Η κρίση του συστήματος...

Jo Cottenier και Henri Houben

Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), το τρέχον κραχ είναι συγκρίσιμο μοναχά με αυτό του 1929. Ταυτόχρονα, το κραχ ακολουθήσαν μια σειρά από έτη μεγάλης ύφεσης: πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν, η ανεργία ήταν σε απίστευτα υψηλά επίπεδα, έγιναν περικοπές μισθών και αυξήθηκε η φτώχια. Αυτή ήταν η προειδοποίηση για το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Θα έχει άραγε αυτή η κρίση τις ίδιες δραματικές συνέπειες; Ή θα περιοριστεί; Ξαφνικά, επανήλθαν τα κράτη. Θα είναι αυτό αρκετό, για να απορροφήσει τους κραδασμούς;

εργασιακός μεσαίωνας στην Fiat...

ΑΠΟ :Κώστας Παπαιωάννου

Ιστορική αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στην μεγάλη βιομηχανία χαρακτηρίζουν όλοι στην Ιταλία το δημοψήφισμα το οποίο πραγματοποιήθηκε χθες και προχθές στις εγκαταστάσεις της Mirafiori στο Τορίνο. Το 54% των εργαζομένων στην καρδιά της Fiat απάντησαν με ένα ναι στο σχέδιο της διοίκησης για την ριζική αναθεώρηση των εργασιακών σχέσεων και την παραγωγική ανασυγκρότηση το οποίο φέρει την υπογραφή του διευθύνοντα συμβούλου της ιταλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Σέρτζιο Μαρκιόνε. Το “σχέδιο Μαρκιόνε” όπως ονομάσθηκε έθεσε το δίλημμα της ανασυγκρότησης των εργασιακών σχέσεων ως όρο για την συνέχιση της παραγωγικής δραστηριότητας της φάμπρικας Mirafiori. Με αυτό προτείνεται για πρώτη φορά από την περίοδο της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι η μη εκπροσώπηση στην παραγωγική μονάδα εκείνων των συνδικάτων που θα αντιτίθενται στις στρατηγικές επιλογές της διοίκησης. Το δικαίωμα στην συνδικαλιστική δράση στην Mirafiori θα ανήκει με αυτό το τρόπο αποκλειστικά και μόνον στα συνδικάτα που συνυπέγραψαν το προτεινόμενο βιομηχανικό σχέδιο τόσο στο παρών όσο και στο μέλλον.

Η παράνομη «νομιμότητά» τους...

Τις τελευταίες μέρες έχουν πληθύνει τα δημοσιεύματα του αστικού Τύπου που καλούν σε ...νομιμότητα. Χτες, η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», στο κύριο άρθρο της με τίτλο «νομιμότητα κατά βούληση», αφού επιτίθεται στους απεργούς στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, επειδή προχώρησαν στην προχτεσινή τους απεργία παρά τη δικαστική απαγόρευση, αλλά και στον δήμαρχο Στυλίδας επειδή αντιτάχθηκε στη ληστεία των διοδίων, καταλήγει: «Η ανομία συμπληρώνεται με την ατιμωρησία και κρατάει την ελληνική κοινωνία δεμένη με τις πηγές της κακοδαιμονίας της».

Θέλουν να πείσουν πως όποιος αγωνίζεται, όποιος τολμά να σηκώνει κεφάλι είναι αυτόματα και παράνομος. Πως οι άνθρωποι του μόχθου, οι εκλεγμένοι στους δήμους, δεν πρέπει να αγωνίζονται, να αντιστέκονται στην πολιτική που τους καταστρέφει τη ζωή.

Λιοντάρια μπρελόκ και ύαινες αλά καρτ!

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ,  

   Δεν θυμάται εύκολα επιστήμονας, πολλώ μάλλον πολίτης, εποχή μετά τις μέρες του '36, σαν τη σημερινή με τόσην Υβριν. Υβριν με την έννοια την πρωταρχική της, την οργουελική, αλλά και την τρέχουσα. Δηλαδή αντιστροφή και πλήρης διαστρέβλωση των λέξεων, των εννοιών, των όρων, της ίδιας της πραγματικότητας.

«Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες» εκτοξεύει ο πρωθυπουργός προς το ΚΚΕ απαντώντας σε Ερώτηση για τη συνάντηση του Ερζερούμ έχοντας σκοπίμως πάθει αμνησία εαυτού. Τι ανήκει δηλαδή στους Ελληνες; Η μειωμένη εθνική κυριαρχία (κείνος είπε); Τα Ιμια (ευχαριστώ τους Αμερικανούς by Simitis).

Η συμφωνία της Μαδρίτης; Ο εναέριος χώρος στα 8 ή στα 6 μίλια, ο θαλάσσιος των ναυτικών μιλίων που υπολείπονται των 12 επειδή υπάρχει τουρκικό casus belli; Το γιοφύρι του Ρίου, ο ΟΤΕ της «Ντόιτσε Τέλεκομ», το λιμάνι της «Cosco», οι αυτοκινητόδρομοι και τα διόδια των Ισπανογάλλων;

ΤΥΝΗΣΙΑ : Ελιγμοί κάτω από το λαϊκό ξέσπασμα

«Αξιοπρέπεια, Ψωμί, Ελευθερία». Το σύνθημα αυτό συγκλονίζει ένα μήνα τώρα την Τυνησία. Μέσα από οργισμένες λαϊκές διαδηλώσεις σάρωσε τη μία πόλη μετά την άλλη και έφτασε στην Τύνιδα, όπου παρέσυρε, τελικά και τον Πρόεδρο Ζιν αλ Αμπιντίν Μπεν Αλι. Οι αρχικές απειλές του κατά «των μειοψηφικών συμμοριών» και η σκληρότατη καταστολή έφεραν τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι δεκάδες νεκροί και οι πολλαπλάσιοι τραυματίες (δεν υπάρχει ακόμη τελικός απολογισμός) πυροδότησαν μια, εκτός ελέγχου, έκρηξη της λαϊκής οργής.

Οι ύστατοι ελιγμοί του Μπεν Αλι, οι δεσμεύσεις του για κατάπαυση του πυρός, για τιμωρία όσων ευθύνονται για τις δολοφονίες διαδηλωτών, για αποχώρησή του από την πολιτική σκηνή μόλις ολοκληρωθεί η «θητεία» του το 2014, για περισσότερες ελευθερίες έκφρασης, για άρση των απαγορεύσεων στο διαδίκτυο και στην ενημέρωση, για περισσότερες πολιτικές ελευθερίες, για 300.000 θέσεις εργασίας, για δραστική μείωση των τιμών στα βασικά είδη διατροφής, για πρόωρες εκλογές σε έξι μήνες δεν έπεισαν. Η συγνώμη του, μετά από τόσα χρόνια αιματηρής πυγμής, ήταν πολύ λίγη.

ΣΕ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΦΛΕΒΑΡΗ ΚΑΛΕΙ ΤΟ ΠΑΜΕ.

Πρόταση μάχης και ταξικής συσπείρωσης.
Πυκνώνουν τα μαύρα σύννεφα της αντεργατικής λαίλαπας πάνω από τα κεφάλια των εργαζομένων. Με το «καλημέρα» του νέου χρόνου, όλα τα τμήματα της εργατικής τάξης βρίσκονται αντιμέτωπα με νέα επίθεση. Μέσα από τις επιχειρησιακές συμβάσεις που η κυβέρνηση ψήφισε λίγο πριν από τις γιορτές, η μεγαλοεργοδοσία επιβουλεύεται και αυτούς τους πενιχρούς μισθούς του ιδιωτικού τομέα, απαιτεί όχι μόνο το πάγωμά τους, αλλά ακόμα και τη μείωσή τους, αξιώνει απολύσεις, χτυπάει δικαιώματα και κατακτήσεις που είχαν κερδηθεί με πολύχρονους αγώνες. Δίπλα της, η κυβέρνηση ως εργοδότης πλέον, με το νέο μισθολόγιο για το Δημόσιο, βάζει μαχαίρι στους μισθούς εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, πέραν της μείωσης που επέβαλε τον προηγούμενο χρόνο. Ταυτόχρονα, στις πρώην ΔΕΚΟ κυβέρνηση και νέοι ιδιοκτήτες καταργούν συμβάσεις, μειώνουν μισθούς, περικόπτουν θέσεις εργασίας, απειλούν τις συντάξεις των εργαζομένων.