Ως «πλειοδοσία ευαισθησίας» απέναντι στα λαϊκά στρώματα, που στενάζουν από την πολιτική που οι ίδιοι υλοποιούν, εμφανίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τις προτάσεις τους για τη λεγόμενη «κοινωνική πολιτική».
Η πραγματικότητα είναι ότι η πλήρης στοίχισή τους στη στρατηγική του κεφαλαίου τούς οδηγεί να διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ικανότερος να διαχειριστεί την εξαθλίωση και τη φτώχεια του λαού, αλλά και να ανοίξει νέα «χρυσωρυχεία» κερδοφορίας για το κεφάλαιο, κάνοντας τις προτάσεις τους να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.
Για παράδειγμα, η κυβέρνηση περιφέρει τις μέρες αυτές ως το απαύγασμα της «κοινωνικής ευαισθησίας» την αναδιανομή της φτώχειας και την απάτη του «κοινωνικού μερίσματος» από την υπεραπόδοση των ματωμένων πλεονασμάτων, τη φοροληστεία και το «συμμάζεμα» όλων των προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων σε ένα ελάχιστο επίδομα.