Ο λαϊκισμός του ΠΑΣΟΚ δεν έχει τελειωμό ...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ : Ράδιο Collectiva
Τις τελευταίες μέρες "τα παπαγαλάκια" των εξαρτημένων από τα πακέτα τις κρατικής διαφήμισης ΜΜΕ, μιλάνε για φορολόγηση των 100 δις Ευρώ που βρίσκονται στην Ελβετία (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της αστική τάξης της χώρας είναι 600δις), πως θα φορολογηθούν με 30%... 
Αυτό το ΠΑΣΟΚ δεν έχει αντίπαλο στην διγλωσσία και το ψέμα. Πραγματικά είναι το κόμμα που έκανε το ψέμα ελπιδοφόρο σάλπισμα στο κεφάλι της «μουζικαρίας» που ακόμα ελπίζει, δεν είναι τυχαίο ότι την 28η/10/2011, πολλές από τις παρελάσεις που αναβλήθηκαν είχαν και θύλακες του ΠΑΣΟΚ που ουσιαστικά ξεκίνησαν έναν εμφύλιο με το κίνημα γιατί δεν μπορούν να πάνε ούτε για καφέ.
Είναι τουλάχιστον αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι το σύστημα κινδυνεύει, αντικειμενικά δεν κινδύνεψε ποτέ από το 1949 και μετά βρίσκοντας σε κάθε περίπτωση ασφαλιστικές δικλείδες, το μόνο που φοβάται είναι το ΠΑΜΕ και τα μέτωπα που συμπεριλαμβάνονται στο ΑΑΔΜΠ που όμως είναι πολύ πίσω ακόμα σε σχέση με τις ανάγκες και τις απαιτήσεις, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα που πλατειάζει και χάνεται η ουσία.

ΑΠΑΤΕΣ & ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΩΝ...

Το Μάαστριχτ καταρρέει, γράφει η «Αυγή της Κυριακής», και πασχίζει με σχετική αρθρογραφία να αποδείξει ότι η «αρχιτεκτονική του ευρώ», η «αρχιτεκτονική της ΕΕ» είναι προβληματική. 

Πού το αποδίδουν; 

Στο γεγονός ότι δεν υπήρχε ευρωπαϊκός προϋπολογισμός για να στηρίξει τους άνισους ρυθμούς ανάπτυξης και στο ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (Γ. Σταθάκης). 

Τι προτείνουν; 

Ριζικές αναδιατάξεις που αφορούν στον πυρήνα του Μάαστριχτ. 

Λένε μάλιστα: «Για να σωθεί το ευρώ πρέπει να σπάσουν τα ταξικά νεοφιλελεύθερα δεσμά του, να γίνει ένα πραγματικά κοινό νόμισμα στην υπηρεσία των λαών και όχι των τραπεζιτών και των πολυεθνικών της Ευρωζώνης» (Γ. Δραγασάκης στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»). 

Οψιμη εκτίμηση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των οικονομολόγων του. 

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ»: Ξεχείλισε το ποτάμι της ταξικής αλληλεγγύης.

Αυτό που συνέβη το Σάββατο το βράδυ ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. 

Ηταν μια ανεπανάληπτη σε μέγεθος, παλμό, αποφασιστικότητα και ταξική δύναμη μεγαλειώδη κινητοποίηση που ξεκίνησε νωρίς το απόγευμα και κράτησε μέχρι αργά το βράδυ.

Λίγο μετά τις 4 το απόγευμα άρχισαν να καταφτάνουν στο εργοστάσιο εργαζόμενοι, φοιτητές, γυναίκες, παιδιά από δεκάδες κλάδους και περιοχές της Αττικής. Μέσα σε λίγα λεπτά στην είσοδο του εργοστασίου έχει πραγματοποιηθεί ήδη μια μαζική συγκέντρωση. 

Στις 5 το απόγευμα πλέον ο κόσμος δε χωράει και αρχίζει να απλώνεται στην Εθνική Οδό, κλείνοντας και μία λωρίδα κυκλοφορίας.

Οπως γίνεται γνωστό, ο ιδιοκτήτης Μάνεσης με εξώδικα στο σωματείο απαγορεύει την είσοδο στο εργοστάσιο. 

Ο κόσμος όμως συνεχίζει να έρχεται. 

