Η κοινωνική ρίζα του οπορτουνισμού (Β')

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

(συνέχεια απο Η κοινωνική ρίζα του οπορτουνισμού (Α'))

«Εργατική αριστοκρατία», διάσπαση της εργατικής ενότητας

Πέμπτο μέρος

Αυτό που δε φαίνεται ακόμα τόσο καθαρά, είναι η επιβεβαίωση της λενινιστικής πρόβλεψης ότι η διεθνής γενίκευση του φαινομένου της «εργατικής αριστοκρατίας» δημιουργεί επίσης τις συνθήκες για την αποδυνάμωση του ρόλου της. Ομως αυτό είναι αναμενόμενο στην περίοδο που βρισκόμαστε. Η «εργατική αριστοκρατία» στην Ασία δεν είναι ακόμα αρκετά δυνατή και αντίστροφα η πορεία σταδιακής απώλειας προνομίων των αντίστοιχων τμημάτων των εργαζομένων στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ είναι ιστορικά πρόσφατη, διανύει μόλις την τρίτη δεκαετία της.

Αξίζει να αναφέρουμε στο σημείο αυτό την παρατήρηση του γνωστού καθηγητή Paul Krougman πως μετά από δύο δεκαετίες υψηλού ρυθμού καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο μέσος μισθός σε ορισμένες ασιατικές χώρες (π.χ. Νότια Κορέα, Ταϊβάν) προσεγγίζει πλέον το χαμηλό μηνιαίο εισόδημα ενός Αμερικανού εφήβου που εργάζεται στα Μακ Ντόναλντς.¹⁸

Η κοινωνική ρίζα του οπορτουνισμού (Α')

Του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

«Εργατική αριστοκρατία», διάσπαση της εργατικής ενότητας

Πρώτο μέρος

Η επιστροφή στα διδάγματα του Οκτώβρη, 90 χρόνια μετά τη νικηφόρα έκβαση της Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία, αποτελεί αναγκαίο όρο για κάθε ουσιαστική προσπάθεια ανασύνταξης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος στον 21ο αιώνα.

Η μελέτη της μακρόχρονης διαδικασίας οπορτουνιστικής διάβρωσης των επαναστατικών δυνάμεων τον προηγούμενο αιώνα απαιτεί να ερευνήσουμε ξανά τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν σε αυτόν τον ολισθηρό δρόμο.

Στα προεπαναστατικά χρόνια της θεωρητικής και πολιτικής προετοιμασίας του κόμματος των μπολσεβίκων, ο Λένιν ανέδειξε το ζήτημα της «εργατικής αριστοκρατίας», στο πλαίσιο της μελέτης της ισχυρής κοινωνικής βάσης του οπορτουνισμού μέσα στο εργατικό κίνημα.

Ανέπτυξε παραπέρα σημαντικές επισημάνσεις των Μαρξ - Ενγκελς για το

Πλήρωσε τώρα ΜΑΚΑΚΑ!!!

Πρώτα έκανες το χρέος σου ως "ωραίος Έλλην" και ψήφισες για να κυβερνηθείς. Ψήφισες λοιπόν για να παραμείνεις στον "σκληρό πυρήνα" της Ευρώπης, να έχεις  (έχεις;) ευρώ στην τσέπη , γιατί έτσι σου είπαν θα έχεις μέλλον. Μάλιστα σου έταξαν επαναδιαπραγμάτευση για να ξαλαφρώσεις λιγουλάκι από τα βάρη. Να ανασάνεις βρε αδερφέ λιγάκι , να ξαναθυμηθείς την ταβέρνα, το καφεδάκι με

