Σελίδες

22 Ιουν 2013

Ο Σαμαράς απέκλεισε κατηγορηματικά κάθε είδους συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ.

Το «αγωνιστικό μέτωπο» διαχείρισης


Γράφει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε «ανοιχτή επιστολή στις δυνάμεις της Αριστεράς και του μαχόμενου εργατικού κινήματος»: «Γι' αυτό τώρα είναι η ώρα της διαμόρφωσης από πλευράς της εργατικής τάξης και του λαού ενός αντίπαλου δέους, που θα βάλει φραγμό στη βάρβαρη πολιτική τους, θα σημάνει την αντεπίθεση των εργατικών και λαϊκών αγώνων και διεκδικήσεων».
Το αντίπαλο δέος όμως, λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν μπορεί να είναι η «λαϊκή συμμαχία», η συμμαχία δηλαδή της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολουμένων, των φτωχών αγροτών, που προτείνει το ΚΚΕ με κατεύθυνση ρήξης με τον καπιταλισμό, με τα μονοπώλια. Οχι, αυτό δεν είναι εφικτό λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αυτό είναι πρόταση του ΚΚΕ για συμμαχία με τον εαυτό του!
***
Τότε τι συνιστά αντίπαλο δέος κατά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Αν και δεν απαντά, συνάγεται η απάντηση από τα συμφραζόμενα.

Αλησμόνητα... τα κατορθώματά τους

Επειδή κάποιοι θα προσπαθήσουν ν' ανέβουν στα κάγκελα για να αποδείξουν ότι ως ...αριστεροί είναι ευαίσθητοι απέναντι στο λαό, μαζί με την λαϊκή κατακραυγή που θα τους ακολουθεί από εδώ και πέρα, η στήλη σπεύδει να θυμίσει μία και μόνο στιγμή από την πολύμηνη συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων του δικομματισμού με τη ΔΗΜΑΡ.

Λόγος γίνεται για τα κατορθώματά τους στο θέμα της φορολογίας των εισοδημάτων. Ε, λοιπόν, αυτή η κυβέρνηση δεν αποφάσισε μόνο νέες φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο, δεν υποσχέθηκε ακόμα μεγαλύτερη φορολογική ασυλία στους εφοπλιστές, ούτε περιορίστηκε απλά σε δεσμεύσεις για νέες μειώσεις στη φορολόγηση των κερδών.

Φέρνουν νέα Μνημόνια!


Οταν επί συγκυβέρνησης Παπαδήμου ήρθε η ώρα του νέου Μνημονίου, το τότε δεκανίκι των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ., στην (απονενοημένη) προσπάθειά του να διασωθεί, την «έκανε με ελαφρά πηδηματάκια».
Τώρα, επί συγκυβέρνησης Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη, το έργο επαναλαμβάνεται.
Το συμπέρασμα που προκύπτει δεν εξαντλείται στο ρόλο της ΔΗΜΑΡ ως δεκανικιού «αριστερής ευθύνης», που έφτασε η στιγμή να αναζητήσει τη δική της διάσωση, στο πλαίσιο μιας πολιτικής που και με τη δική της συμβολή εξανδραποδίζει το λαό. Ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ είναι πασιφανής.

Για να... ευθυμίσουμε


Παρακαλούμε την προσοχή σας:
  • «Αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων, των πολυτεκνικών επιδομάτων, καθώς και των εποχικών επιδομάτων στα επίπεδα που ήταν το 2009. Επίσης, αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν οι ομολογιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία».
Αυτό που έγινε ήταν νέα μείωση των συντάξεων, νέο «τσεκούρωμα» των πολυτεκνικών επιδομάτων, περαιτέρω διάλυση των Ταμείων.
  • «Επέκταση του επιδόματος ανεργίας κατά ένα χρόνο ακόμα, στα δύο χρόνια».
Αυτό που έγινε ήταν επέκταση των... ανέργων και ουχί του επιδόματος.
  • «Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα».
Αυτό που έγινε ήταν νέα μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, με το βασικό μισθό να κατρακυλάει στα 400 ευρώ καθαρά.