Από τα μεγάφωνα ακούγεται ο πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου Γιώργος Σιφωνιός: «Τώρα όλοι οι χαλυβουργοί να μπουν μέσα στο εργοστάσιο. Θα σπάσουμε τη τρομοκρατία». Σε πέντε λεπτά ο κόσμος πολλαπλασιάζεται και από τα μεγάφωνα ακούγεται και πάλι ο Γ. Σιφωνιός: «Να περάσει τώρα όλος ο κόσμος μέσα. Το σωματείο εδώ έχει σπάσει την τρομοκρατία, ας μας στείλει ο Μάνεσης όσα εξώδικα θέλει». 

Καζάνι η ΕΕ ...

Με καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί μοιάζει σήμερα ο ευρωενωσιακός ιμπεριαλισμός. 

Η Ευρωζώνη συγκλονίζεται από τεκτονικούς σεισμούς, που απειλούν να τη διαμελίσουν στα εξ ων συνετέθη. Το άθλιο, αντιλαϊκό αυτό οικοδόμημα σπαράσσεται λόγω κρίσης από την όξυνση των ανταγωνισμών και της ανισομετρίας. 

Αλλά στη συντριπτική τους πλειοψηφία τα κόμματα των χωρών της ΕΕ, είτε πρόκειται για συντηρητικά, είτε για σοσιαλδημοκρατικά, είτε για «αριστερά» - οπορτουνιστικά, τάσσονται υπέρ της διατήρησής της. Κι όμως, η φυλακή αυτή των ευρωπαϊκών λαών κινδυνεύει από διαλυτικές τάσεις. 

Οι ίδιοι οι νόμοι ανάπτυξης του κεφαλαίου, που πυροδοτούν τον ενδομονοπωλιακό ανταγωνισμό και οδηγούν στην κυριαρχία των πιο ισχυρών μονοπωλίων σε βάρος των πιο αδύνατων, την ανισομετρία της ανάπτυξης ολόκληρων χωρών και περιοχών, εμπεριέχουν το σπέρμα τέτοιων διαλυτικών τάσεων. 

Η εκδήλωση της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης ήρθε να οξύνει στο έπακρο τις αντιθέσεις αυτές, με τα σημερινά τους αποτελέσματα. 

Το ΚΚΕ, βεβαίως, όχι μόνο αντιτάχθηκε στη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ αλλά η θέση του διαχρονικά είναι ξεκάθαρη: Αποδέσμευση με λαϊκή εξουσία.

Ποια συμμαχία;

Την «εκλογική συμμαχία» κλίνουν σε όλες τις πτώσεις οι οπορτουνιστές, παρουσιάζοντας σαν διέξοδο από τη σημερινή βαρβαρότητα μια «άλλη» κυβέρνηση, που χωρίς να πειράξει ούτε μια τρίχα από την εξουσία των μονοπωλίων, θα δημιουργήσει όρους βελτίωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων... Πρόκειται για αυταπάτη ολκής, που έχει δοκιμαστεί σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γαλλία. 

Εκεί όπου οι κεντροαριστερές κυβερνητικές συμμαχίες, με τη συμμετοχή πρώην ή κατ' όνομα κομμουνιστικών κομμάτων, έβγαλαν όλη τη λάντζα για το κεφάλαιο, προσφέροντας ταυτόχρονα τις καλύτερες υπηρεσίες στην ενσωμάτωση και την απογοήτευση του λαϊκού κινήματος, που μάταια προσδοκούσε αλλαγές προς όφελός του.

Η συμμαχία στην οποία καλούν, έχει για συγκολλητική ουσία τις εκλογές και τη διαχείριση από μια συνεργατική κυβέρνηση που θα βγάλει η κάλπη. 

Συνεπώς, η κυβέρνηση που θα εκλεγεί θα πρέπει να διαχειριστεί τη σημερινή κατάσταση, αφού οι οπορτουνίστικες και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που στοιχίζονται σ' αυτό το κυβερνητικό μέτωπο, δεν παλεύουν για ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και αποδέσμευση από την ΕΕ, αλλά για «κοινωνική συνοχή», θωράκιση δηλαδή του αστικού συστήματος και διασφάλιση της παραμονής της χώρας στο ευρώ.

«Χρησιμότατος» ...

«Είμαι χρήσιμος»...

