Η σάτιρα στα καλύτερά της....

Κάποτε γελούσαμε με τα ανέκδοτα, με τις αστείες ιστορίες, με τις φάρσες και τα παθήματα γνωστών και φίλων. 

Αυτά πια ανήκουν στο παρελθόν. 

Τώρα γελάμε με την δημοσιογραφία. 

Έντυπη και τηλεοπτική και πάντα εντεταλμένη. 

Και γελάμε πολύ.... 

Και αυτό είναι ευχάριστο και ωφέλιμο για την ζωή μας, στις δύσκολες μέρες της κρίσης.

Καταρχήν και μόνο ο αυτοπροσδιορισμός της δημοσιογραφίας ως «ελεγκτή της εξουσίας», νομίζω αρκεί για να σου φτιάξει η μέρα.... 

Στενάζει η εξουσία κάθε βράδυ στα δελτία από τον έλεγχο που ασκεί το ΜΕΓΚΑ και τα άλλα κανάλια. Όπως και κάθε πρωί.

Η Δημοσιογραφία των ημερών μας, έτσι όπως εκφράζεται από τα βασικά και κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, έχει εξελίξει την σάτιρα, έχει απογειώσει το αστείο, έχει αναβαθμίσει το χιούμορ, με τρόπο μοναδικό και αναπάντεχο.

Ενίσχυση του αντιδραστικού χαρακτήρα των ευρωκομμάτων

H πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για νέο κανονισμό της ΕΕ σχετικά «με το καθεστώς και τη χρηματοδότηση των Ευρωπαϊκών πολιτικών Κομμάτων και των Ευρωπαϊκών πολιτικών ιδρυμάτων» - COM(2012)499 τελικό - της 12 Σεπτέμβρη 2012, απηχεί τις επιδιώξεις και τις προτεραιότητες της αστικής πολιτικής σε σχέση με τα ευρωκόμματα, ώστε να υπηρετούν αποτελεσματικότερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Οσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, τόσο πιο άγρια γίνεται η επίθεση ΕΕ και αστικών κυβερνήσεων στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα για την ένταση της εκμετάλλευσης και τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε όλα τα κράτη - μέλη. Οι λαϊκές αντιδράσεις στην ΕΕ πληθαίνουν, βρίσκονται όμως σε αναντιστοιχία με το μέγεθος της επίθεσης, τόσο στο επίπεδο ανάπτυξης του ταξικού εργατικού κινήματος όσο και από την άποψη

H παραχάραξη της Ιστορίας μέσα από το βιβλίο της ΣΤ' Δημοτικού

Η περίπτωση της ιστορικής περιόδου 1936 - 1949

Στην ηλικία της έκτης Δημοτικού τα παιδιά τείνουν να εδραιώσουν με πιο ώριμο τρόπο ορισμένες πολιτικές στάσεις, συμπεριφορές, ιδέες και αντιλήψεις. Ενας από τους παράγοντες που επιδρά σε αυτήν τη διαδικασία είναι το σχολείο, το περιεχόμενο του μαθήματος και ιδιαίτερα αυτό της Ιστορίας καθώς εκ των πραγμάτων δίνει τη δυνατότητα για πολιτικά συμπεράσματα, διαμορφώνει αντίληψη για το τι είναι πολιτικά «καλό και κακό», δίκαιο και άδικο, δυνατό ή μάταιο στην Ιστορία. Με λίγα λόγια, το αν ένα παιδί, μετέπειτα έφηβος/έφηβη και αργότερα εργαζόμενος, θα αποκτήσει τελικά μια ορθολογική εικόνα της Ιστορίας, για το ποιος είναι ο κινητήριος μοχλός της, ποιος ο ρόλος των λαών, κρίνεται και από το περιεχόμενο αλλά και το πώς διδάσκεται η Ιστορία στο Δημοτικό. Κρίνεται, τελικά, από αυτά που γράφουν αλλά και από αυτά που αποφεύγουν να γράψουν τα σχολικά βιβλία.

Το νέο βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού¹έρχεται να αποδείξει, για άλλη μια

Η υποκρισία των αστικών κομμάτων για τα σκάνδαλα

ΑΝ ΑΝΑΤΡΕΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ στα πολιτικά πράγματα των τελευταίων δεκαετιών, θα διαπιστώσει ότι το αστικό πολιτικό σύστημα δεν στερούνταν ποτέ από σκάνδαλα. Αντίθετα, είχε τη δυνατότητα να διαλέξει από μια μεγάλη γκάμα, ανάλογα με τη συγκυρία και τη σκοπιμότητα που ήθελε κάθε φορά να υπηρετήσει η αποκάλυψη μιας περίπτωσης διαφθοράς πολιτικών προσώπων, υπεξαίρεσης δημόσιου χρήματος από κρατικούς λειτουργούς και πάει λέγοντας.

