Ασε τα σκυλιά να αλυχτούν. Δουλειά μας εμείς...

Μέρα συγκρότησης της νέας κυβέρνησης η χτεσινή, ελπίζαμε ότι θα χαλαρώσουμε λίγο με τα ιλαρά που συμβαίνουν συνήθως τέτοιες μέρες.

Μας προσγείωσε - τουλάχιστον το προσπάθησε - με τρομώδη φωνή η εκφωνήτρια στο Μεγάλο Κανάλι που ανήγγειλε ότι «στην κρισιμότερη στιγμή για την Ελλάδα αναλαμβάνει καθήκοντα η κυβέρνηση».

Κάλμα παιδιά, μερικά κουστούμια αλλάξανε θέση στις υπουργικές καρέκλες.

***

Αναγνωρίζουμε ότι για την αστική τάξη έχει σημασία η όλη εξέλιξη. Γι' αυτό, εξάλλου, και την τρομώδη αναγγελία την έκανε το κανάλι που ως χτες υποστήριζε μια άλλη κυβέρνηση, αλλά καθώς προέχει το κοινό συμφέρον της αστικής τάξης «και οι θεοί πείθονται» να υπηρετήσουν μια άλλη κυβέρνηση, εξάλλου μόνο το χρώμα στη σημαία άλλαξε.

ΤΑ ΜΟΝΑ ΨΑΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΠΟΥ ΠΑΕΙ ΤΟ ΡΕΥΜΑ, ΕΙΝΑΙ ... ΤΑ ΨΟΦΙΑ

Του Μάνου Δούκα *

Τι να γράψω τώρα; Τι να πω που να μη θεωρηθεί δικαιολογία, πρόφαση, υπεκφυγή, παρηγοριά; Θα προσπαθήσω να μαζέψω το μυαλό μου και να πω δυό τρία λόγια. Σκόρπια όμως τώρα. Κι «αύριο» τα λέμε πιο αναλυτικά.

1. Μια πρώτη γνώμη για το αποτέλεσμα των εκλογών, έχω φροντίσει να γράψω και πριν τις εκλογές με το άρθρο  «ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ... ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΡΙΝ», ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΟ «ΜΕΤΑ». ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ «ΠΑΝΤΑ». (Αν το γράψετε στο google θα το βρείτε στο blog «Αριστερά στη Μυτιλήνη»   ή σε προηγούμενο φύλο του «Νέου Εμπρός»). Έλεγα εκεί εν ολίγοις ότι η ορθότητα μιας γνώμης δεν κρίνεται από το πόσοι την υιοθετούν. Απόδειξη ο Γαλιλαίος. Έτσι και τώρα: Έχω μια γνώμη. Ένα όραμα. Μια πεποίθηση. Θα την αλλάξω αν βρεθεί κάποιος να με πείσει ότι έχω άδικο. Το ότι οι περισσότεροι ψήφισαν κάτι άλλο για οποιοδήποτε άλλο λόγο, δεν αποτελεί απόδειξη ότι χρειάζεται εγώ να αλλάξω γνώμη. 

2. Μια πρώτη γνώμη πάνω ακριβώς σ΄ αυτό έγραψα πάλι σε άρθρο προεκλογικό με τίτλο:  «ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ; ΓΙΑΤΙ; ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ;». Μπορείτε να το βρείτε πάλι με τον ίδιο τρόπο στο internet. Έλεγα σ΄ αυτό άρθρο ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος.

Με "αντιδεξιά" ρητορεία η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ

«Η νέα τρικομματική κυβέρνηση δεν σκοπεύει να βαδίσει έξω από το μνημονιακό δρόμο», ήταν το σχόλιο του ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένει να ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο είναι η αιτία της κρίσης και ότι η απαλλαγή απ' αυτό είναι δυνατή αλλά και ικανή προϋπόθεση για να εξασφαλιστεί η λαϊκή ευημερία!!! 

Συγκαλύπτοντας συνειδητά το μέγεθος και την οξύτητα της καπιταλιστικής κρίσης, που βαθαίνει απειλητικά, ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίζει λαϊκές συνειδήσεις σε αυταπάτες που καθιστούν ευάλωτο το λαό στα χειρότερα που έρχονται.

Στην ανακοίνωσή του επικρίνει τις «επιλογές των προσώπων στα υπουργεία» αλλά και τις «διαφαινόμενες προγραμματικές συγκλίσεις των τριών κομμάτων» που, κατά την εκτίμησή του, «δείχνουν μια κυβέρνηση με σαφές δεξιό περιεχόμενο και προσανατολισμό». 

Ανιστόρητοι δημοσιολόγοι... με αντιΚΚΕ αποστολή

Ο Γκεμπελίσκος των "ΝΕΩΝ"...

