Αποκοιμίζουν τον κόσμο τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου αποκρύπτοντας ότι το ξεπέρασμα της κρίσης από τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες γίνεται με την προετοιμασία μεγαλύτερης και βαθύτερης κρίσης. Το σύστημα δεν μπορεί ποτέ να λύσει τις αντιφάσεις του και έτσι απλώς κάθε φορά βυθίζεται σε νέα κρίση προκειμένου να ξεπεράσει την προηγούμενη! Ποιο είναι το κρίσιμο σημείο της παραπλάνησης; Ότι σήμερα το χρέος μπορεί να «εξυπηρετείται» με λιτότητα, υφαρπαγή πλούτου, μικρή ανάπτυξη και νέο δανεισμό χωρίς να αποπληρώνεται με αποτέλεσμα να υπάρχει η αυταπάτη και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας και του ξεπεράσματος της κρίσης. Στην πρώτη επιμέρους κρίση όμως από την εξάντληση των πηγών εξυπηρέτησης του χρέους, δεν αποκλείεται η παγκόσμια αυταπάτη να σκάσει σαν φούσκα όμοια με αυτή του 2008 ή, ακόμη χειρότερα, του 1929.
Απόδειξη της ελλοχεύουσας κρίσης, η αύξηση των δημόσιων και ιδιωτικών χρεών. Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο απομυζεί τον κόσμο συσσωρεύοντας από τη μια κέρδη για τον εαυτό του και από την άλλη χρέη και φτώχεια στους οφειλέτες του, θεωρώντας ότι αυτή η υπερσυσσώρευση θα το σώσει από την κρίση. Στην ουσία σκάβει τον λάκκο του με νέα κρίση.
