Ο "ηθικός" καπιταλισμός….

• 
  Ένα βίντεο - εκπομπή της «Χρεοκρατίας» με κατάληξη την Ε.Λ.Ε.

Μπορεί να πικράνω μερικούς αλλά δεν σκοπεύω να μη πω τη γνώμη μου. Άλλωστε την έλεγα και σε χαλεπούς καιρούς όταν χλευάζονταν η γνώμη ενός μαρξιστή για τον αμετάλλακτο καπιταλισμό, την κρίση που «δεν υπήρχε» αλλά θα έρχονταν και το χρηματιστήριο που δεν καταλάβαινα ότι «φέρνει μόνο κέρδη» και δεν παγιδεύει τη φτώχεια.

Βλέποντας κι εγώ, όπως πολλοί άλλοι, το βίντεο – εκπομπή του Άρη Χατζηστεφάνου θα περίμενα μια πραγματικά εναλλακτική ενημέρωση. Για να πω την αλήθεια απογοητεύθηκα. Σχεδόν τίποτα δεν ήταν καινούριο. Αυτό όμως ήταν το λιγότερο.

«... φως που πάντα καίει»

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Το Πρόγραμμα του Επιστημονικού Συνεδρίου, που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ για τον Κώστα Βάρναλη, στην αίθουσα Συνεδρίων, στην έδρα της στον Περισσό, στις 16 και 17 Απρίλη

Μετά την επιτυχία του περσινού επιστημονικού συνεδρίου για τον Γ. Ρίτσο και στο πλαίσιο ενός γενικότερου σχεδιασμού για τη μελέτη και ανάδειξη του έργου μεγάλων κομμουνιστών δημιουργών, Ελλήνων και ξένων, η ΚΕ του ΚΚΕ πραγματοποιεί ένα διήμερο συνέδριο (16 - 17 Απρίλη) αφιερωμένο στον Κώστα Βάρναλη με τον τίτλο: «Κ. Βάρναλης, φως που πάντα καίει», στην αίθουσα Συνεδρίων στην έδρα της Κεντρική Επιτροπής, στον Περισσό.

Στάχτη στα μάτια το «χτύπημα της παπαγαλίας»

Αναθεματίζουν την «παπαγαλία», όλα τα «παπαγαλάκια» της «νέας» παιδαγωγικής. Ομως τα μέτρα που παίρνουν ενισχύουν και την παπαγαλία και τους ταξικούς φραγμούς. Αλλά η ουσία ξεχωρίζει από κάποιες πλευρές των δηλώσεών τους: «...θα έχουν λιγότερα μαθήματα, λιγότερη ύλη ... φεύγουμε απ' το Λύκειο της επαχθούς ύλης»¹... Μάλιστα, κάποιοι «γκουρού» της «παιδαγωγικής» της «νέας τάξης» ομολογούν: «Η απομνημόνευση είναι χάσιμο χρόνου, αφού η Google είναι μόνο ένα κλικ μακριά σας... η μάθηση με απομνημόνευση πλησιάζει στο τέλος της... οι μαθητές πρέπει να διδάσκονται να διαχειριστούν καλύτερα τις πληροφορίες που είναι διαθέσιμες online... Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι πλέον πηγή γνώσης... Το διαδίκτυο είναι»².

ΝΑΤΟ : Η ιστορία του πιο βρώμικου ιμπεριαλιστικού συνασπισμού καταστολής των λαών.

Στις 4 Απρίλη 1949 οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, του Καναδά, της Δανίας, της Ισλανδίας, του Λουξεμβούργου, της Νορβηγίας, της Ολλανδίας και της Πορτογαλίας υπέγραψαν το Σύμφωνο του Βόρειου Ατλαντικού και ίδρυσαν τον Οργανισμό του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (North Atlantic Treaty Organization - ΝΑΤΟ). Ο συγκεκριμένος στρατιωτικοπολιτικός συνασπισμός προετοιμαζόταν μερικά χρόνια πριν, δηλαδή στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι προετοιμασίες

Αύγουστος 1945: Αν και ο πόλεμος ουσιαστικά έχει τελειώσει (ήδη στις 9 του Μάη είχε υπογραφεί η άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας, ενώ και η Ιαπωνία ετοιμαζόταν να υπογράψει ανάλογη συνθήκη), οι Αμερικανοί προπαγανδίζοντας την αναγκαιότητα να δοθεί «η χαριστική βολή» στην Ιαπωνία, δοκιμάζουν την ατομική βόμβα σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι.

Λεφτά υπάρχουν αλλά τα ροκανίζει το κεφάλαιο...

Ολοι μας νιώθουμε ότι «λεφτά υπάρχουν» και πως τα όσα λένε οι κυβερνώντες για να δικαιολογήσουν το όργιο της λεηλασίας των λαϊκών εισοδημάτων και της ουσιαστικής κατάργησης των κρατικών δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, είναι μυθεύματα και παραμύθια, για να καλύψουν τις πομπές τους. Αυτή η γενική αίσθηση, η βεβαιότητα ότι μας κοροϊδεύουν, προκειμένου να υπηρετήσουν το κεφάλαιο και τους εκπροσώπους του, ιδιαίτερα στη φάση της οικονομικής κρίσης, γίνεται αναπότρεπτα οργή και αγανάχτηση, όταν επιχειρήσεις να πάρεις μολύβι και χαρτί και να κάνεις κάποιους γενικούς, μα πολύ γενικούς, υπολογισμούς. Χωρίς να είναι απαραίτητη η εμβάθυνση σε ζητήματα που υποτίθεται ότι αφορούν μόνο τους ειδικούς, εύκολα συνειδητοποιείς ότι οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κοινωνική κάστα και την εξουσία της, που αποκλειστικό τους μέλημα είναι να κουρσέψουν κυριολεκτικά τους εργαζόμενους, μέχρι τελευταίας ρανίδας.

Εργασία κρεμασμένη στον αντίχειρα...

Ηταν ομάδα οι μονομάχοι; 

Εκείνοι οι καλογυμνασμένοι δούλοι, ταϊσμένοι γερά, που απ' τα έγκατα του κάθε Κολοσσαίου - το εξαγώγιμο θέαμα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας - έβγαιναν να αντιμετωπίσουν τα θηρία κι ύστερα ο ένας τον άλλον ώσπου να τα τινάξουν προς τέρψιν του εξαθλιωμένου όχλου κοινού;

Στις οργανωμένες εργολαβίες παραγωγής μονομάχων - μελλοθανάτων, πεδίο δραστηριοποίησης ξεπεσμένων λεγεωνάριων και αποκτηνωμένων απελεύθερων εμπόρων σαρκός, η ...εκπαίδευση δεν ήταν αυτή που ηρωικά και εξανθρωπισμένα βλέπουμε στις χολιγουντιανές σαπουνόπερες. 

Βαριά βιομηχανία της εποχής, τα Κολοσσαία μάντρωναν πλήθη, εκβίαζαν τη δημοφιλία των αυτοκρατόρων, χειραγωγούσαν μάζες με καλλιέργεια των ταπεινότερων ενστίκτων που κρέμονταν εν τέλει στον αντίχειρα του ηγέτη. Στις υπερπαραγωγές του θεάματος μύθων, με τίμημα την πραγματική και πνευματική «ανθρωποφαγία», σ' αυτό το θυσιαστήριο των ανθρώπινων δυνατοτήτων, οι θεατές δεν πλήρωναν εισιτήριο.