Καθόλου τυχαία, μάλιστα, τα σκάνδαλα αναδύονταν στην επιφάνεια και έπαιρναν μεγάλες διαστάσεις κύρια σε περιόδους όξυνσης της ταξικής πάλης ή έντονης διαμάχης ανάμεσα σε μερίδες της αστικής τάξης, η οποία εκφραζόταν και σε πολιτικό επίπεδο.

Για παράδειγμα, το σκάνδαλο με τη «Ζήμενς» αποκαλύφθηκε στο πλαίσιο του επιχειρηματικού πολέμου ανάμεσα στη γερμανική πολυεθνική και αμερικάνικα μονοπώλια, που έχαναν θέσεις στον παγκόσμιο ανταγωνισμό, εξαιτίας του πλεονεκτήματος που είχε η «Ζήμενς» να αποκτά πρόσβαση σε κρατικές παραγγελίες, έχοντας οικοδομήσει ένα πολυπλόκαμο σύστημα εξαγοράς κομμάτων και πολιτικών.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Εγκλωβίζει τους εργαζόμενους στην ενίσχυση των μεγαλοεπιχειρηματιών

«...εμπρός στην ελληνική κοινωνία αλλά και στην Ευρώπη έχουν κατατεθεί δύο πολιτικά σχέδια. Το ένα είναι αυτό που υλοποιείται, έχει αποκληθεί μνημονιακή πολιτική, δεν επιτυγχάνει κανένα από τους διακηρυγμένους στόχους της, οδηγεί την κοινωνία στην καταστροφή και τη χώρα στη χρεοκοπία, οδηγεί τους ανθρώπους σε εξαθλίωση (...) στην πράξη αποσταθεροποιεί... Το άλλο είναι το εναλλακτικό ριζοσπαστικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ που θεωρεί ως βάση την ακύρωση των μνημονίων, των εφαρμοστικών νόμων και της πολιτικής λιτότητας και στηρίζεται σ' ένα συνεκτικό πρόγραμμα αναδιανομής του πλούτου, παραγωγικής ανασυγκρότησης, (...) που στηρίζεται και στηρίζει την δημοκρατία και βάζει σε πρώτη θέση το δημόσιο και κοινωνικό συμφέρον, που θέλει να παρεμβαίνει στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι στην κατεύθυνση της επαναθεμελίωσης της Ευρώπης κλπ... Αυτές οι δύο ξεκάθαρα αντίθετες πολιτικές κατευθύνσεις θα συνεχίσουν να συγκρούονται σε όλα τα επίπεδα, στη Βουλή και στους αγώνες αντίστασης και αλληλεγγύης... Ο πολιτικός μας στόχος είναι σαφώς καθορισμένος ...ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τις δυνάμεις της Αριστεράς». Αυτά λένε στην απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ που συνεδρίασε το προπερασμένο Σάββατο.

Η παραπάνω τοποθέτηση του δίπολου «μνημόνιο - αντιμνημόνιο» είναι αποκαλυπτική για δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι συγκαλύπτει τον ταξικό χαρακτήρα της οικονομίας, ότι δηλαδή είναι καπιταλιστική, σκόπιμα, για να περάσει στην εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα την αντίληψη ότι αρκεί η αλλαγή κυβέρνησης για να έρθουν καλύτερες μέρες.

Περί σκανδάλων

Τί θα γίνει, τελικά, με κείνο το σιντί (CD) από την Ελβετία, ρε παιδιά; Θυμάστε ποιο λέω, έτσι; Εκείνο που είχε μερικές χιλιάδες ονόματα ελλήνων (μεταξύ άλλων) καταθετών; Που το 'χε στείλει η Γερμανία στον πρώην υπουργό οικονομικών, τον Παπακωνσταντίνου; Που το 'χε βάλει ο Παπακωνσταντίνου στο δεύτερο δεξιά συρτάρι τού γραφείου του (δεν κάνω πλάκα, ο ίδιος το είπε!) αλλά κοίταξε μια μέρα και δεν το βρήκε; Αυτό! Τί θα γίνει, λοιπόν; Βρέθηκε ή όχι; Κι αν δεν βρέθηκε, πότε θα βρεθεί, να βάλουμε στο χέρι τους φοροφυγάδες;

Καταλάβατε; Μεριά ο Άκης, μεριά η Ελβετία, μεριά ο Καρούζος, μεριά οι κουμπάροι, μεριά τα αδερφοξάδερφα, μεριά η μαμμή, μεριά η λεχώνα...πάει το παιδί. Παναπεί, δηλαδή, δεν φταίει το σύστημα για την κατάντια μας αλλά μερικοί κοπριταραίοι που εκμεταλλεύτηκαν πρόσωπα και καταστάσεις για να πλουτίσουν παράνομα. Τόμπολα!