Σε αυτή τη - σεμνή - δήλωση προέβη χτες ο Μ. Χρυσοχοΐδης, για να προσθέσει ότι επειδή ακριβώς «είναι χρήσιμος» σκέφτεται να θέσει και υποψηφιότητα για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ.

*

Τώρα το αν, το πότε και το πώς θα φύγει ο Παπανδρέου ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τον κ. Χρυσοχοΐδη και για τους υπόλοιπους «χρήσιμους» ανθυποδελφίνους του ΠΑΣΟΚ, δεν το γνωρίζουμε και δε μας ενδιαφέρει κιόλας.

Καθαρές κουβέντες

Η αγωνία των αστών για τα συμβαίνοντα στην ΕΕ πρέπει να αφήνει παγερά αδιάφορη την εργατική τάξη. 

Παγερά αδιάφορη για την αγωνία των αστών ως προς την κατεύθυνση της όποιας λύσης προωθείται.

Οι ίδιες οι εξελίξεις έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον από τη σκοπιά της εργατικής τάξης γιατί επιβεβαιώνουν πως ο ιμπεριαλιστικός οργανισμός δεν έχει καμιά σχέση με την «ΕΕ της κοινωνικής δικαιοσύνης, της κοινοτικής αλληλεγγύης και της βιώσιμης ανάπτυξης», όπως ισχυρίζονταν διάφοροι ως τώρα και επαναλαμβάνει ο σημερινός πρωθυπουργός. Αντίθετα, επαυξάνουν την εκτίμηση ότι η ΕΕ, ακριβώς σαν ιμπεριαλιστικός οργανισμός που είναι, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε νέα βαθύτερη κρίση. Η φτώχεια και η ανεργία έχουν τιναχτεί στα ύψη. Γενικεύεται η επίθεση για φθηνότερη εργατική δύναμη, ώστε η ιμπεριαλιστική ΕΕ να ανταγωνισθεί τις ανερχόμενες δυνάμεις της Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας.

Ιδού για ποια «εθνική σωτηρία» πρόκειται!

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Τα 32 δισεκατομμύρια ευρώ που προβλέπονται υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών στον προϋπολογισμό του 2012

(ο νέος, δηλαδή, πακτωλός που θα έρθει να προστεθεί στα 128 δισ. ευρώ που πήγαν στις τράπεζες κατά την προηγούμενη διετία)

είναι:

*

• 1,5 φορές περισσότερα απ' όσα προϋπολογίζονται για τους μισθούς των εργαζομένων και τις συντάξεις των συνταξιούχων!

Νεοναζί σε διατεταγμένη ... κρατική υπηρεσία

Από τις 4 Νοέμβρη, ο γερμανικός Τύπος και το πολιτικό προσωπικό της χώρας εν χορώ ανακαλύπτει το νέο «φάντασμα»: Τη δράση των νεοναζί. 

Αφορμή για την «αποκάλυψη» μία ληστεία τράπεζας στην πόλη Αϊζεναχ, κοντά στην Ερφούρτη. Ακολούθησε η ανακάλυψη εκ μέρους της αστυνομίας ενός καμένου τροχόσπιτου και δύο εκ των φερομένων ως πρωταγωνιστών του εγκλήματος, του Ούβε Μούντλος και του Ούβε Μπέρχαρντ. Το σπίτι όπου διέμεναν οι δύο στο Τσβίκαου, ανατινάζεται αυθημερόν. Τέσσερις μέρες αργότερα, στις 8 Νοέμβρη, η Μπεάτε Τσέπε παραδίνεται οικειοθελώς στην αστυνομία και δηλώνει ότι αυτή προκάλεσε την έκρηξη του σπιτιού στο Τσβίκαου. 

Μία βδομάδα μετά, η Ομοσπονδιακή Εισαγγελία ανακοινώνει ότι το «τρίο» ευθύνεται για σωρεία ληστειών, διαρρήξεων, βομβιστικών επιθέσεων και δολοφονιών. Εκτός της αστυνομικού στο Χάιλμπορν και για τις δολοφονίες 8 Τούρκων μεταναστών και ενός Ελληνα, δολοφονίες διάσπαρτες στη γερμανική επικράτεια: Νυρεμβέργη, Κάσελ, Αμβούργο, Μόναχο, Ροστόκ και Ντόρτμουντ.