Oι bloggers στην Ιταλία διαδηλώνουν αύριο εναντίον των νόμων φίμωσης που προωθεί η ακροδεξιά κυβέρνηση Berlusconi

«Μας ελέγχουν οι αναγνώστες μας» είναι το σύνθημα απάντηση στο γελοίο ιταλό πρωθυπουργό, που θέλει να φιμώσει τα blogs, γιατί αποκαλύπτουν τις απάτες του, τις συνεργασίες του με τη μαφία, μιας και η αριστερά (σοσιαλιστές, κομμουνιστές) δεν έχουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.

Το ραντεβού των bloggers είναι αύριο στην piazza Montecitorio για μια διαμαρτυρία no-stop 24 ωρών.

Ο blogger Fabio Chiusi, τόνισε: "Η κυβέρνηση δεν παίρνει υπόψη της τις διαφορές μεταξύ της παραδοσιακής δημοσιογραφίας και των bloggers".

Θα περάσει η φίμωση των blogs από την ιταλική ακροδεξιά -με πρόσχημα να μπει “τάξη” στο διαδίκτυο, να μην υπάρχουν δυσφημίσεις… και άλλες ανοησίες που καθημερινά γράφονται και στην Ελλάδα-, και την προσπάθεια να...

sibilla - σίβυλλα: Oι bloggers στην Ιταλία διαδηλώνουν αύριο εναντίον των νόμων φίμωσης που προωθεί η ακροδεξιά κυβέρνηση Berlusconi, στην οποία συμμετέχουν και οι νεοφασίστες…

Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ,, ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟΝ...

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ Υπό εξέταση αποφάσεις του ΤΕΕ για αμοιβές

Αποφάσεις της Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ), με τις οποίες αυξήθηκαν τα κατώτατα όρια αμοιβών των μηχανικών στα ιδιωτικά έργα για τα έτη 2006 και 2007, με αναπροσαρμογές και τα επόμενα χρόνια, θα εξετάσει η Ολομέλεια της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Στη σχετική ανακοίνωση, σημειώνεται ότι από την εισήγηση προς την Ολομέλεια το ΤΕΕ φέρεται ότι «με αποφάσεις της Διοικούσας Επιτροπής του, υποκατέστησε χωρίς σχετική νομοθετική εξουσιοδότηση την Πολιτεία, υιοθετώντας ελάχιστο κόστος κατασκευής έργων. Η κατά αυτό τον τρόπο υιοθέτηση κατωτάτων ορίων αμοιβών στο χώρο των ελευθέριων επαγγελμάτων, εφόσον αποδειχθεί, συνιστά σοβαρό περιορισμό του ανταγωνισμού».

Το ΤΕΕ παρενέβη στη λεγόμενη «Ενιαία Τιμή Αφετηρίας» (ΕΤΑ) και φαίνεται να αύξησε την κατώτερη αμοιβή από 44 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, που ίσχυε από το 1989, στα 105 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο, ύστερα από 15 χρόνια. Το ποσό αναπροσαρμόστηκε για τα έτη 2008, 2009 και 2010 σε 110, 115 και 118 ευρώ αντίστοιχα.

ΑΙΓΑΙΟ

Η κυβέρνηση θολώνει τα νερά

Κυβερνητική γραμμή φαίνεται πως αποτελεί η δημιουργία ενός ομιχλώδους τοπίου γύρω από τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στο Αιγαίο, πάνω στο οποίο θα επιχειρηθεί να πατήσει η όποια διευθέτηση τελικά υπάρξει με την Τουρκία. Μετά την ένοχη κυβερνητική σιωπή, σχετικά με όσα είπε την προηγούμενη Τετάρτη σε συνέντευξή του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος, ο οποίος περιόρισε τα ελληνικά δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και κατ' επέκταση την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) μόνο στις θαλάσσιες περιοχές των διεθνών υδάτων όπου το βάθος του βυθού δεν ξεπερνάει τα 200 μέτρα, ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας Π. Μπεγλίτης,χτες το πρωί στο «Μέγκα», ανάμεσα σε κούφιες κορόνες περί «εθνικής αυτοπεποίθησης και εμπιστοσύνης στις Ενοπλες Δυνάμεις και στην Κυβέρνηση» μιλάει για «υπερβολική ανησυχία» που «πολλές φορές είναι κατασκευασμένη». «Είμαστε, είπε, αποφασισμένοι, έχουμε καθημερινά με ψύχραιμο τρόπο υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και πάνω απ' όλα δεν έχουμε καμία πραγματικά διάθεση να παίξουμε σε γήπεδα τα οποία δεν είναι δικά μας. Το γήπεδό μας είναι το Διεθνές Δικαστήριο».

