Φίλε άκου...

Σε σένα μιλάω, που ακόμα και την εποχή που ο Ριζοσπάστης ήταν πρώτη σε κυκλοφορία κυριακάτικη εφημερίδα (δεκαετία του '80) δεν έμπαινες στον κόπο να πας στο περίπτερο να την αγοράσεις αλλά περίμενες εμένα το νεαρό Κνίτη να στη φέρει στο σπίτι, και μου έλεγες από πάνω ότι είμαι εφημεριδοπώλης...

Σε σένα μιλάω, που τη δεκαετία του '90 όταν ο Ριζοσπάστης μοναδική εφημερίδα στην Ευρώπη (ίσως και στον κόσμο) προσπαθούσε να ξανακάνει ζωντανό το όραμα της επανάστασης και της αταξικής κοινωνίας έτρεχες να δεις ποια από τις άλλες εφημερίδες είχε το καλύτερο πακέτο "προσφορών" για να την αγοράσεις και με κατηγορούσες για τη φτωχή ύλη του Ριζοσπάστη...

Σε σένα μιλάω πάλι που τη δεκαετία του 2000 εξακολουθούσες να κάνεις κριτική στο Ριζοσπάστη και να μου μιλάς για νέους τρόπους επικοινωνίας, που δεν είχαν καμία σχέση με τους "ιεχωβάδες" του ΚΚΕ με τους αραχνιασμένους επικοινωνιακούς τους τρόπους, την ίδια ώρα που αναλωνόσουν στην αναζήτηση της πιο lifstyle είδησης για να μου την ξεφουρνίσεις σαν την ανακάλυψη της θεωρίας της σχετικότητας...

Στην απεργία κάνε την αρχή!

Υπάρχει υψηλό ποσοστό ανεργίας. 

Απασχολείσαι με χαμηλές αποδοχές, με συμβάσεις ημέρας, με ελαστικούς όρους εργασίας. 

Δουλεύεις τα ρεπό σου χωρίς να χτυπάς κάρτα. Απλήρωτα. 

Μετά βίας καταφέρνεις να τα φέρεις βόλτα. 

Στερείσαι βασικές ανάγκες επιβίωσης. 

Κόβεις και το δείπνο, για να «κοιμάσαι ελαφρά το βράδυ». Για να μη βλέπεις την εφιαλτική πραγματικότητα στα όνειρά σου. 

Τα δικαιώματά σου βαπτίζονται «αγκυλώσεις». 

Οι υποχρεώσεις τους «εργατικό κόστος».Οι επιχειρηματίες δεν πρέπει να στερηθούν το ανθρακούχο νερό μετά το φαγοπότι. «Είναι θέμα βιωσιμότητας», λένε οι ειδικοί.

Οι φόβοι των αστών και το εργατικό κίνημα...

Τα αστικά επιτελεία και τα αστικά κόμματα το τελευταίο χρονικό διάστημα, προβάλλουν με έμφαση το ζήτημα της αποσταθεροποίησης ως κίνδυνο που υπονομεύει την προσπάθεια εξόδου από την κρίση, σε όφελος του κεφαλαίου. Τα στοιχεία που χρησιμοποιούν, πέρα από τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν αφενός δυσκολία εξασφάλισης ικανής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας σε ενδεχόμενο εκλογών στις δοσμένες συνθήκες, είναι και οι υπαρκτές όντως διαφωνίες στο εσωτερικό των κομμάτων της διαχείρισης. Οπως για παράδειγμα αυτό που προκύπτει τώρα μέσα στη ΝΔ με το φόρο στα ακίνητα, ή τις διαφωνίες στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ με επίκεντρο τη συνεργασία με τη ΝΔ και τις απόψεις κάποιων ηγετικών στελεχών ότι αυτή η συνεργασία τελειώνει με το τέρμα του βίου αυτής της κυβέρνησης άρα πρέπει να αναζητήσουν άλλες συμμαχίες, ή με το εγχείρημα της κεντροαριστεράς κλπ. 

ΣΥΡΙΖΑ: «Αντιμνημονιακή» γραμμή με παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το τι σημαίνει η «αντιμνημονιακή» γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χτεσινή συνέντευξη του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Σκουρλέτη, στον ρ/σ ΣΚΑΪ και το δημοσιογράφο Α. Πορτοσάλτε. Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα:

«Π. Σ.: Καταρχήν εμείς ουδέποτε υιοθετήσαμε μια λογική παροχολογίας.

Α. Π.: Η επιστροφή των μισθών στην προτέρα κατάσταση, το ότι δεν θα διωχθεί κανείς... ότι όλοι θα είναι στη θέση τους... θα πρέπει να...

Π.Σ.: Θα πρέπει να σας διορθώσω. Εχουμε πει για αποκατάσταση του κατώτατου μισθού, το οποίο είναι ένα μικρό αναπτυξιακό σοκ που ενισχύει την αγοραστική δύναμη των πιο αδύναμων εισοδηματικά».