Αβυσσος άβυσσον επικαλείται (Τρεις εικόνες αθλιότητας).

1.Πρώτη μέρα: Ολες οι ψωνάρες, κυρίως από την Αμερική, έσπευσαν στο Λονδίνο και όσες δεν μπόρεσαν καρφώθηκαν στις τηλεοράσεις τους για το γάμο - αποθέωση του θεάματος. Ενας εσμός από κρετίνους αναλυτές εξηγούσε στο ήδη τρελαμένο από την κοινωνική εξαθλίωση κοινό κάθε εξωφρενική λεπτομέρεια, μέχρι και την ώρα που θα έβγαινε από την τουαλέτα της η νεκροζώντανη Ελισάβετ. Είναι γνωστό πως, όσο βουλιάζει ο κόσμος, μόνο μέγας δεν αποδεικνύεται. 
Αντιθέτως, πάντα μικρός με την επιθυμία να καθρεφτίζεται εκτός πραγματικότητας. 

ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΙ: Το πρόγραμμα «εξυγίανσης» και οι πραγματικές αιτίες για τα χρέη των δήμων.

Ενα πρόγραμμα που θα υλοποιηθεί για τους υπερχρεωμένους δήμους και θα φέρει νέα δεινά στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες παρουσίασε την περασμένη Πέμπτη η κυβέρνηση. Το λεγόμενο πρόγραμμα εξυγίανσης, στο πλαίσιο του «Καλλικράτη», προβλέπει την περικοπή κάθε πόρου και χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό σε μια σειρά δήμους που είναι χρεωμένοι, προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να πληρώσουν τα χρέη τους.

Το αποτέλεσμα;

«Αμετανόητοι αριστεροί», αλλά... μετανοημένοι κομμουνιστές...

Επανήλθε η Μ. Καραγιώργη με συνέντευξή της στην εφημερίδα «Η Αυγή» (Σάββατο 30 Απρίλη 2011). Δεν μπορούσε, φυσικά, να λείψει η «Αυγή» από θέματα, στα οποία έχει ιδιαίτερη κλίση. Ωστόσο, αν και αυτά τα ονομάζει ιστοριογραφία ή και συμβολή στην ιστοριογραφία, μια λίγο προσεκτική ανάγνωση αρκεί για να καταδειχθούν οι ανακρίβειες και η πολιτική σκοπιμότητα.

Στο χορό κατά του ΚΚΕ μπήκε μαζί με την «Αυγή» και ο Α. Ρήγος (30 Απρίλη 2011), ο οποίος δηλώνει«αμετανόητος αριστερός»! και επιχειρεί με ένα αντιεπιστημονικό άρθρο να κάνει το άσπρο μαύρο. Και γράφει με υποκειμενισμό ότι ο Ν. Ζαχαριάδης «ποτέ δεν του συγχώρεσε (του Καραγιώργη) την ανεξάρτητη κριτική σκέψη...».

Αστικές και οπορτουνιστικές διαστρεβλώσεις της Ιστορίας του ΚΚΕ.

Το άρθρο της Ντούνιας Α. Κουσίδου στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» (3/5/2011) με θέμα «Ο Πλουμπίδης, το ΚΚΕ και η αποκατάσταση» δεν είχε στόχο να συμβάλλει στην ιστορική αλήθεια για ζητήματα της Ιστορίας του ΚΚΕ, αλλά να ενισχύσει τη διαστρέβλωσή της και τον αντικομμουνισμό.

Η Ντ. Κουσίδου έχει τη γνώμη ότι δεν υπήρξε αποκατάσταση του Νίκου Πλουμπίδη. Ετσι, αναφέρει στο άρθρο της:«...δεν σημαίνει αποκατάσταση ... των Γ. Σιάντου, Κ. Καραγιώργη και Ν. Πλουμπίδη όπως αυτή διατυπώθηκε στην ανακοίνωση της 9ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ που έγινε τον Αύγουστο 1958».

Σ' αυτό το ζήτημα βέβαια δεν πρωτοτυπεί. Εχουν φουντώσει ανάλογα δημοσιεύματα, στα οποία διατυπώνεται παρόμοια άποψη.

Προσχεδιασμένη επίθεση στρατηγικού χαρακτήρα.

«Συνεχίζουμε με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, με σχέδιο και πυγμή», είπε ο πρωθυπουργός τη βδομάδα που πέρασε, για να υπογραμμίσει την ταξική θέληση της κυβέρνησης να ισοπεδώσει και τα τελευταία ψήγματα των λαϊκών δικαιωμάτων, προς όφελος της πλουτοκρατίας και της κερδοφορίας της. Οχημα για την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης αποτελεί το «Μεσοπρόθεσμο Σχέδιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής», με μέτρα ύψους πάνω από 27 δισ. ευρώ (μαζί με τα πρόσθετα μέτρα του 2011), το οποίο θα κατατεθεί στη Βουλή στις 18 Μάη και θα ψηφιστεί με απλή πλειοψηφία 151 βουλευτών.

«Στη γαλέρα της ζωής μου τράβηξα άγριο κουπί».

