Τι είδους «ανατροπή»

Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει λάβει εδώ και τρεις μέρες διάφορες ερμηνείες και χαρακτηρισμούς, ανάμεσά τους και αυτόν της... «ανατροπής» της πολιτικής που έχει τσακίσει το λαό. Εως και τον όρο «επανάσταση» ακούσαμε! Οσο διαφορετικοί κι αν είναι όμως, οι συσχετισμοί των κομμάτων που διαμορφώθηκαν, το σίγουρο είναι ότι δε μιλάμε για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής. Και εξηγούμαστε: Ανατροπή πολιτικής θα είχαμε αν προέκυπτε μια πολιτική που δεν υπηρετεί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, αλλά υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοιο πράγμα δεν προκύπτει από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και δεν θα μπορούσε να προκύψει, λέμε εμείς, μέσα από μια εκλογική διαδικασία, με το λαό δηλαδή να... «αναθέτει» σε ένα κόμμα να φέρει πραγματική ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας και τον ίδιο το λαό να μην έχει οργανωθεί και ξεσηκωθεί για να ασκήσει ο ίδιος αυτήν την εξουσία.

Ας φύγουμε λοιπόν από την επαναστατική κατάσταση και πάμε να δούμε τι είναι στην πραγματικότητα, αυτό που ονομάζουν «ανατροπή πολιτικής».

Εχουμε μαλλί να ξάνουμε

Διάφορα τμήματα της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνισμού έχουν μια δυσκολία να τα βρουν μεταξύ τους, αλλά γι' αυτό φταίει το ΚΚΕ που δεν μπαίνει στο κάδρο μαζί τους.

Δεν συμφωνούν με τον Τσίπρα οι Βενιζέλος - Σαμαράς και γι' αυτό φταίει το ΚΚΕ.

Σκέπασαν σύννεφα τον ήλιο, πάλι φταίει το ΚΚΕ.

Ακούγοντας τον Βούτση του ΣΥΡΙΖΑ χτες βράδυ στο «Mega» να προσπαθεί να εξηγήσει γιατί δεν τα βρίσκει η παράταξή του με τους ομοϊδεάτες της - ευρωπαϊστές, δύσκολα μπορούσες να παρακολουθήσεις τι έλεγε. Το μόνο σταθερό στοιχείο στο λόγο του ήταν η επανάληψη ότι ευθύνεται το ΚΚΕ.

Εξαρχής ήταν καθαρό ότι οι δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ παριστάνουν τους διαφωνούντες γι' αυτήν ή την άλλη διαχειριστική πρόταση, χρειάζονται το ΚΚΕ στο κλαμπ για να έχουν άλλοθι.

Διαχείριση του καπιταλισμού... και αξεπέραστα «αριστερά» αδιέξοδα

Είναι αποκαλυπτική η συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ που δημοσίευσε χτες η ιταλική εφημερίδα «Λα Στάμπα», με το χαρακτηριστικό τίτλο «Ετοιμοι να κυβερνήσουμε, αλλά θέλω μορατόριουμ για το χρέος». Ο Α. Τσίπρας είναι «αποκαλυπτικός» για το εύρος της αριστερής διαχείρισης, καθώς όταν ερωτάται για «τα επόμενα βήματα και τα μηνύματα προς την Ευρώπη» απαντά: «Το πρώτο, είναι ένα μορατόριουμ επί του χρέους. Το δεύτερο, μια σοβαρή καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και μια πιο δίκαιη κατανομή του πλούτου. Το τρίτον, αξιόπιστα προγράμματα για να ξαναρχίσει να αναπτύσσεται η οικονομία». Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για καραμπινάτη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, που δεν αγγίζει στο ελάχιστο το μονόδρομο της ΕΕ, άλλωστε υπεραμύνεται της Ευρωζώνης και του ευρώ. Αρα η πολιτική του είναι ενταγμένη στη στρατηγική των ευρωμονοπωλίων. Την επιχειρηματικότητα τη διατυμπανίζει παντού. Μόνο που για να αναπτύσσονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και να επενδύουν, χρειάζονται ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη.