Πρώτα-πρώτα, δεν καταλαβαίνω πού είναι το κακό στο να βγάλει κάποιος τα λεφτά του στην Ελβετία, στα Καϋμάν ή στις Βερμούδες. Μήπως δεν προβλέπει ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων εκείνη η κατάπτυστη συνθήκη τού Μάαστριχτ, την οποία υπενθυμίζω πως προσυπέγραψαν όλα τα κοινοβουλευτικά μας κόμματα πλην ΚΚΕ; Απόλυτη ελευθερία, μάλιστα. Θυμάμαι, όταν πρωτοπήγα στην Αγγλία είχα βάλει στην τσέπη 60.000 δραχμές και με ξετίναξαν στο Ελληνικό για να

«ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ»: Αντιδραστική φασιστική δύναμη κρούσης κατά του λαού

Με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο η συγκυβέρνηση έδωσε κάλυψη στη δράση της «Χρυσής Αυγής», που στήνει δουλεμπορικά γραφεία ευρέσεως εργασίας και παίζει το ρόλο του ντίλερ των επιχειρηματιών που αναζητούν φτηνά εργατικά χέρια χωρίς δικαιώματα και με εξευτελιστικά μεροκάματα. Ο υφυπουργός Εργασίας, την περασμένη Παρασκευή, στη Βουλή, απαντώντας σε σχετική Ερώτηση του ΚΚΕ, είπε ότι τα δουλεμπορικά παραμάγαζα που στήνουν οι χρυσαυγίτες σε Στερεά, Εύβοια και τώρα το επιχειρούν κεντρικά, μπορούν να λειτουργούν, αφού καλύπτονται από την αντεργατική νομοθεσία περί ίδρυσης ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας.

Αποκαλύπτουν έτσι το ρόλο που παίζουν, αποκαλύπτουν τα βρώμικα σχέδια συγκυβέρνησης - «Χρυσής Αυγής» σε βάρος του λαού. Στην προκειμένη περίπτωση, η «Χρυσή Αυγή», εκμεταλλευόμενη το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, προσπαθεί να δημιουργήσει πελατειακές σχέσεις, καλλιεργώντας ρατσισμό και μίσος ανάμεσα σε Ελληνες και μετανάστες εργάτες. Και η συγκυβέρνηση συνηγορεί σε αυτό. Οι χρυσαυγίτες κάνουν πλάτες στα αφεντικά και επιχειρούν να βγάλουν λάδι ένα βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα που προκαλεί την ανεργία, τη φτώχεια, την εξαθλίωση. Προσπαθούν να διασπάσουν τους εργαζόμενους απέναντι στην ενιαία επίθεση που δέχονται από την εργοδοσία και, παράλληλα, χρησιμοποιώντας το γνωστό μηχανισμό τραμπούκων μπαίνουν σε χώρους εργασίας, προσπαθούν να εκβιάσουν ακόμα και επιχειρηματίες και στο όνομα της αντικατάστασης ξένων εργαζομένων από Ελληνες προωθούν την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων και ζητούν να απασχολούν τους Ελληνες με 18 ευρώ.

Το γερμανικό χρέος, το «σχέδιο Μάρσαλ» και οι υπηρεσίες του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο

Πρόσφατα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, στη συνέντευξή του στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε το παράδειγμα της μεταπολεμικής Δυτικής Γερμανίας και του χρέους της ως παράδειγμα σήμερα και για τη χώρα μας. Ανέφερε συγκεκριμένα πως «το 1953 διαγράφηκε το 50% του γερμανικού χρέους με ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπόλοιπου χρέους. Αυτό προτείνουμε να γίνει και εμείς στην περίπτωση της Ελλάδας». Σε επίσκεψή του μέσα στη βδομάδα στη Γερμανία, κάλεσε για «ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ για να ανακάμψει η Ευρωζώνη», δίνοντας εξετάσεις στο κεφάλαιο, γιατί ουσιαστικά για την ανάκαμψη των καπιταλιστών δόθηκε αυτή η ενίσχυση με κυρίως αμερικανικά κεφάλαια, ώστε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να στηριχτεί ο καπιταλισμός και στη Γερμανία και αλλού στην αντιπαράθεση με την ΕΣΣΔ και το σοσιαλιστικό στρατόπεδο.

Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά σε τι αφορούν οι ...ρηξικέλευθες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτα για το χρέος της Γερμανίας: Το 1953 έγινε η Συμφωνία του Λονδίνου για το Γερμανικό Χρέος, γνωστή ως Συμφωνία Χρέους του Λονδίνου, ανάμεσα στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας από τη μία και τις συμμαχικές δυνάμεις (Βέλγιο, Καναδάς, Κεϊλάνη, Δανία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιράν, Ιρλανδία, Ιταλία, Λιχτενστάιν, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Πακιστάν, Ισπανία,

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ : Χρήσιμη πείρα για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων

Ηταν μια σκληρή μάχη με σημαντικά αποτελέσματα. Τα συνδικάτα να οργανώσουν γενικές συνελεύσεις, για να εκτιμήσουν οι εργάτες την πρόσφατη μάχη και να συζητήσουν τη συνέχεια των αγώνων

Πείρα πολύτιμη για τη συνέχιση των εργατικών αγώνων άφησε πίσω της η γενική απεργία που έγινε στις 26 Σεπτέμβρη. Η σημαντική επιτυχία της ίδιας της απεργίας σε μια σειρά κλάδους και μεγάλα εργοστάσια, αλλά και οι ογκώδεις συγκεντρώσεις που πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ σε ολόκληρη τη χώρα μαρτυρούν ότι στις εργατικές μάζες μεγαλώνει ο προβληματισμός για την κατάσταση, για τη διέξοδο από αυτή, με δεδομένο ότι όλο και μεγαλύτερα τμήματα των εργαζομένων δυσκολεύονται να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, αλλά και ότι τα αντεργατικά «πακέτα» έρχονται το ένα πίσω από το άλλο. Επιπλέον, φάνηκαν οι δυνατότητες που υπάρχουν, μέσα από την κατάλληλη δουλειά στα συνδικάτα, ν' αποκτήσει δυναμική η πάλη για αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο εργατικό κίνημα.

Θυροκόλληση Γ ε ν ο κ τ ο ν ί α ς...

Ενα γιγάντιο αντί. Ενα γιγάντιο όχι. Μια κολοσσιαία προσπάθεια να υψωθεί τείχος γρανιτένιο παντού, σε κάθε εργοστάσιο, γραφείο, χωράφι, σχολείο, ακόμη και στα κοιμητήρια, τόσο σε υποκειμενικό όσο και σε κλαδικό ταξικό επίπεδο, απαιτείται εδώ και τώρα. Για να μην περάσουν και προπάντων για να μην εφαρμοστούν τα γενοκτονικά μέτρα. Το χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου ολοκληρώνεται. Εν μέσω μιας σαπισμένης και με εκβιαζόμενους θεατές παράστασης κάθαρσης. Το ενοχικό και πανικόβλητο χοιροστάσιο των ολίγων νομέων του παραγόμενου πλούτου, λάμπει από την αγωνία και τρέμει σαν το φλοιό της γης όταν το μάγμα της λαϊκής αγανάκτησης βρυχάται προειδοποιώντας πως το ηφαίστειο θα εκραγεί.

Θα χρειαστεί πολύς κόπος απ' αυτόν που οι κομμουνιστές δε φείδονται, για να αντιπαρατεθούμε στη Βουλή πολιτικά, ιδεολογικά αλλά ακόμα και στο επίπεδο της απλής κοινής λογικής με το μέτωπο της μαύρης αντίδρασης που επιτίθεται στον καθένα και την καθεμία εργαζόμενους. Οσοι επιζήσουν αυτής της λαίλαπας, όσοι δεν εκτελεστούν από την ανεργία, την πείνα, την απουσία περίθαλψης, το κρύο, την απομόνωση από την κοινωνία, τη συστηματική ενίσχυση της αποκτηνωμένης ανώτερης φυλής, που σέρνεται σα μαύρο φίδι ανάμεσα στους αγρούς των

ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ 2012

Με εισήγηση της Αλέκας Παπαρήγα η έναρξη των διήμερων εργασιών, στις οποίες συμμετέχουν 36 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα

Το ΚΚΕ, στο έδαφος ιδιαίτερα σημαντικών εξελίξεων, για έναν ακόμη χρόνο παίρνει την πρωτοβουλία να διοργανώσει την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση του 2012, στις 1 και 2 Οκτώβρη στις Βρυξέλλες.

Το θέμα της φετινής συνάντησης θα είναι: «Η στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση: Ενσωμάτωση ή ρήξη; Η αυταπάτη της φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού και η πάλη των κομμουνιστών για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, το σοσιαλισμό». Την εισηγητική ομιλία στη Συνάντηση θα κάνει η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Η Συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου.

Μέχρι στιγμής, 36 Κόμματα από όλη την Ευρώπη έχουν δηλώσει ότι θα συμμετάσχουν. Στην πρόσκλησή του προς τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα της Ευρώπης, το ΚΚΕ σημειώνει μεταξύ άλλων: