Του Τάκη Βαρελά*
Δεν πέρασε πολύς καιρός που ο συντάκτης της Αυγής Θ. Καρτερός, έδωσε τον έξυπνο τίτλο, «Δραγαζάνης», για το δίδυμο του ΣΥΡΙΖΑ Δραγασάκη - Λαφαζάνη, για να ισχυροποιήσει την ενότητα που κυριαρχεί στο ΣΥΡΙΖΑ, καταλήγοντας, ότι ανεξάρτητα από τις όποιες διαφωνίες τους, είναι αναγκαίοι και οι δύο, για το μέλλον της αριστεράς, πόσο μάλλον για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια αυτή η άποψη περί των τάσεων, πλατφορμών, γεφυριών κλπ. δεν είναι καινούργια στο χώρο του οπορτουνισμού, είναι στη φύση του, και έχει βαθιές ρίζες, ακόμη και πριν καν την υπάρξη του Κομμουνιστικού Μανιφέστου.
Ο οπορτουνισμός ως μεθοδολογία, χαρακτηρίζει στάσεις, συμπεριφορές και δράσεις.
Έτσι η κατ' επίφαση δημοκρατική λειτουργία και στάση του μορφώματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, η δήθεν λαβή που θα έδινε στο «μνημονιακό μπλοκ» η μη ψήφιση της τροπολογίας από τον Λαφαζάνη, αν μη τι άλλο αποτελεί πρόκληση. Και απευθύνεται όχι σε αφελείς, αλλά έχει βαθύτερη έννοια και αφορά την έκβαση της ταξικής πάλης.