Άκου φοβισμένε μικροαστέ...

...σ' εσένα μιλάω. Σε σένα που βλέπεις γύρω σου την κοινωνία να γκρεμίζεται μέρα με τη μέρα και κάθεσαι άπραγος. Και δικαιολογείς την απραξία σου με το ψευδεπίγραφο επιχείρημα ότι «δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα»...

Άκου, λοιπόν, φοβισμένε μικροαστέ. Κάνεις λάθος. Η πολιτική κάθε κυβέρνησης, κάθε εξουσίας βασίζεται στη δική σου απραξία, στο δικό σου φόβο, στη δική σου ηττοπάθεια. Εκεί ποντάρουν. Στο φόβο, στην αίσθηση του ότι είμαστε μικροί, αδύναμοι, ότι δε μπορείς να τα βάλεις με τα κέντρα εξουσίας. 

Άκου φοβισμένε μικροαστέ. Αν στο διάβα των δεκαετιών είχε επικρατήσει η δική σου λογική, του φόβου και της απραξίας, κανένα εργασιακό δικαίωμα (από αυτά που σήμερα επιχειρούν να ξαναγκρεμίσουν) δεν είχε επιτευχθεί. Ούτε το δικαίωμα στην απεργία, ούτε το 8ωρο, ούτε τα θεμελιώδη δικαιώματα του εργαζόμενου. Αν είχε επικρατήσει η δική σου απραξία, η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 δεν θα συνέβαινε ποτέ, θα κυβερνούσαν όλον τον αιώνα οι Τσάροι. Με τη δική σου λογική, οι αφροαμερικανοί στις ΗΠΑ θα απαγορεύονταν μέχρι και σήμερα να καθίσουν σε θέση λεωφορείου. Η Κούβα θα ήταν ακόμη μια τριτοκοσμική αμερικανική αποικία για καζίνο και ιερόδουλες-εμπόρευμα για επιχειρηματίες απ' το Μαϊάμι. Οι βιετναμέζοι θα έπρεπε να στρώσουν κόκκινο χαλί στους αμερικάνους κατακτητές και όχι να τους πολεμήσουν. Αν είχε επικρατήσει η δική σου λογική... 

Τελειώνουν τα ψέματα και οι μάσκες πέφτουν

Η διαδικασία προσαρμογής του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο ρόλο, που του έχει ανατεθεί στο αστικό πολιτικό σύστημα, δεν είναι ανέφελη. Ούτε στο πολιτικό επίπεδο, με την εξελισσόμενη μετάλλαξή του σε κόμμα αμιγώς σοσιαλδημοκρατικό, ούτε στο οργανωτικό, με την επίσης σε εξέλιξη διαδικασία «ομογενοποίησής» του, έτσι ώστε όσο το δυνατόν ενιαία να ανταποκριθεί στα νέα του καθήκοντα. Προκύπτουν ωστόσο απ' τη διαδικασία αυτή χρήσιμα για το λαό συμπεράσματα για το ρόλο ενός κόμματος που διεκδικεί με αξιώσεις την αστική διαχείριση, σκορπίζοντας με τη σέσουλα αυταπάτες ότι είναι δυνατόν αυτή να ασκηθεί με φιλολαϊκό τρόπο.Στην τελευταία συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ, το περασμένο Σαββατοκύριακο, η «Αριστερή Πλατφόρμα» έκανε αισθητή την παρουσία της, έπειτα από ένα διάστημα «αφωνίας», διαφωνώντας με την απόφαση του κόμματος να ψηφίσει την τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης πολιτικών κομμάτων, με το σκεπτικό ότι η συμπερίληψη του άρθρου 187Α του Ποινικού Κώδικα «δίνει τη δυνατότητα για εφιαλτικές αυθαιρεσίες, μακάβριες σκευωρίες και διώξεις πολιτικής σκοπιμότητας σε βάρος κινημάτων, κοινωνικών αγώνων και δυνάμεων της ανατρεπτικής Αριστεράς». Ταυτόχρονα, άσκησε κριτική για τη συχνή πυκνή επίκληση του «συνταγματικού τόξου» και της «δημοκρατικής ομαλότητας», αφού -όπως ειπώθηκε- έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ συναθροίζεται και δε διαφοροποιείται από τις δυνάμεις του «αστικού μνημονιακού μπλοκ»...

Η 28η Οκτώβρη εμπνέει τα σύγχρονα ΟΧΙ

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για την 28η Οκτώβρη 1940

«Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το 1940 στο φασισμό - ναζισμό, καθώς και η μετέπειτα μαζική ηρωική πάλη του ενάντια στον κατακτητή και τους ντόπιους συνεργάτες του, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εμπνέει και διδάσκει σήμερα τους εργαζόμενους, τη νεολαία, για να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές εξαθλίωσης που τους επιβάλλουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Να πουν το δικό τους ΟΧΙ στις πολιτικές που εμπλέκουν την Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, όπως αυτούς που προετοιμάζουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ σε βάρος λαών και χωρών.

Οπως ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν το αποτέλεσμα της καπιταλιστικής κρίσης της δεκαετίας του '30 και των αντιθέσεων μεταξύ των τότε ιμπεριαλιστικών χωρών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, έτσι και σήμερα η καπιταλιστική κρίση και η επιδίωξη των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων να ξεπεραστεί προς όφελος του κεφαλαίου οδηγούν στα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα και στην όξυνση των ανταγωνισμών για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των αγορών. Οδηγούν σε μεγάλους κινδύνους ιμπεριαλιστικού πολέμου. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να χαράξει το δικό του δρόμο, να οικοδομήσει τη δική του Λαϊκή Συμμαχία απέναντι στις επιδιώξεις της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών.

