«Ετος μετάβασης», «το πρώτο έτος μιας νέας εποχής», «μια κανονική χρονιά», είναι μερικοί από τους ευφάνταστους τίτλους με τους οποίους η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία «στολίζουν» αυτές τις μέρες τις αναλύσεις τους για τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε.
'Οπως ισχυρίζονται, το 2018 είναι «ξεχωριστό», επειδή τον Αύγουστο ολοκληρώνεται το πρόγραμμα του τρίτου μνημονίου και επομένως η Ελλάδα «βγαίνει από την επιτροπεία» και «επιστρέφει στην κανονικότητα».
Ζητάνε από τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να καταπιούν αμάσητα τα παλιά μέτρα και αυτά που ετοιμάζονται να ψηφίσουν τις αμέσως επόμενες μέρες, με την προσδοκία ότι το τέλος του μνημονίου και μια «βιώσιμη» συμφωνία για τη διευθέτηση του χρέους θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις σταθερής ανάκαμψης της οικονομίας, από την οποία θα βγει κερδισμένος τάχα ο λαός. 'Ολα αυτά καμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. 'Οπως δεν έχει κανένα αντίκρισμα για το λαό να αγωνιά για το αν η έξοδος στις αγορές μετά τον Αύγουστο του 2018 θα είναι «καθαρή» ή θα γίνει με άλλους τρόπους. Το βέβαιο είναι ότι το κεφάλαιο τρέφει μεγάλες προσδοκίες για ανάκαμψη το 2018, μετά από σχεδόν 10 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης.