Προσπαθώντας να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, επισημαίνει: «Η έκφραση "όποτε θέλουν βγαίνουν στο Αιγαίο" δεν ισχύει. Το Αιγαίο έχει διεθνή ύδατα, είναι μια θάλασσα που υπάρχουν ευρύτερα συμφέροντα και όχι μόνο των δυο χωρών, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Διακρίνεται από ιδιομορφίες και ιδιαιτερότητες οι οποίες λαμβάνονται υπόψη από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Στο Αιγαίο ακουμπούν ελληνικά συμφέροντα, τα οποία υπερασπιζόμαστε και πάνω απ' όλα εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας και με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου υπερασπιζόμαστε τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα». Οι θέσεις αυτές του αναπληρωτή υπουργού Αμυνας δεν απέχουν πολύ από όσα είπε ο Θ. Πάγκαλος, παρά το διπλωματικό περιτύλιγμα.

Οπως είναι γνωστό, με βάση την ισχύουσα Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982 (η Ελλάδα την επικύρωσε το 1994), όσον αφορά τα δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, που το πλάτος της φθάνει τα 200 ναυτικά μίλια από τις ακτές κάθε χώρας, στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο δεν υφίστανται «διεθνή ύδατα», δηλαδή περιοχές όπου καμία χώρα δεν έχει το αποκλειστικό δικαίωμα της εκμετάλλευσης. Σε κανένα σημείο της Α. Μεσογείου δεν υπάρχουν αποστάσεις μεγαλύτερες των 400 ναυτικών μιλίων (200+200 από κάθε χώρα). Αρα το να επικαλείται κάποιος για το Αιγαίο την ύπαρξη «διεθνών υδάτων» και «ευρύτερων συμφερόντων», όταν η συζήτηση αφορά την υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ, προσανατολίζει στα όσα είπε ο Θ. Πάγκαλος ο οποίος ουσιαστικά ακυρώνει τη Συνθήκη του 1982 που δεν την έχει επικυρώσει η Τουρκία και επικαλείται τη συνθήκη του 1958, όπου εκεί πράγματι υπήρχε το όριο των 200 μέτρων στο βυθό, γιατί τότε δεν υπήρχε τεχνολογία για γεωτρήσεις σε μεγαλύτερα των 200 μέτρων βάθη.

Μετά από αυτά, λίγη αξία έχουν οι διαβεβαιώσεις του Π. Μπεγλίτη ότι «η κόκκινη γραμμή για μας είναι το Διεθνές Δίκαιο. Είναι όλες οι διαδικασίες και οι θεσμοί του Διεθνούς Δικαίου στους οποίους στηριζόμαστε και αξιοποιούμε έναντι της Τουρκίας. Οφείλουμε να φέρουμε την Τουρκία σε ένα άλλο γήπεδο, στο γήπεδο του Διεθνούς Δικαίου για να σεβαστούν τις αρχές του».

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΩΝ "ΚΛΕΙΣΤΩΝ" ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ

«Οφέλη» μόνο για τα μονοπώλια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επιμένουν κυβέρνηση και καλοταϊσμένα παπαγαλάκια των ΜΜΕ να μιλάνε για τα δήθεν «οφέλη» που θα προκύψουν για τους «καταναλωτές» από την απελευθέρωση των αγορών και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, όπως μείωση των τιμών, καλύτερες υπηρεσίες κ.ά. Ουδέν αναληθέστερον. Δύο τουλάχιστον δεκαετίες ιδιωτικοποιήσεων και απελευθέρωσης των αγορών που προωθούνται από ΕΕ και κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ αρκούν για να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι τα «οφέλη» αυτά είναι ένα μεγάλο παραμύθι, το οποίο χρησιμοποίησαν κατά κόρο για να διευκολύνουν την επέλαση των πολυεθνικών και των μονοπωλίων σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Δύο δεκαετίες μετά έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι οι τιμές δε μειώθηκαν ούτε σε έναν «απελευθερωμένο» κλάδο, ούτε βέβαια οι υπηρεσίες έγιναν καλύτερες. Αντίθετα, οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών αυξήθηκαν σημαντικά, ακριβώς γιατί καθορίζονται από τα μονοπώλια που δημιουργούνται σε κάθε κλάδο και γιγαντώνονται μετά την «απελευθέρωση» με γνώμονα την απρόσκοπτη κερδοφορία τους. Ενδεικτικά, μπορεί να αναφερθεί το παράδειγμα των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, όπου τα εισιτήρια μετά την απελευθέρωση αυξήθηκαν μέχρι και 400%(!), ενώ πολλά νησιά έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους επειδή αυτό συμφέρει τους εφοπλιστές κ.ο.κ. Κι όμως τις παραμονές της απελευθέρωσης η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αλλά και οι διάφοροι «Μίχαλοι» και «Στουρνάρηδες» διαβεβαίωναν - όπως κάνουν και τώρα με τις οδικές μεταφορές - ότι θα υπάρξουν καλύτερες και φτηνότερες υπηρεσίες. Οι εργαζόμενοι έχουν την πείρα να αντιληφθούν ότι οι μόνοι που ευνοούνται από την απελευθέρωση των αγορών είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι.

