Σελίδες

23 Μαΐ 2011

«Εγερτήριο σάλπισμα» από το ΙΟΒΕ σε όλες τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που στηρίζουν το μεγάλο κεφάλαιο, για ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης.



«Προσκλητήριο» στις δυνάμεις που στηρίζουν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, απηύθυνε την περασμένη Δευτέρα το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), «προέκταση» του ΣΕΒ, προκειμένου αυτές να συνενωθούν σε ένα «μαύρο», αντιλαϊκό μέτωπο επιβολής ενός νέου «συστήματος διακυβέρνησης» και «θεσμών», που θα εξασφαλίζουν ακόμα πιο αποτελεσματικά σε περίοδο οικονομικής κρίσης τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Βασικά ζητούμενα είναι:

Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα 23/5/2011




Η θέση του ΚΚΕ απέναντι στο λεγόμενο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα κυβέρνησης - τρόικας

Η εισηγητική ομιλία

«Η δική μας κόκκινη γραμμή είναι η σωτηρία της Ελλάδας, των εργατοϋπαλλήλων, τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, αυτών που έχουν μικρομάγαζα, της φτωχής αγροτιάς και δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στις νέες ηλικίες και στις γυναίκες. Καταλαβαίνετε ότι μας χωρίζει χάος από την κόκκινη γραμμή που έχει χαράξει ο πρωθυπουργός και λίγο πολύ υποστηρίζουν και τα άλλα κόμματα «για τη σωτηρία γενικά της Ελλάδας».

Η υπεραξία και Ο μισθός της εργασίας στον καπιταλισμό.



Αφού αγοράσει την εργατική δύναμη και τα μέσα παραγωγής ο καπιταλιστής οργανώνει την παραγωγή εμπορευμάτων.
Το προτσές της εργασίας στην καπιταλιστική επιχείρηση έχει διπλό χαρακτήρα.
Από τη μια μεριά είναι προτσές δημιουργίας αξιών χρήσης (υφάσματα, παπούτσια, ρούχα, ψωμί, μηχανές κλπ., αντικείμενα που μπορούν να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι).
Από την άλλη, είναι προτσές δημιουργίας αξίας. Αυτό ενδιαφέρει τον καπιταλιστή, γιατί στην αξία των νέων εμπορευμάτων που δημιουργήθηκε από την εργασία των μισθωτών εργατών, υπάρχει εκτός από την αξία της εργατικής δύναμης και των μέσων παραγωγής και ένα πρόσθετο μέρος της αξίας, το οποίο ιδιοποιείται δωρεάν ο καπιταλιστής.

Αλλοτρίωση: Η βάση της ψευδούς συνείδησης.



Ο κυριότερος λόγος, για τον οποίο αξίζει να ασχοληθεί 
κανείς με τη μαρξιστική έννοια της αλλοτρίωσης -(σύμφωνα με ορισμένους θεωρητικούς καταλληλότερος όρος είναι η αποξένωση)- είναι ότι οι ίδιοι οι κλασικοί την είχαν αναδείξει ως το θεμέλιο της ψευδούς συνείδησης, δηλαδή της ιδεολογίας που σε συνδυασμό με τη βία (κρατική εξουσία) στηρίζει την κυριαρχία της άρχουσας τάξης. 
Η ηγεμονία της υπάρχει και ενισχύεται, διότι κυριαρχεί η αποξένωση που γεννιέται στη βάση της κεφαλαιοκρατικής εμπορευματικής παραγωγής, αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής.

Η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας οφείλεται πρωτίστως στην κυριαρχία της εμπορευματικής παραγωγής και πιο συγκεκριμένα στη μορφή της αφηρημένης εργασίας και της ανταλλακτικής αξίας.

Wikileaks ΓΙΑ ΑΙΓΑΙΟ...



Τα κείμενα της περιόδου 2009-2010, του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών, που διέρρευσαν στον ιστότοποWikileaks και δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, οι κατά καιρούς δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, αλλά και η ίδια η πραγματικότητα που σταδιακά διαμορφώνεται σε στρατιωτικό επίπεδο, συνθέτουν το παζλ των διευθετήσεων στο Αιγαίο, σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Αποτελούν, ταυτόχρονα, πανηγυρική επιβεβαίωση των κατά καιρούς καταγγελιών του ΚΚΕ και των δημοσιευμάτων του «Ρ», για τα όσα έχουν δρομολογηθεί με ευθύνη των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με γνώμονα την εξασφάλιση υπέρ της ντόπιας πλουτοκρατίας μιας καλύτερης θέσης στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, μέσα και από τη συμμετοχή της χώρας στις πολιτικοστρατιωτικές συμμαχίες του κεφαλαίου, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

ΗΠΑ: «Νέα διπλωματία» ίδια επιθετικότητα.