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για ευρωπαϊκή λύση στην κρίση;

-- Στις χτεσινές του δηλώσεις, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι «η κρίση δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι κρίση ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να αναζητηθεί λύση». Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα της ΕΕ και να βάλει στην αναμονή το λαό και το κίνημα στην Ελλάδα. Η κρίση είναι πράγματι πανευρωπαϊκή, αφού είναι συγχρονισμένη κρίση του καπιταλισμού, που χτύπησε με ιδιαίτερη ένταση τον παλιό καπιταλιστικό κόσμο. Πώς όμως προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση η ΕΕ, στην οποία μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ αναθέτει το καθήκον να βρει συνολική λύση; 

Με επιτάχυνση των μέτρων που μειώνουν κι άλλο την τιμή της εργατικής δύναμης και βαθαίνουν τη μονοπώληση κλάδων της παραγωγής, προκειμένου να βρει το κεφάλαιο νέα πεδία και πηγές κέρδους.

Το εκλογικό αποτέλεσμα και η αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού

«Το εκλογικό αποτέλεσμα οδηγεί στην ενίσχυση της τάσης για αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού όπως αυτό είχε διαμορφωθεί για τρεις δεκαετίες ως εναλλαγή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, στην κυβέρνηση, καθώς τα δύο αυτά κόμματα υπέστησαν βαριά ήττα. Η ανατροπή του πολιτικού σκηνικού με τη μορφή που πήρε με το εκλογικό αποτέλεσμα δε συνιστά ανατροπή πολιτικής. Νίκησε, κάτω από τη δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή, η λογική της τιμωρίας και της αυταπάτης, ότι υπάρχουν άμεσες λύσεις, από τα πάνω με διαπραγματεύσεις. (...) Η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού, που βρίσκεται ακόμα σε μεταβατική φάση, εξυπηρετεί επίσης την προσπάθεια αναχαίτισης της τάσης ριζοσπαστικοποίησης, απεγκλωβισμού από την αστική ιδεολογική και πολιτική επιρροή. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι: η αναστήλωση της κεντροδεξιάς και κεντροαριστεράς, η ανασύνθεση της σοσιαλδημοκρατίας με πυρήνα αρχικά τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. 

Είδε ο φασίστας τον ναζί και ξίνισε τα μούτρα

Σύμφωνα με αναλύσεις του εκλογικού αποτελέσματος που είδαν το φως της δημοσιότητας σήμερα, το 61% των ψήφων που πήρε η Χρυσή Αυγή προήλθε από την ΝΔ και το Πασόκ (41% και 20% αντίστοιχα). Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον στοιχείο διότι δείχνει ακριβώς ποιοι είναι αυτοί που κλωσούσαν τόσα χρόνια την αμορφωσιά και τον εθνικισμό.

Και τώρα που το αβγό έσπασε και ξεμύτισε από μέσα ένα μούτρο άσκημο, οι γεννήτορές του κάνουν πως ντρέπονται για το τέκνο τους και λένε πως δεν θέλουν σχέσεις μαζί του. Οποία υποκρισία! Δηλαδή κάτι Υπουργοί Προστασίας (!) του Πολίτη που έδερναν άοπλους πολίτες σε κάθε ευκαιρία, ψεκάζοντάς τους ταυτόχρονα με καρκίνο, ή έκαναν υψηλή πολιτική κατασκευάζοντας στρατόπεδα συγκέντρωσης για εξαθλιωμένους πρόσφυγες, έχουν ομορφότερη πολιτική όψη από τους Χρυσαυγίτες; Κάτι Υπουργοί Υγείας που δεν δίστασαν να πατήσουν επί αδύναμων ανθρώπων διαπομπεύοντάς τους, παραβιάζοντας κάθε Νόμο περί ιατρικού απορρήτου και τσαλαπατώντας την

Δεν είναι ανατροπή η αλλαγή στη σειρά κατάταξης

«Η ανατροπή έχει μόλις αρχίσει».