ΣΥΡΙΑ : Κορύφωση διπλωματικών παζαριών και πολεμικό κλίμα

Κορυφώνονται οι παρασκηνιακές διαβουλεύσεις καθώς ολοένα και πιο ανοιχτά εκφράζονται οι ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις αλλά και οι περιφερειακοί διαγκωνισμοί για το τι μέλλει γενέσθαι στη Συρία, όπου, πλέον, τα γεγονότα λαμβάνουν, κατά κοινή ομολογία και κατά παραδοχή και της ίδιας της συριακής ηγεσίας, διαστάσεις πολέμου. Το βλέμμα όλων είναι στραμμένο προς τις νέες συμπληρωματικές προτάσεις που παρουσίασε ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ και του Αραβικού Συνδέσμου, Κόφι Ανάν. Οπως όλα δείχνουν, πρόκειται για μια διαπραγμάτευση βήμα το βήμα, από αντάλλαγμα σε αντάλλαγμα και από δέλεαρ σε δέλεαρ, ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, η οποία το πιθανότερο είναι ότι θα συνεχιστεί και με την ολοκλήρωση της χτεσινής συνόδου της Γενεύης υπό τον Ανάν.

Η βιαστική Αριστεροσύνη της Ρ. Δούρου

"Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι»" δήλωσε η Ρ.Δούρου την επόμενη της συνόδου κι άφησε ξερό όποιον έχει μια στάλα αριστεροσύνη μέσα του. Πρώτα απ'ολα γιατί ξέχασε να μας πει για λογαριασμό τίνος διαπραγματεύθηκε ο "θριαμβευτής" τραπεζίτης Μόντι. Μήπως για λογαριασμό του Ιταλικού λαού; Προφανώς όχι. Και ο Σύριζα νομίζω είχε αρνητική θέση για το "διορισμό" του μεγαλοτραπεζίτη Μόντι στην πρωθυπουργία και μάλλον δεν έχει αλλάξει γνώμη. Εκτός αν η Ρ.Δούρου ταυτίζει πλέον τα συμφέροντα του λαού με αυτά των τραπεζών, πράγμα που θα είναι μια πρωτότυπη "Αριστερή" άποψη. Αν όμως διαπραγματεύτηκε υπέρ των τραπεζών τότε γιατί αποτελεί "παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι»" ο κ. Μόντι και όχι η κ.Μέρκελ που είναι 100 φορές καλύτερη

Αφοπλισμός του κινήματος η συμμετοχή σε κυβέρνηση

Είναι γεγονός ότι και στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις προβλήθηκε από τα αστικά επιτελεία, την αστική προπαγάνδα και το ΣΥΡΙΖΑ, ως το μοναδικό κριτήριο ψήφου η ανάδειξη κυβέρνησης και «πατούσε» πάνω σε δύο αντικειμενικούς παράγοντες. Ο πρώτος, ότι οι αστικές κοινοβουλευτικές εκλογές γίνονται για να αναδειχτεί κυβέρνηση. Ο δεύτερος, ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση και η πολιτική των αστικών κυβερνήσεων για τη διέξοδο σε όφελος του κεφαλαίου, που μετέφερε τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων ωθώντας στη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση, καλλιεργούσε την ψυχολογία στο λαό για «εδώ και τώρα» λύσεις. Στην προκειμένη περίπτωση, λαϊκές δυνάμεις αναζητούσαν κυβέρνηση που μπορεί να αποτρέψει τα χειρότερα, να ανακουφίσει έστω και ελάχιστα το λαό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόβαλε ότι υπάρχει δυνατότητα για τέτοια κυβερνητική λύση. Αυτό

Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ η πλήρης χειραγώγηση του λαού στη νέα σούπα της σοσιαλδημοκρατίας.

Ταχύτατη είναι η προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στα νέα δεδομένα που δημιουργεί η αναμόρφωση που προωθεί η αστική τάξη στο πολιτικό σκηνικό και στην οποία φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει. Αφήνοντας στην άκρη ακόμα και εκείνα τα προεκλογικά συνθήματα, με τα οποία υφάρπαξε ψήφους, δίνει εξετάσεις στην άρχουσα τάξη ως επίδοξος διαχειριστής των υποθέσεών της.

Είναι χαρακτηριστική η στάση του μετά τη Σύνοδο Κορυφής, οπότε τα στελέχη του πανηγύριζαν για λογαριασμό των Ραχόι και Μόντι, και κατ' επέκταση της ντόπιας πλουτοκρατίας. Πρόβαλλαν μάλιστα σαν παραδειγματικό τον τρόπο που διαπραγματεύτηκαν για λογαριασμό των αστικών τάξεων των χωρών τους, αποσιωπώντας το γεγονός ότι αμφότεροι τσακίζουν τους λαούς τους με αιματηρά μέτρα λιτότητας και σφαγιασμού των δικαιωμάτων τους, χωρίς μνημόνια και συμφωνίες με την τρόικα.