Αγαπήθηκε όσο λίγοι από τον κόσμο και όχι τυχαία. Από τις πιο ευγενικές φυσιογνωμίες, αεικίνητος, αυθεντικός, με μια σεμνότητα που ξάφνιαζε, μοναδικός στο είδος του στον ελληνικό κινηματογράφο, ο Θανάσης Βέγγος εποίησε πραγματικό ήθος, σε όλη του την πορεία, τόσο στη ζωή όσο και στο έργο του. Το σπάνιο, το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν αυτή η συνύπαρξη στο ίδιο πρόσωπο του τραγικού και του κωμικού. Η θλίψη και η μελαγχολία συντροφευμένη με το γέλιο και τη χαρά. Ο Ελληνας Σαρλώ. Ο δικός μας Τσάπλιν. Ο ηθοποιός που δεν ερμήνευε, αλλά εξέφραζε τη ζωή, την εντιμότητα, την αξιοπρέπεια.

Κοινωνική συμμαχία από τα κάτω με ισχυρό ΚΚΕ.

Το μεγάλωμα της επιρροής του ΚΚΕ και η κλιμακούμενη απαξίωση του αστικού συστήματος στις λαϊκές συνειδήσεις ενεργοποιούν τις γραφίδες των αστών, που έμμεσα ή άμεσα καλούν το ΚΚΕ να συνάψει συμμαχίες από τα πάνω με άλλες πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες είτε αυτοαποκαλούνται «αριστερές», είτε το αστικό πολιτικό σύστημα τις βαφτίζει σαν τέτοιες, με στόχο η συμμαχία αυτή να αποτελέσει έναν τρίτο πόλο διαχείρισης του αστικού συστήματος, συμπληρωματικό στους πυλώνες του δικομματισμού. Η προπαγάνδα τους είναι η άλλη όψη των πιέσεων που ασκούν για «εθνική συνεννόηση» όλων των κομμάτων, στο όνομα της κρίσης και του ξεπεράσματός της προς όφελος του κεφαλαίου.

Σε ρόλο ανατροφοδότη τέτοιων σεναρίων, στα οποία η αστική τάξη εμπλέκεται είτε με παραινέσεις προς το ΚΚΕ να «πλατύνει τη γραμμή του», είτε με συκοφαντική κριτική στο Κόμμα για «απομονωτισμό», έχει επιλεγεί για μια ακόμη φορά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναμασά τα περί «ενότητας» και «κοινής δράσης όλων των αριστερών δυνάμεων», απευθυνόμενος κύρια στο ΚΚΕ.

Οικονομική κρίση και κρατικό χρέος...

Είναι το χρέος αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, ή είναι η κρίση αποτέλεσμα του χρέους;

Το ερώτημα αυτό τέθηκε από την πρώτη κιόλας στιγμή, όταν η κρίση «χτύπησε» την ελληνική οικονομία. Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, ανάλογα με τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούσαν, πήραν θέση και τοποθετήθηκαν στο συγκεκριμένο ερώτημα. Τις θέσεις, οι οποίες διατυπώθηκαν, μπορούμε να τις κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες, αν και, όπως θα δούμε στη συνέχεια, οι δύο από αυτές λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Διάλεξε πλευρά του ποταμού!..

Το ποτάμι είναι βαθύ, άγριο, απροσδιόριστης ορμής. Κατεβάζει ανθρώπινα έργα κι εγκλήματα, τραύματα και θαύματα, πνιγμένους και χαλάσματα. Κυρίως όμως κατεβάζει και γίνεται αδιάβατο, όλον τον πλούτο της γης που παράχθηκε και παράγεται στην πηγή της ζωής, την εργασία των πολλών ανθρώπων, ανακατεμένο με τα απόβλητα των κλεφτών του. Η φύση που έφτιαξε τον άνθρωπο είδος ξεχωριστό από το λύκο, ήρθε τα πάνω κάτω και ορμάει σα βρισιά στα νερά του ποταμού.

Είναι ώρα να διαλέξουμε όχθη. Από τη μια οι μαυραγορίτες, οι ρουφιάνοι και οι δοσίλογοι, οι ενσωματωμένοι στην κοίτη της κρίσης. Κι από την άλλη πολεμιστές και ποιητές. Ηρωες της καθημερινότητας και του δέους της φύσης. Οι άφοβοι. Ο καθένας κι η κάθε μια από μας πρέπει θαρρώ, ελπίζω, παλεύω, να ξυπνάει και να κοιμάται, να δουλεύει και να ερωτεύεται, να πονάει και να λυγάει έστω, με την αυτοπροσταγή: Διάλεξε πλευρά του ποταμού. 

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ

Το φάντασμα ξαναβγαίνει στο σεργιάνι...

Φαίνεται ότι εκείνο το φάντασμα, το οποίο πριν ενάμιση αιώνα είδε ο παππούς Κάρολος να "πλανάται πάνω από την Ευρώπη", ξύπνησε και ξαναβγήκε στο σεργιάνι, κάνοντας τους εκπροσώπους του κεφαλαίου και της άρχουσας τάξης -μαζί με τα τσιράκια τους- να ανατριχιάζουν. 

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς αυτή την αντικομμουνιστική υστερία που έχει απλωθεί σε ολόκληρη την Ευρώπη; Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς το πασοκικό μένος όχι κατά της δεξιάς αλλά κατά των κομμουνιστών; Προφανώς, όσο κι αν πιπιλάνε συνεχώς την καραμέλλα ότι ο κομμουνισμός είναι μια τελειωμένη υπόθεση, κατά βάθος ούτε οι ίδιοι δεν πιστεύουν κάτι τέτοιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το παρακάτω άρθρο του Αντώνη Καρακούση στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας "Το Βήμα":