ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ... & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ...

• Στον κομμουνισμό τρώγανε με κουπόνια. 

  Στον καπιταλισμό δεν τρώνε...

• Στον κομμουνισμό τα σπίτια ανήκαν στο κράτος. 

  Στον καπιταλισμό ανήκουν στις τράπεζες...

• Στον κομμουνισμό ήταν φτωχοί. 

   Στον καπιταλισμό είναι πλούσιοι...

• Στον κομμουνισμό δεν είχαν ελευθερία. 

Μέτωπο στον οπορτουνισμό

Μπροστά στο 19ο Συνέδριο του κόμματος και τη δημόσια συζήτηση που έχει ξεκινήσει μετά τη δημοσίευση των θέσεων της ΚΕ, ενδιαφέρον συγκεντρώνει η θέση για τη σχέση του κόμματος με τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

Οπορτουνισμός είναι η διείσδυση της αστικής ιδεολογίας στο εργατικό κίνημα. Δεν αποτελεί απλά μια λάθος επιλογή, ούτε καν μια παρέκκλιση σε κάποιο ζήτημα αρχής. Εμφανίζεται στο ΚΚ όταν όλα αυτά μαζί δεν εντοπίζονται, δεν διορθώνονται έγκαιρα και εξελίσσονται σε γραμμή συμβιβασμού με την αστική τάξη, με αποτέλεσμα να κυριαρχούν αντιλήψεις που αλλοιώνουν το χαρακτήρα του κόμματος, μετατρέπουν τη στρατηγική του σε ευχολόγιο, θέτουν σε αμφισβήτηση την ίδια την αναγκαιότητα ύπαρξής του. Ιστορικά γνώριμη είναι είτε η μετεξέλιξη ΚΚ σε οπορτουνιστικές δυνάμεις είτε η απόσπαση από τα ΚΚ δυνάμεων που συγκροτούν φορείς απέναντι στο ΚΚ (στην Ελλάδα, ΚΚΕ εσωτερικού/ΕΑΡ/ΝΑΡ/ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ).

Α. Λοβέρδος: «Διαφωνούσε» ...συμφωνώντας και υπερψηφίζοντας

Να ξεπλύνει τις προσωπικές του ευθύνες, στην προώθηση από την κυβέρνηση Παπανδρέου μιας χωρίς προηγούμενο επίθεσης σε βάρος του λαού, που συνεχίζεται και κλιμακώνεται, συνεργατικά με την τρόικα, επιχειρεί ο Α. Λοβέρδος, θέλοντας να ξαναγίνει χρήσιμος στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ, ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου και της συγκυβέρνησης Παπαδήμου, ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος, ο Γιάννης Ραγκούσης και η Άννα Διαμαντοπούλου διαφώνησαν με την ένταξη της χώρας στο μηχανισμό δανειοδότησης της Ελλάδας, όπου συμμετείχε και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ότι ο Γ. Παπανδρέου και ο Γ. Παπακωνσταντίνου είχαν σχέδιο να εντάξουν ούτως ή άλλως τη χώρα στο ΔΝΤ, όπως και το έπραξαν. Ευθύνες γι’ αυτό αποδίδει και στην Λούκα Κατσέλη.

Με μια ψυχανάλυση ...ξεχνιέσαι

Η μία «έκθεση Σέρκας» διαδέχεται την άλλη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με μήτρα τη στρατηγική της Λισαβόνας και τη στρατηγική «Ευρώπη 2020». Στρατηγικός στόχος η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν αυξηθεί στο έπακρο ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Η πρώτη «έκθεση Σέρκας»χάρισε στο κεφάλαιο τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε ετήσια βάση, δηλαδή μέχρι και 13 ώρες δουλειά την ημέρα, 6 μέρες την εβδομάδα, δηλαδή 78 ώρες δουλειά την εβδομάδα, χωρίς πληρωμή υπερωρίας και με την εισαγωγή στα εργασιακά πράγματα του «ενεργού» και «ανενεργού» χρόνου εργασίας που σημαίνει ο εργοδότης θα πληρώνει τόσες ώρες όσες κρίνει ότι ο εργαζόμενος εργάζεται.

Πριν λίγες μέρες ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο, η δεύτερη «έκθεση Σέρκας», μποναμάς στα μονοπώλια,