Οποιος δεν ζει σ' αυτή τη χώρα μπορεί να δεχτεί σαν δεδομένη την παραπάνω δήλωση που επαναλαμβάνουν το ένα μετά το άλλο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όχι για να την πιστέψουν, αλλά για να πείσουν τους πνιγμένους που απ' τα μαλλιά τους πιάνονται, καλλιεργώντας μια νέα αυταπάτη. Πιο προσγειωμένα ένας από τους αναλυτές (ο Ν. Ξυδάκης στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ), καταγράφει την αύξηση της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ ως «ανάδυση του ευρωαριστερού ΣΥΡΙΖΑ στις παρυφές της εξουσίας με ειρηνικά μέσα» και συμπληρώνει: «αίτημα δεν είναι η βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού». Παρομοιάζει τον ΣΥΡΙΖΑ με το PCI του Μπερλιγκουέρ (δηλαδή το πάλαι ποτέ Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας με τη στρατηγική του ιστορικού συμβιβασμού, δηλαδή της ταξικής συνεργασίας) διαπιστώνοντας, όμως, παράλληλα με πίκρα ότι τελικά το PCI «μεταμορφώθηκε, χάθηκε». Γιατί πράγματι ήθελε συμμετοχή σε αστικές κυβερνήσεις αλλά δεν το έβαζαν και άλλαξε και τον τίτλο για να αντιστοιχηθεί με αυτό που ήταν. Εγινε «Δημοκρατικό Κόμμα».

***

Ανάμεσα στην υπαρκτή αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, όπως αποτυπώνεται στο εκλογικό αποτέλεσμα, δηλαδή στο γεγονός ότι τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ δεν μπορούν να εναλλάσσονται στην κυβέρνηση και στην ανατροπή πολιτικής, υπάρχει χάος. Ο συσχετισμός δύναμης ανάμεσα στα μονοπώλια και το λαό παραμένει σε βάρος του λαού.

Αλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη ...

Αυτές τις μέρες, που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, ο λαός πρέπει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά του, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κάθε φράση, κάθε απόχρωση στο λόγο και τις θέσεις των κομμάτων που του τάζουν λαγούς και πετραχήλια για δήθεν φιλολαϊκά μέτρα εντός της ΕΕ και με το κεφάλαιο «ντούρο» στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, πρέπει να περνάει από δέκα κύματα και να γίνεται υλικό για συμπεράσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι θέσεις και οι άξονες για κυβερνητική συνεργασία που προτείνει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Οι προτάσεις του, δεν είναι μόνο ψηφοθηρικό δόλωμα για τους πλέον τσακισμένους από την κυρίαρχη πολιτική, αλλά επιπλέον δείχνουν την αναξιοπιστία, την αφερεγγυότητα και τον τυχοδιωκτισμό με τον οποίο απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό.

Ορισμένα παραδείγματα:

-- Στις «προτεραιότητες για τον νέο συνασπισμό εξουσίας», που παρουσίασε τον Απρίλη ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, πρότεινε «την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του

9 Μάη 1945

9 Μάη 1945

Σήμερα και πάντα θα είναι η Μέρα που παρελαύνουν οι 200 της Καισαριανής.

Που η Ηλέκτρα και ο Αρης, ο Χαρίλαος και ο Νίκος, ο Πλουμπίδης, ο Ρίτσος και ο Μπελογιάννης στέλνουν περήφανο χαιρετισμό από το Γοργοπόταμο, από τον ΕΛΑΣ και το ΔΣΕ στην Αλαμάνα, στην Κοκκινιά και στην Καλογρέζα.

*

9 Μάη 1945

Σήμερα και πάντα θα είναι η Μέρα που το κόκκινο του αίματος γίνεται ένα με το κόκκινο αστέρι στον μπερέ του Τσε.

Που το κόκκινο της σημαίας με το σφυροδρέπανο γίνεται ένα με το κόκκινο της Μακρονήσου, του Αναπλιού και της Γυάρου.

*

9 Μάη 1945

Σήμερα και πάντα αυτή θα είναι η Μέρα που το κόκκινο χρώμα ενώνει τα οδοφράγματα της Κομμούνας με τις αγχόνες του Σικάγου.