ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΟΥΤΟΧΟΡΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ...

Η Λαϊκή δυσαρέσκεια από τις επιπτώσεις της συνεχιζόμενης αντιλαϊκής και αντεργατικής πολιτικής δεν μπορεί να κρυφτεί, οι διαμαρτυρίες δε λένε να κοπάσουν. 

Το οργανωμένο ταξικό κίνημα βάζει την ανεξίτηλη σφραγίδα του, όχι μόνο στους συνεχιζόμενους ταξικούς αγώνες, οι οποίοι αναμένεται να ενταθούν στο αμέσως προσεχές διάστημα, αλλά σαλπίζει το ταξικό πολεμικό παιάνα σ’ ολόκληρη την εργαζόμενη Ευρώπη. 

Το κάλεσμα αυτό, το οποίο μπορεί να έχει τη μορφή πανό στην Ακρόπολη, 

Τι είναι αυτό που στοιχειώνει τις μέρες τους;

Τι λέει ...το στόμα τους; Ο ένας χαρακτηρίζει την Ελλάδα ως «την τελευταία κομμουνιστική χώρα» και ο άλλος διαμαρτύρεται γιατί κάποιος Ευρωπαίος πολιτικός είπε πως η χώρα μας θυμίζει χώρα του υπαρκτού μετά τις ανατροπές.

Ο πρώτος, ο Πρετεντέρης, ξεπερνά κάθε όριο αθλιότητας. Μ' ένα «χιούμορ» - που παραπέμπει σε «αμερικανιά» - επιχειρεί να βγάλει από το πετσί της τάξης του το αίμα 90 ανθρώπων που μακέλεψε ο Σουηδός φασίστας, γέννημα-θρέμμα της τάξης και της ιδεολογίας του Πρετεντέρη.

Δεν το κάνει από βλακεία, ούτε για να προβοκάρει. Κλίμα στρώνει. Η τάξη που εκπροσωπεί έχει ανάγκη ένα ακόμα πιο αυταρχικό κράτος. 

Οι βίλες και τα φτωχόσπιτα...

Μέσα στον ορυμαγδό της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που συναποφάσισε με την τρόικα και εφαρμόζει η κυβέρνηση, με τις περικοπές μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αύξησης της φορολογίας και ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, κατατέθηκε χτες στη Βουλή και το νομοσχέδιο για την «τακτοποίηση» των αυθαιρέτων. 

Πρόκειται για ένα ακόμη φοροεισπρακτικό μέτρο, καθώς οι ιδιοκτήτες των αυθαιρέτων θα κληθούν να πληρώσουν πανάκριβα πρόστιμα, ακόμη και πρόσθετες εισφορές σε γη και χρήμα, για να σώσουν για 40 χρόνια το σπίτι τους από την κατεδάφιση. 

Υποκριτικές οπορτουνιστικές αντιδράσεις...

Νέο κύμα βαθιά υποκριτικών και εξόχως αποπροσανατολιστικών αντιδράσεων προκάλεσε η δήλωση του Β. Σόιμπλε ότι «ένα κράτος με προβλήματα, που ζητάει τη βοήθεια των εταίρων του, θα πρέπει σε αντάλλαγμα να εκχωρήσει ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας του στην ΕΕ». 
Στην πρώτη γραμμή βέβαια ο εγχώριος οπορτουνισμός: «Kaputt κυριαρχία» είναι ο περίλυπος πρωτοσέλιδος τίτλος της χθεσινής «Αυγής», λες και πρώτη φορά γίνονται τέτοιες δηλώσεις, λες και πρώτη φορά εκχωρούνται κυριαρχικά δικαιώματα στην ΕΕ ή σε άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. 

Το δικό τους σάπιο σύστημα...

«Τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης»... 
Είναι το προσφιλές παραμύθι και η γλυκιά προπαγανδιστική καραμέλα των θεματοφυλάκων του συστήματος και των μαχητών που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την κατεδάφιση των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων και την καταστροφή της ζωή του λαού. 
Αυτό το παραμύθι μηρυκάζει για πολλοστή φορά χτες στα «Νέα» ο Γ. Πρετεντέρης. 
Κατά σύμπτωση το ίδιο ακριβώς έλεγε μια μέρα πριν ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας Φ. Ρέσλερ υποστηρίζοντας ότι στην Ελλάδα «επικρατεί μια κατάσταση ανάλογη με εκείνη που επικρατούσε στις χώρες του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού στρατοπέδου μετά την κατάρρευσή του». 

