΤ...».

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΗΣ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗΣ ΜΑΣ

Πρώτη παρουσίαση του πλάνου 30/900 (Aθήνα, 13/12/2010)

H λέξη “κρίση” έχει μπει για τα καλά στην δημόσια φλυαρία. Kαι αν δεν έχει συμβεί ήδη, σε λίγο καιρό θα είναι μια λέξη κενή νοήματος. Θα σημαίνει γενικά τα ζόρια, γενικά την φτώχια, ή γενικά τα κυβερνητικά μέτρα. Eκείνο πάντως που ισχύει ήδη είναι ότι η κρίση, τόσο σαν αιτίες όσο και σαν γεγονότα, έχει πλαστογραφηθεί. Eίτε από δόλο, είτε από άγνοια. Kαι ένα βασικό στοιχείο της πλαστογράφησης είναι η παραδοχή ότι “η κρίση άρχισε” είτε το φθινόπωρο του 2008, είτε κάπου μέσα στο 2009, είτε μετά τις εκλογές του 2009, είτε όποτε το πήρε χαμπάρι ο καθένας.

Ο φράχτης και οι πύλες.

Η χώρα μπαίνει στο 2011 σφραγισμένη σαν μοσχάρι με το σημάδι το πυρακτωμένο της φάρμας - φέουδο. Δεν ανήκει ούτε σ' αυτούς που την υπερασπίστηκαν με το αίμα τους όταν τη διάβαιναν οι αγκυλωτοί σταυροί, ούτε σ' αυτούς που την κρατάνε όρθια με τη δουλειά και τον ιδρώτα τους σήμερα όπως και χτες. Η χώρα ανήκει στην περιορισμένη και φθαρμένη αστική της τάξης, όπως εκπροσωπείται από το διάδοχο μιας φαμίλιας - δυναστείας και τον πορτιέρη της «ιδεολογίας» του, που μετράει σ' αυτήν «ζώα, κοπρίτες, τρελούς, ηλίθιους, λαμόγια, τεμπέληδες, γίγαντες, νάνους, μεγάλους τραγουδιστές, φασίστες, σωβρακοδείχτες...».

Στο Ερζερούμ, αυτή η χώρα γίνεται και αντικείμενο παζαριού με την αντίστοιχη φάρμα των Τούρκων αστών, γιατί τα πράγματα σκούρηναν και χρειάζονται στρατιές μισθοφόρων και ντόπιων ένστολων για να μην εξεγερθούν τα ζώα της ένθεν κακείθεν του Αιγαίου φάρμας. Τα ζώα εργαζόμενοι ξέρουν ότι κάθονται πάνω σε γη θησαυρό. Με ήλιο, με θάλασσες, με παραλίες, κάμπους, βουνά δοξασμένα. Κάθονται πάνω σε λιγνίτη, χρυσό, ουράνιο, πετρέλαιο, βράχια, θαλάσσια σταυροδρόμια και ποιητές με ψυχή και πνεύμα αθάνατο.

Το χρέος και η κρίση.

Οι συζητήσεις για το δανεισμό των χωρών της ΕΕ, με ομόλογα που θα εκδίδει η Ενωση, αποτελούν απότοκο των αδυναμιών που αντιμετωπίζουν οι κυρίαρχες δυνάμεις να τιθασεύσουν την εντεινόμενη καπιταλιστική κρίση.
Επειδή πολλά λέγονται και άλλα τόσα υποτίθεται πως θα πρέπει να προσδοκούν οι εργαζόμενοι από την προοπτική έκδοσης του πολυθρύλητου «ευρωομολόγου», ας δούμε ορισμένες πλευρές του ζητήματος.

Πρώτον: Το λεγόμενο «ευρωομόλογο», για το οποίο τόσες παραστάσεις δίνει το τελευταίο διάστημα ο Γ. Παπανδρέου, συνεπικουρούμενος από τη ΝΔ και τα πολιτικά σχήματα των οπορτουνιστών, που αναφανδόν κραυγάζουν υπέρ της έκδοσής του, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ...δάνειο! Δάνειο σαν κι αυτά που κατά καιρούς συνάπτουν οι ελληνικές κυβερνήσεις για να ταΐσουν τους εκπροσώπους της ολιγαρχίας. Η μοναδική διαφορά είναι ότι ευελπιστούν πως θα έχει καλύτερο επιτόκιο και όρους, από τα δάνεια που μπορεί να βρει η κυβέρνηση στις «αγορές».