Ηταν προμελετημένα!

  H τρέχουσα επίσκεψη των εκπροσώπων της τρόικα στην χώρα και οι διαβουλεύσεις που έχουν με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τους ρυθμούς προώθησης των πολιτικών που προβλέπονται στο «μνημόνιο», έδωσε τροφή σε αρκετά Μέσα Ενημέρωσης που έσπευσαν να ...ανακαλύψουν ότι επίκειται η εφαρμογή και νέων μέτρων.

   H  διατύπωση είναι ανακριβής. Η εκτίμηση ότι οι εργαζόμενοι οσονούπω θα έρθουν αντιμέτωποι και με νέα σειρά μέτρων αληθεύει 100%, ωστόσο τα μέτρα αυτά - τα νέα, τα συμπληρωματικά, ή όπως κι αν τα ονομάσει κάποιος - ούτε από τον ουρανό θα πέσουν, ούτε αποτελούν αποτέλεσμα κάποιων συγκυριακών πιέσεων που ασκούνται τώρα, την τελευταία στιγμή και με αφορμή το κλιμάκιο της ΕΕ και του ΔΝΤ που βρίσκεται στη χώρα. Οι κινήσεις που γίνονται από την κυβέρνηση, σε αγαστή συνεργασία και συμφωνία με τους δανειστές της, προβλέπουν την υλοποίηση ενός ιδιαίτερα μεγαλεπήβολου και στρατηγικού χαρακτήρα σχεδίου, το οποίο η άρχουσα τάξη και η οικονομική ολιγαρχία το έχει επεξεργαστεί εδώ και πολύ καιρό.

   Στο ένα του σκέλος προβλέπει την επιβολή μέτρων, πολιτικών και ρυθμίσεων για να γίνει ακόμα πιο φτηνή η εργατική δύναμη. Εκεί εντάσσονται: Οι πρωτοφανείς αποφάσεις για την ονομαστική μείωση των αποδοχών των εργαζομένων που συμβαίνει για πρώτη φορά στα χρονικά και η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η ολοκληρωτική ακύρωση του κοινωνικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και η καθιέρωση προνοιακού τύπου επιδομάτων στη θέση των συντάξεων. Η επιμήκυνση του χρόνου εργασίας και των ηλικιών για συνταξιοδότηση. Η παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και η κατάργηση των κατώτατων μισθών.

   Το άλλο σκέλος των αποφάσεων στοχεύει στην παραπέρα θωράκιση του ίδιου του κεφαλαίου, με τη δημιουργία ευνοϊκότερων συνθηκών για την παραπέρα συγκέντρωση και συγκεντροποίησή του. Εδώ, «παίζουν» οι ιδιωτικοποιήσεις των τραπεζών στις οποίες το δημόσιο εξακολουθεί να διατηρεί κάποια ποσοστά, η «αξιοποίηση» της κρατικής περιουσίας με την προσφορά των καλύτερων φιλέτων στα ιδιωτικά συμφέροντα, η παραχώρηση συγκοινωνιών, δρόμων, αεροδρομίων και άλλων υποδομών σε επιχειρηματικούς ομίλους, η παραπέρα εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Σ΄ αυτά τα πλαίσια θα κινούνται και οι αλλαγές που θα γίνουν στον λεγόμενο αναπτυξιακό νόμο, οι νέες φοροελαφρύνσεις που «μαγειρεύονται» κ.ο.κ.

   Τα μέτρα δεν πρόκειται να σταματήσουν εδώ, γιατί δεν είναι μέτρα που αφορούν την τρόικα και το ΔΝΤ, αλλά πολιτικές προαποφασισμένες από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Πολιτικές που φέρουν τη σφραγίδα της ΕΕ, της Συνθήκης του Μάαστριχτ και όλων των στρατηγικών που αποφασίστηκαν από εκεί και πέρα. Ετσι, είναι ήδη γνωστό ότι θα ακολουθήσει και νέα χιονοστιβάδα αντιλαϊκών και αντιδραστικών μέτρων, με τα οποία θα επιχειρηθεί να αυξηθεί το κόστος που πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα για την αντιμετώπιση της κρίσης που προκάλεσαν το κεφάλαιο και οι πολιτικές στήριξης της κερδοφορίας του.

   Στη στρατηγική του κεφαλαίου οι εργαζόμενοι μπορούν - και οφείλουν - να αντιτάξουν τη δική τους στρατηγική. Τη στρατηγική της συγκρότησης και της ανάπτυξης Λαϊκού Μετώπου, ικανού να βάλει φραγμό στην εφαρμογή των άνομων σχεδίων της πλουτοκρατίας, ισχυρού να οδηγήσει τους εργαζόμενους στο δικό τους δρόμο ανάπτυξης, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και την κοινωνία που μέλημά της θα 'χει την ολόπλευρη ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών όλου του λαού