«Η χθεσινή ημέρα της ευρωσυνόδου στις Βρυξέλλες ήταν απολύτως ενδεικτική του τι σημαίνει "σκληρή διαπραγμάτευση", με ξεκάθαρη τακτική και σαφείς στόχους (...) Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού "διαπραγματεύεσθαι"», έλεγε εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ η Ρ. Δούρου.

Κλιμακώνεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου

Παρά την πρωτοφανή καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, δεν έχει διαφανεί ακόμα το νέο επίπεδο εξισορρόπησης για έναν καινούριο οικονομικό κύκλο

Μέσα στο 2012 θα εμφανιστούν θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, εκτιμούσε πέρσι ο επικεφαλής του Ιδρύματος Βιομηχανικών Ερευνών του ΣΕΒ και ήδη υπουργός Οικονομίας της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Ο Γ. Στουρνάρας υποστήριζε την άποψη ότι η συμπίεση που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία είναι τόσο ισχυρή, ώστε οποιαδήποτε μεταβολή υπάρξει, θα έχει θετικό πρόσημο. Αυτά το 2011, γιατί φέτος, αν πιστέψουμε το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, το γνωστό ΚΕΠΕ, όχι μόνο δε θα σημειωθεί ανάκαμψη, αλλά η μείωση του ΑΕΠ θα φτάσει το απίστευτο ποσοστό του -6,7%! Και λέμε απίστευτο, επειδή για όλες τις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν υπάρχει προηγούμενο οικονομικής κρίσης σε χώρα της Ευρώπης, που να είχε διάρκεια 4 χρόνων και η μείωση του ΑΕΠ να είχε τάσεις να φτάσει ακόμα και το -20%.

Ακραία μοναξιά

1. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα ηλιθιότητας ο καθένας υποτάσσεται στη μοναξιά του.

2. Μετριότητες παντός είδους παραμορφώνουν το καθετί, πηγαινοέρχονται στη ζωή μας με τη σοβαροφάνεια που τους δίνει η τηλεόραση, ενώ έξω από το σκηνικό της μια φράση ακούγεται από κάθε πολίτη: «Δε νιώθω καλά».

3. Ο πολίτης βυθίζεται μέσα στην ψήφο του. Από τη στιγμή που αρνήθηκε τον εαυτό του, θα συναντηθεί με την αφόρητη πραγματικότητα που απλόχερα θα του χαρίσουν τα πάσης φύσεως φασισταριά.

4. Από τη στιγμή που δεν καταφέραμε ν' αναχαιτίσουμε τον μικροαστισμό στην καθημερινή μας ζωή, ήρθε η ώρα να τον υποστούμε σαν ιδεολόγημα. Θα φροντίσει η «Χρυσή Αυγή» γι' αυτό.

5. Στην προσπάθειά του να συμμορφωθεί πιστεύοντας πως έτσι θα προκαλέσει τον οίκτο των Ευρωπαίων, ο πολίτης έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε. Πρόκειται για μια

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΛΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΙΡΑ

Η ΠΑΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟ

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

Το ΚΚΕ παλεύει ενάντια στην αστική εξουσία από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, γιατί πρώτα απ’ όλα εκφράζει αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα με αυτά του κεφαλαίου που εκπροσωπούν τα αστικά κόμματα. Εχει πολιτική γραμμή που δε χωράει στο αστικό πολιτικό σύστημα, αφού θέτει ως στόχο να οργανωθούν ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, συνειδητοποιώντας ότι η όποια φιλολαϊκή διέξοδος δε θα έρθει μέσα από το αστικό κοινοβούλιο, μέσα από την όποια θεσμική μεταρρύθμιση του αστικού πολιτεύματος, αλλά μόνο μέσα από την πάλη για την ανατροπή της αστικής εξουσίας.