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΕΣΟΔΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ: Τα λαϊκά στρώματα πληρώνουν την κρίση

Αποκαλυπτικά στοιχεία για τον ταξικό χαρακτήρα της φορολογίας και των κρατικών εσόδων.

Ο προϋπολογισμός του 2011 που κατέθεσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σε συμφωνία με ΕΕ και ΔΝΤ, είναι πρωτόγνωρα βάρβαρος και επιθετικός απέναντι στο εισόδημα και τη ζωή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Είναι βαθιά ταξικός, προσαρμοσμένος στις ανάγκες εξόδου του ελληνικού καπιταλισμού από την οικονομική κρίση, με προκλητικά ξεκάθαρο στόχο την αποπληρωμή των πιστωτών, τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και την επικράτηση του ευρωενωσιακού κεφαλαίου στο διεθνή ανταγωνισμό.

Η Δανία δείχνει το δρόμο...

Σε όσους αποδίδουν στο Μνημόνιο τη βαρβαρότητα των μέτρων που προωθούνται στην Ελλάδα, επιμένοντας να το αποσυνδέουν από τη στρατηγική που ενιαία προωθεί το κεφάλαιο σε όλες τις χώρες της ΕΕ, η περίπτωση της Δανίας δίνει μια πρώτης τάξης απάντηση.
 Ολα τα επίσημα στατιστικά στοιχεία επιβεβαιώνουν ότι όσο αυξάνουν οι απολύσεις και χαμηλώνουν τα μεροκάματα, τόσο τα κέρδη των πολυεθνικών εκτινάσσονται σε πρωτοφανή ύψη. 
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο εφοπλιστής A. P. Miller (ιδιοκτήτης μεταξύ άλλων της MΙRSK και εγκαταστάσεων πετρελαίων στη Βόρεια θάλασσα), ο οποίος, με βάση τους ισολογισμούς των εταιρειών του, κέρδισε τον περασμένο χρόνο λίγο πάνω από 70 δισ. κορόνες, καταγράφοντας σήμερα μια περιουσία ύψους πάνω από 120 δισ. κορόνες. 

Η δίψα για μπίζνες δε λογαριάζει υφαλοκρηπίδα.

Η διευθέτηση που προκρίνεται φαίνεται πως είναι η συνεκμετάλλευση, χωρίς να έχει λήξει προηγουμένως το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας.
Μόλις τον περασμένο Αύγουστο, με συνέντευξή του στον ελληνικό Τύπο και στο πλαίσιο επίσκεψής του στην Αθήνα, ο ειδικός απεσταλμένος του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα ενέργειας,Richard Morningstar,μίλησε για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο και εξέφρασε την άποψη ότι πρέπει «να υπάρξει, επιτέλους, συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τα σύνορα».

Με αυτή του τη φράση, ο Αμερικανός διπλωμάτης επαλήθευε επί της ουσίας ότι το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας δεν είναι απλά ένα «τεχνικό ζήτημα», όπως ισχυρίζεται η ελληνική κυβέρνηση, αλλά η οριοθέτησή της σχετίζεται άμεσα με τον καθορισμό συνόρων.

Υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ και FIR

Χρήσιμοι ορισμοί για την κατανόηση των εξελίξεων στην περιοχή.

Χρήσιμο είναι για την κατανόηση του όλου θέματος της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και την ανοιχτή Μεσόγειο, να επισημανθούν ορισμένα βασικά στοιχεία του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και της γεωγραφίας της περιοχής.

Η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ), σύμφωνα με την εν ισχύι Συνθήκη για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, γεωγραφικά ταυτίζεται με την υφαλοκρηπίδα, με τη διαφορά ότι η υφαλοκρηπίδα αφορά στην εκμετάλλευση του βυθού και του υπεδάφους του, ενώ η ΑΟΖ καλύπτει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες, που μπορούν να αναπτυχθούν στα υπερκείμενα ύδατα. Δηλαδή η ΑΟΖ, ως νομικό δικαίωμα ενός κράτους, είναι ευρύτερο της υφαλοκρηπίδας, αλλά γεωγραφικά επικαλύπτονται.

Με βάση την ισχύουσα σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που η Ελλάδα την επικύρωσε το 1994, η παράκτια χώρα έχει το δικαίωμα να ορίσει ως ΑΟΖ, μια ζώνη πλάτους μέχρι 200 ν. μίλια από τις ακτές της, με την προϋπόθεση ότι δε θα συναντάει την ΑΟΖ της απέναντι χώρας, οπότε το όριο μπαίνει από τη μέση απόσταση.