«Σήμερα βλέπουμε καθαρά ότι οι μνημονιακές πολιτικές δεν βγάζουν πουθενά. Αλλά το ίδιο το Μνημόνιο παρέχει τη δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης. Αν η χώρα μας είχε να αντιπαραθέσει ένα
εναλλακτικό πρόγραμμα εθνικής ανάπτυξης (...) που να φτάνει στους ίδιους στόχους από άλλους δρόμους, οικονομικά ηπιότερους και κοινωνικά πιο δίκαιους, πιστεύω ότι θα μπορούσε να εισακουστεί από τους εταίρους μας. Αυτό επείγει να κάνουμε σήμερα. Πληθαίνουν άλλωστε οι φωνές στην Ευρώπη που διαπιστώνουν τα λάθη της τρόικας και το αδιέξοδο της συνταγής».
Αυτά μεταξύ άλλων είχε αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος σε συνέντευξή του σε εφημερίδα. Εκεί, ακόμα, είχε προσθέσει ότι δεν ανησυχεί για το ενδεχόμενο να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό γιατί ανεξάρτητα από τη «ρητορική» και τα «ιδεογράμματα» του κάθε κόμματος, «έχει κι η σύγχρονη οικονομική πραγματικότητα ορισμένα, ας πούμε, "δόγματα". Ενα από αυτά λέει ότι (...) η προοπτική μιας νέας ανάπτυξης μπορεί να προέλθει σήμερα μόνο από τις δυνάμεις της παραγωγικής οικονομίας. Ποια κυβέρνηση μπορεί να το αγνοήσει αυτό και να επιτύχει;».
Με αφορμή την παρουσίαση των υποψηφίων του για τις βασικές περιφέρειες και τους δήμους, ο ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζει ότι τα πρόσωπα που επέλεξε είναι «νέα», «άφθαρτα» και «αδοκίμαστα» στην άσκηση διαχείρισης. Χρησιμοποιεί μάλιστα το επιχείρημα ότι ο λαός έχει δοκιμάσει τους αιρετούς που στήριξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και ότι αυτοί έχουν φθαρεί, εξαιτίας της πολιτικής τους στην Τοπική Διοίκηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει σαν βασικό κριτήριο ψήφου την ηλικία των υποψηφίων και το γεγονός ότι έως τώρα δεν έχουν αναλάβει αξίωμα στο διοικητικό μηχανισμό του κράτους. Αποσπά τα πρόσωπα από την πολιτική που υπηρετούν οι ίδιοι και τα κόμματά τους. Μ' αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό ότι κάτι «διαφορετικό» μπορεί να προκύψει στη διαχείριση αν εκλεγούν οι δικοί του υποψήφιοι και όχι των κομμάτων που έχουν εκλέξει δημάρχους και περιφερειάρχες έως σήμερα. Τις ίδιες αυταπάτες σπέρνει και σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο να σχηματιστεί κυβέρνηση με κορμό τον ίδιο.
1. Αξιοποιώντας το φόβο, ο Σαμαράς ενισχύει το απεχθές καθεστώς του. Οι καλοπροαίρετοι δημοσιογράφοι φροντίζουν και μακιγιάρουν καθημερινά κάθε βαρβαρότητα και προσυπογράφουν κάθε καταστολή.
2. Ο Σαμαράς, μιλώντας με όρους καλού - κακού, εξαπολύει εκστρατεία διάδοσης του φόβου, ενώ ταυτόχρονα μπαίνει στον πειρασμό να εισαγάγει την ιδέα της απολυτοκρατίας ως τη μόνη λύση για την αντιμετώπιση των δυσκολιών.
3. Ο φόβος είναι πλέον ο μέντορας του Σαμαρά. Οσο για μας, όταν η σωφροσύνη γίνει μια γλυκιά ανάμνηση, όλο και κάποιος επιτήδειος θα κάνει την εμφάνισή του για να σου βάλει μυαλό - με το αζημίωτο φυσικά. Πάνω από τη Νέα Δημοκρατία πλανιέται μια μεγάλη ενοχή για τους φυλακισμένους Χρυσαυγίτες. Τώρα που η αποκλειστικότητα του φόβου πέρασε στα χέρια των Μπλε, η αποκτήνωση είναι ζήτημα χρόνου να εγκαταστήσει το βασίλειό της.