Με ένα ανιστόρητο και δηλητηριώδες κείμενο, ο Τ. Θεοδωρόπουλος στα ΝΕΑ χύνει χολή για το ΚΚΕ. Κατηγορώντας το για το γεγονός ότι υπερασπίζεται το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, για να πείσει τους αναγνώστες του ότι το ΚΚΕ είναι εκτός τόπου και χρόνου, φτάνει στο διά ταύτα και γράφει: «Το ΚΚΕ, μεταφράζοντας την εκλογική του ήττα, διαπιστώνει απλώς ότι "το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει τάση ανάσχεσης του όποιου ταξικού ριζοσπαστισμού αναπτύχθηκε στη διάρκεια της κρίσης". Γιατί το ΚΚΕ ξέρει πως, όπως η Ιστορία πέφτει έξω, έτσι μπορεί να πέσει έξω κι ο λαός της (...) Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όσο κι αν έχασε σε ποσοστά, ο λόγος του και η νοοτροπία του εξακολουθούν να ηγεμονεύουν την ελληνική Αριστερά. Κι επειδή δεν είχε ποτέ και καμιά ιδιαίτερη καούρα για τον κοινοβουλευτισμό, ξέρει ότι μπορεί να περιμένει. Αρκεί να μένει πιστό στην Ιστορία που κατέχει και να διορθώνει τα λάθη της (...) Γιατί ποτέ δεν ξεπέρασε το 10% που του έδωσαν ο Στάλιν με τον Τσόρτσιλ στη Γιάλτα και όποτε πήγε να το ξεπεράσει επανόρθωσε. Με μία διαφορά: οι δύο ηγέτες πρόβλεψαν το ανώτατο όριο συμμετοχής του στα κοινά, αφήνοντας το κατώτατο να το κρίνει η συνέχεια».
Αλήθεια, τι νόημα έχει να ασχολείται ο δημοσιολόγος

Αδέλφια μου εσείς τραπεζίτες!

Στις 15 Σεπτέμβρη του 2008 κατέρρευσε η«Lehman Brothers». Επρόκειτο για ένα τραπεζικό «κραχ» στο έδαφος των ΗΠΑ το οποίο αποτέλεσε τη με βροντώδη τρόπο εκδήλωση της οικονομικής κρίσης που έκτοτε αγκαλιάζει ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο.

Πώς αντέδρασε το αμερικανικό πολιτικό σύστημα της πλουτοκρατίας στην κατάρρευση της «Lehman Brothers» και σε όσα κρύβονταν πίσω της; Ανοιξε τους κρουνούς των δημόσιων ταμείων και έκτοτε εφαρμόζει το... «σοσιαλισμό» των ιμπεριαλιστών: Εχει «κοινωνικοποιήσει» μέχρι σεντς τις ζημιές των μονοπωλίων και τις έχει φορτώσει στις πλάτες του λαού, με αποτέλεσμα, είτε με υπουργό Οικονομικών τον Πόλσον (επί Μπους), είτε με υπουργό Οικονομικών τον Γκάιτνερ (επί Ομπάμα), να έχουν διοχετευτεί πάνω από 7 τρισεκατομμύρια δολάρια (!) στη Γουόλ Στριτ.

*

Σημείωση: Τόσο ο Ρεπουμπλικανός υπουργός Οικονομικών Πόλσον, που πριν γίνει υπουργός Οικονομικών ήταν πρόεδρος της «Goldman Sachs», όσο και ο

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ»: Οργανωμένο και τραμπούκικο χτύπημα της εργοδοσίας

Τρεις απεργοί τραυματίστηκαν από τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που ενεργοποίησε η εργοδοσία, αλλά η προσπάθεια να «σπάσει» η απεργία έπεσε στο κενό

Σε μια σχεδιασμένη, ύπουλη και τραμπούκικη επίθεση σε βάρος των απεργών κατέφυγε χτες η εργοδοσία στην «Ελληνική Χαλυβουργία» προσπαθώντας να σπάσει την απεργία και αξιοποιώντας γι' αυτό τον απεργοσπαστικό μηχανισμό που έχει στήσει εδώ και μέρες με διευθυντές, απεργοσπάστες και μπράβους. Η νέα απεργοσπαστική επιχείρηση επιβεβαίωσε κι αυτή με τη σειρά της την πίεση που ασκεί ο περήφανος και ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών που εδώ και 8 μήνες δίνουν έναν από τις πιο σκληρούς αλλά και συνάμα πιο τίμιους αγώνες, ξεσηκώνοντας στο πλευρό τους ένα πρωτόγνωρο κύμα γνήσιας και ολόπλευρης ταξικής αλληλεγγύης από όλη τη χώρα.

Η προσπάθεια της εργοδοσίας «έπεσε στο κενό» αφού η αποφασιστικότητα, η ενότητα και η συσπείρωση των απεργών στο σωματείο τους χάλασε τα σχέδιά της.