ΛΑΕ ΜΗΝ ΣΦΙΞΕΙΣ ΑΛΛΟ ΤΟ ΖΩΝΑΡΙ.

Καθ' οδόν: Στη μετεπαναστατική Αθήνα...

Η μετεπαναστατική Αθήνα ήταν στείρα από κάθε είδος ψυχαγωγίας, κοσμικής ζωής και πρωτότυπης καλλιτεχνικής εκδήλωσης. 
«Μόνον ο Καραγκιόζης είχε κατασκηνώσει εις ρυπαρόν τι καφενείον παρά τη Βρύσιν του Βορειά, από τουρκοκρατίας ακόμη σωζόμενον, και με βωμολοχίας επικαίρους, εσατύριζε τα εισδύοντα τότε φράγκικα ήθη. 
Εκεί εψυχαγωγούντο οι Αθηναίοι, δεν απηξίουν δε να εισέρχωνται και οι παρά τη Ελληνική Αυλή πρεσβευταί και οι Ελληνες εκείνοι, οίτινες εκ μεγάλων ευρωπαϊκών κέντρων, μετά την λήξιν του αγώνος, προσήλθον εις την ελληνικήν επικράτειαν». 

ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ

Σαράντα ένα χρόνια συμπληρώνονται  από το θάνατό του (23 Απρίλη 1970).

«Κουμπάρε». Αυτή ήταν η προσωνυμία του λογοτέχνη Θέμου Κορνάρου, που υποκαθιστούσε και το «Θέμος» και το «Κορνάρος». 

Με την προσφώνηση «κουμπάρε» συμπύκνωνε τις έννοιες αδελφός, σύντροφος, συναγωνιστής.

Υπόδειγμα κομμουνιστή λογοτέχνη, στρατευμένου στην υπόθεση του λαού. «Φλογισμένο πολυβόλο» τον χαρακτηρίζει ο Τάκης Αδάμος και συνεχίζει: Η ζωή, η δράση και τα έργα του δεν είναι παρά «εύστοχες βολές» στις ρίζες της λαϊκής δυστυχίας, της εκμετάλλευσης, της ξενοδουλίας και της πολύπλευρης καθυστέρησης της χώρας. 

Αγωνίστηκε αδιάλλαχτα να εμποδίσει τη ζούγκλα «να κατακλύσει τους ανθρώπινους συνοικισμούς».

Ταξικό το «πολιτιστικό προφίλ»...

Οι έρευνες που γίνονται κατά διαστήματα από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς για το πολιτιστικό «προφίλ» του ελληνικού λαού υποτάσσονται σε - ανομολόγητα - γενικά πολιτικά κριτήρια τα οποία σαφώς και επιδρούν στα αποτελέσματά τους. Δηλαδή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να θεωρηθεί «αντικειμενική» η στατιστική. 
Το αντίθετο: Είναι βαθιά ταξική και «μετρά» κατά το δοκούν το αντικείμενο της έρευνάς της.

Πάντως, ακόμη και σε ισχύ πάντα της παραπάνω συνθήκης, κάποια γενική εικόνα για το πολιτισμικό επίπεδο του κόσμου μπορεί να προκύψει, κυρίως μέσα από απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν επιδέχονται πολύ «μαγείρεμα».

Σε ποιον ανήκει το Πάσχα.

1. Στους αγαπημένους νεκρούς.

2. Σε όσους θέλουν να βρουν το χαμένο τους πρόσωπο.

3. Στον νυν μοναχό και πρώην καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Ιβήρων, Βασίλειο, όταν γράφει: «Μαζί με τους μεγάλους Πατέρες, επωνύμους αγίους, υπάρχουν και άλλοι πολλοί, νέφος ολόκληρο - ανώνυμοι και άγνωστοι - που έχουν την ίδια χάρη, αν και δεν ακούστηκε η φωνή τους στην αγορά. Δεν έγινε γνωστή η μορφή τους. Εμειναν άγνωστοι από τον κόσμο, από τους δικούς τους, και από τον ίδιο τους τον εαυτό. Γιατί τον θεώρησαν ένα τίποτε. Δεν του έδωσαν ποτέ σημασία.