Οχι, πίσω από τις λέξεις δεν κρύβεται ο Αλέξης, κατά το αστειάκι των πρώτων ημερών, της «πρώτη φορά αριστεράς», μετά από κείνα τα αμεσοδημοκρατικά δρώμενα της πλατείας Συντάγματος, που έφεραν στο ίδιο μετερίζι τον Βαρουφάκη και τον Κατρούγκαλο με την Λουκά και τους χρυσαυγίτες.
Τρία χρόνια κυβερνητικής σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, μετά το τρίτο μνημόνιο, το ψηφισμένο, και ενόψει της εξόδου του δανειακού Μεσολογγίου, με χυδαία εξωραϊσμένο κοινοβουλευτικά το ναζισμό σε εθνικιστική παράταξη και τα δρώμενα μεταφερμένα στην πίστα των τηλεοπτικών παραθύρων, οι λέξεις, εκτός του ότι έχουν ευτελιστεί, έχουν γίνει και εξαιρετικά επικίνδυνες.
Σαν εκείνη την ύπουλη διάβρωση που επιφυλάσσει στα κτίσματα η υγρασία και η θεμελίωση σε σαθρό έδαφος, ή οι τερμίτες και οι αρουραίοι, ανάλογα με την περιοχή εφαρμογής και επιδίωξης των στόχων του καπιταλισμού.