Ως «επανεκκίνηση» των σχέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών με την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής θέλησε να παρουσιάσει την ομιλία του την Πέμπτη, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενώπιον Αμερικανών και ξένων διπλωματών, τονίζοντας χαρακτηριστικά ότι «ένα νέο κεφάλαιο της αμερικανικής διπλωματίας άνοιξε με τις εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες». Ωστόσο δύο χρόνια μετά την ομιλία του στο Κάιρο, που προσπάθησε επίσης να κάνει «επανεκκίνηση» των σχέσεων των ΗΠΑ με το μουσουλμανικό κόσμο, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα παρά τις ρητορείες του και τη χρήση για 23 φορές του όρου «δημοκρατία» στη διάρκεια των 47 λεπτών ομιλίας του, δύσκολα πείθει περί επανεκκίνησης. 
Πρόκειται για τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με σχετικώς διαφοροποιημένη τη στρατηγική.

ΟΙ ΨΕΥΤΕΣ !!!


Τις τελευταίες μέρες, τα αστικά πολιτικά κόμματα της χώρας μας (δεξιά κι … “αριστερά”), έχουν επιδοθεί σε έναν άτυπο “αγώνα δρόμου”, να πείσουν τον κόσμο, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, ότι πασχίζουν για την … σωτηρία της χώρας !

ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΛΑ.Ο.Σ., ΣΥΡΙΖΑ, Μπακογιάννη και Κουβέλης, έχουν γεμίσει τον κόσμο με τεράστια ψέματα, με μοναδικό στόχο να τον κάνουν συνένοχό τους, στα σχέδιά τους να σώστουν από την καπιταλιστική κρίση τα αφεντικά τους, την πλουτοκρατία του τόπου μας !

Κροκοδείλια δάκρυα για τον Αρη.



«Εξήντα έξι χρόνια μετά ο Περισσός δεν αποκαθιστά κομματικά τον ήρωα και σύμβολο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα», τόνιζε δημοσίευμα του «Βήματος» στις 8/5/2011, υπό τον τίτλο «το "στίγμα" του διαγραμμένου παραμένει στον Αρη». 
Ακολούθησε σχολιασμός του Τ. Θεοδωρόπουλου στα «Νέα» (9/5/2011), όπου μεταξύ άλλων σημειωνόταν: «το ΚΚΕ... αθωώνει τον Νίκο Ζαχαριάδη και τον 
Αρη Βελουχιώτη, με κάποιες αποχρώσεις εννοείται. Τον μεν παύει να τον θεωρεί προβοκάτορα, τον δε πρώην γραμματέα του τον αποκαθιστά και ως μέλος του...».
Το πρόσφατα αυξημένο «ενδιαφέρον» του «Βήματος» και των «Νέων» 
(και όχι μόνο) για την Ιστορία του ΚΚΕ και συγκεκριμένες ηγετικές μορφές του (όπως ο Ν. Ζαχαριάδης, ο Α. Βελουχιώτης, ο Κ. Καραγιώργης), ενέχει τόσο το στοιχείο της τραγικής ειρωνείας της Ιστορίας όσο και αυτό της πολιτικής σκοπιμότητας στο σήμερα.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Διαπιστευτήρια διαχειριστή του αστικού συστήματος.



Με μια δήλωση ενδεικτική του τυχοδιωκτισμού και των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν το χώρο τον οποίο εκπροσωπεί, ο πρόεδρος του ΣΥΝ προσπάθησε την περασμένη Πέμπτη να ελιχθεί απέναντι στα αδιέξοδα που δημιουργεί η θεώρηση των οπορτουνιστών για την καπιταλιστική κρίση, την οποία, ενισχυτικά στην αντιεπιστημονική προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, την αντιλαμβάνονται και οι ίδιοι σαν«κρίση χρέους».
Είπε ο Αλ. Τσίπρας σε ραδιοφωνική του συνέντευξη: