Με κάθε μέσο που διαθέτει, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να κρύψει ότι η πολιτική της πρόταση καταλήγει για το λαό από άλλο δρόμο στο ίδιο σημείο με αυτήν της συγκυβέρνησης. Κι αυτό συμβαίνει αντικειμενικά, απ' τη στιγμή που διαμορφώνεται στο έδαφος της αναγνώρισης των μονοπωλίων ως μοχλού ανάπτυξης, της διαχείρισης της αστικής εξουσίας και της αποδοχής της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας ως μονόδρομου, έξω απ' τον οποίο καραδοκεί δήθεν το χάος για το λαό. Προσδοκώντας να του ανατεθεί αναβαθμισμένος ρόλος στην αστική διαχείριση, ο ΣΥΡΙΖΑ, με λεονταρισμούς και πυροτεχνήματα, αποπροσανατολίζει το λαό και του καλλιεργεί συστηματικά επιζήμιες αυταπάτες. Για παράδειγμα, δημαγωγεί ασύστολα με αφορμή την έλευση της τρόικας και περιορίζει την κριτική του στα φυσικά πρόσωπα που την απαρτίζουν, για να μένει στο απυρόβλητο η Ευρωένωση, την οποία, μαζί και το ΔΝΤ, εκπροσωπούν οι «τροϊκανοί».
Ο Αλ. Τσίπρας επαίρεται ότι «αρνηθήκαμε να τους συναντήσουμε», καλώντας την κυβέρνηση «επιτέλους να καταλάβει ότι δεν έχει καμία απολύτως δουλειά να συνδιαλέγεται με τρεις υπαλλήλους εντεταλμένους να υλοποιήσουν ένα αποτυχημένο πρόγραμμα». Κρύβει απ' το λαό ότι οι συγκεκριμένοι συγκαταλέγονται στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και ελέγχουν την πορεία υλοποίησης μιας πολιτικής που σε επίπεδο ΕΕ έχει συνομολογηθεί και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα σε όλα τα κράτη μέλη από κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