Αγανάκτηση και συνειδητός αγώνας.

Η αγανάκτηση αποτελεί μορφή συναισθήματος, που αντιστοιχεί στην αντίληψη της αδικίας, όταν αυτή συνδυάζεται με τον περιορισμό της δυνατότητας που έχει κάποιος να την αποτρέψει. Οταν κάποιος δεν την θεωρεί πιθανό ενδεχόμενο και δεν την περιμένει.

Η αγανάκτηση είναι μεγαλύτερη και εκδηλώνεται εντονότερα σε εκείνον που υφίσταται την αδικία. Πολύ περισσότερο, όταν πλήττονται δικαιώματα και κατακτήσεις του, διαμορφώνοντας πρόσθετες, μη αναμενόμενες δυσκολίες στη ζωή του. Οταν τον εξαναγκάζει να αυξήσει υπέρμετρα τις προσπάθειές του προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του, που συνεχώς αυξάνονται, σε κλίμα αβεβαιότητας για την αποτελεσματικότητά τους και ανασφάλειας για το μέλλον.

Για το Πανεπιστήμιο... και όχι μόνο...

Οι περίοδοι των καπιταλιστικών κρίσεων είναι εποχές σκληρών ανταγωνισμών, συγκρούσεων και έντασης. 

Ολες οι κρίσεις συστήματος στην Ιστορία έχουν εξάλλου παρόμοια χαρακτηριστικά. Οι ισορροπίες κλονίζονται, οι παραγωγικές λειτουργίες μεταβάλλονται, μέσα από την αναταραχή και την αναδιάταξη αναζητούνται νέες διέξοδοι για την επανεκκίνηση του συστήματος κάτω από νέους όρους ανάπτυξής του - μέσα σε διαφορετικές ισορροπίες και σχέσεις δηλαδή.

Η καταστροφή μέρους του κεφαλαίου και η δημιουργία ιδανικών όρων για την επαναφορά μιας διαδικασίας συσσώρευσης αποτελούν από μόνες τους πεδίο έντονων συγκρούσεων. 

Αντεργατικό, φασιστικό παραλήρημα...

Χτες, κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων στο «ΑΛΤΕΡ» ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Α. Γεωργιάδης - σε έξαλλη κατάσταση - κατήγγειλε τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ γιατί τόλμησαν να βρίσκονται από το πρωί στο πλευρό των απεργών της «InternetQ». 

Μάλιστα, το αντιΠΑΜΕ μένος του ίδιου και του κόμματός του είναι τέτοιο που όπως ομολόγησε πήρε δυο φορές την αστυνομία απαιτώντας να παρέμβει για να σπάσει την απεργία των εργαζομένων!

Απαντώντας στο αντεργατικό παραλήρημα του βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ., το στέλεχος του ΠΑΜΕ 

Α. Περράκης αποκάλυψε τη σκοπιμότητα αυτής της παρέμβασης, ότι δηλαδή ρίχνει λάδι στην επίθεση της εργοδοσίας όπως αυτή έχει εκφραστεί, με απολύσεις στη συγκεκριμένη επιχείρηση και με απλήρωτη δουλειά. 

Ο Γκαίμπελς ωχριά μπροστά της...

«Αυτός ο εκ πρώτης όψεως αλλόκοτος συνδυασμός αποτελείται από στοιχεία δύο παραδοσιακών χώρων εχθρικών μεταξύ τους^.στην πραγματικότητα, το ήθος της παλιάς, σκληρής δεξιάς - ο τραμπουκισμός, η έλλειψη ανθρωπιστικού πνεύματος, η αμορφωσιά, η στενοκεφαλιά, ο πουριτανισμός, ο φανατισμός, η λατρεία των αρχηγών και της εξουσίας - έχει μεταδοθεί στην αριστερά σε απολίτιστους υποστηρικτές ενός τύπου σοβιετικού συστήματος όπου ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα καινούργιο φαινόμενο παραμόρφωσης. Η κάποτε κατατρεγμένη αριστερά απέδιδε τις παραμορφώσεις της στο "εχθρικό καπιταλιστικό περιβάλλον" και υποσχόταν έναν καλύτερο κόσμο δικαιοσύνης, ειρήνης και ισότητας.