Ο χαμαιλέοντας του νότου

1.Οταν άκουσα ότι ο Τσίπρας ενδέχεται να κατέβει υποψήφιος του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την προεδρία της Κομισιόν, δεν έπεσα σε βαθιά περισυλλογή ούτε επιδόθηκα σε απολογισμό των πράξεών του. 

Πιστεύω μάλιστα ότι άργησε πολύ να παίξει το παιχνίδι των Ευρωπαίων, εξαιτίας της προσκόλλησής του στις αόριστες ιδέες μιας Αριστεράς που το μόνο που της απόμεινε είναι το κωμικό στοιχείο. 

Η απόφασή του, μαζί με τους εκλεκτούς συμβούλους του, να παίξει σε βάρος μας μόνο θυμηδία μου προκαλεί. 

Για να δώσει έμφαση στο γεγονός της προεδρίας, ανέθεσε σε ανθρώπους του κόμματός του να εξηγούν στο πανελλήνιο τα οφέλη από αυτήν την προεδρία. 

Ο πρόεδρος του Σύριζα αποφάσισε να βρεθεί στην κορυφή μιας ιεραρχίας η οποία -το ξέρει ο ίδιος καλύτερα απ' όλους- καταστρέφει τον τόπο μας.
2.Ο Τσίπρας κατάφερε να μη συνομιλεί με κανέναν. 

Μάταια τα απολειφάδια των Αριστεριστών από τον Λαφαζάνη μέχρι τον Μηλιό «μικραίνουν» και «μεγαλώνουν» δίπλα του, πιστεύοντας ότι οι επιρροές τους είναι εμφανείς πάνω του. 

Η σκέψη ενός ΝΑΖΙ της Χρυσής Αυγής

Με άρθρο του στο φασιστικό site της Χρυσής Αυγής ethnikismos.net κάποιος «Αντίοχος» καλεί τους μαθητές να απολογηθούν για το Μεταξά.

Παραθέτουμε το μεγαλύτερο απόσπασμα από το «μεγαλείο» της σκέψης του φασίστα.

«ΜΑΘΗΤΕΣ, ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΞΕΦΤΙΛΙΣΕΤΕ ΤΟΝ ΜΑΡΞΙΣΤΗ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΣΑΣ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ! ... Αγαπητοί μαθητές, θα σας πω έναν έξυπνο τρόπο για να ξεφτιλίσετε τον μαρξιστή ινστρούχτορα που θα σας λέει το παραμύθι του. Σίγουρα, θα σας πει –μεταξύ των άλλων- πως «Οι Έλληνες το ’40 πολέμησαν τον φασισμό». Μόλις το πει αυτό, κατ’ αρχάς, τον/την ρωτάτε με προσποιητή αφέλεια: «Κύριε-α, το καθεστώς του Μεταξά ήταν φασιστικό;». «Βεβαίως και ήταν φασιστικό», θα σας απαντήσει με στόμφο. Συνεχίζετε με την εξής ερώτηση: «Κύριε-α, το καθεστώς του Μουσολίνι ήταν κι αυτό φασιστικό, έτσι δεν είναι;». «Ναι, ήταν», θα σας απαντήσει ελαφρώς διστακτικά, για να δει που το πάτε. Εδώ, λοιπόν, του καταλήγετε ως εξής: «Εφόσον κύριε-α και τα δύο καθεστώτα ήταν φασιστικά, πως εμείς πολεμήσαμε τον φασισμό; Το σωστό δεν είναι ότι οι Έλληνες φασίστες πολέμησαν τους Ιταλούς φασίστες;». Τι θα σας απαντήσει ο ινστρούχτορας; Ή θα σημάνει… διάλειμμα, ή θα θυμηθεί ότι έχει μια… επείγουσα δουλειά και θα φύγει τρέχοντας!»

Πρόκειται για ένα μεγαλείο σκέψης που είναι μάλλον χαρακτηριστικό της σκέψης του Αρείου εγκεφάλου.

Κρατική τρομοκρατία και ολιγαρχία*

Αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός ότι το ζήτημα του κράτους έχει ιδιαίτερη σημασία και από θεωρητική και από πρακτική-πολιτική άποψη.

Ο ίδιος ο Λένιν υπογράμμιζε αυτή τη σημασία, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Το ζήτημα της στάσης της σοσιαλιστικής επανάστασης του προλεταριάτου απέναντι στο κράτος αποκτά, έτσι, όχι μόνο πρακτική-πολιτική, αλλά και εντονότατα επίκαιρη σημασία, σαν ζήτημα διαφώτισης των μαζών για το τι πρέπει να κάνουν ώστε να λυτρωθούν στο άμεσο μέλλον από το ζυγό του κεφαλαίου. Η φοβερή καταπίεση των εργαζομένων μαζών από το κράτος, που συγχωνεύεται όλο και πιο στενά με τις παντοδύναμες ενώσεις των καπιταλιστών, γίνεται όλο και φοβερότερη» (ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ- ΕΚΔ. Σ.Ε. 1996, σελ. 7-8).