Η πολεμική στο ΚΚΕ ως άλλοθι στήριξης της πολιτικής διαχειριστών

Χρόνια τώρα, το ΚΚΕ κατηγορείται, επειδή - όπως λένε οι πολιτικοί του αντίπαλοι - παραπέμπει τη λύση των λαϊκών προβλημάτων στο σοσιαλισμό. Κι από κοντά, για απομονωτισμό, άρνηση ευρύτερων πολιτικών συνεργασιών, κ.λπ. Πολεμική, η οποία κλιμακώθηκε και, ταυτόχρονα, έφτασε στο «ψητό», με αφορμή τις εξελίξεις του 2012 (εκλογές, «κατάρρευση» ΠΑΣΟΚ και αναμόρφωση αστικού πολιτικού συστήματος, κ.λπ.) και την άρνηση του ΚΚΕ, να συμμετάσχει σε μια «κυβέρνηση της Αριστεράς». Τελευταία, προστέθηκαν και άλλες, ανάλογες απόψεις, υποτίθεται επιστημονικά επεξεργασμένες. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα από κοινό άρθρο («Αυγή» 9/12/2012) των Ευκλείδη Τσακαλώτου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστήμιου της Αθήνας και Χρήστου Λάσκου, μέλους της Πολιτικής Γραμματείας και υπεύθυνου του Τμήματος Θεωρίας του Συνασπισμού: «Μόνο που η αντίθεση εργαζόμενος λαός - μονοπώλια δεν είναι ίδια με την αντίθεση κεφάλαιο - εργασία.

«..είστε το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου...»

ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

«Στα κάγκελα» ανέβηκαν βουλευτές από όλο το φάσμα της συγκυβέρνησης αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, για την άκρως πολιτική τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΚΕ, Χρήστου Κατσώτη, πως υπάρχει διαπλοκή μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων και πολιτικού κατεστημένου.....» *

Στις χθεσινές "διαμαρτυρίες" των βουλευτών του Ευρωμονόδρομου, είναι που ταιριάζει η λαϊκή ρήση,  "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε". 

Τελικά, τι σας εμποδίζει, να πείτε καθαρά στο λαό, ότι είστε  οι πολιτικοί εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου; Να  αποδείξετε την κοινότητα των συμφερόντων  κεφαλαίου - εργαζομένων; Αν, όπως ισχυρίζεστε, η πολιτική που εφαρμόζεται είναι για τη "σωτηρία της χώρας", για να μη πάνε χαμένες οι θυσίες του λαού; 
   
 Η απάντηση είναι απλή. Τα έργα σας. (Συνθήκη του Μάαστριχ, Συνθήκη του

Η πείρα της Αργεντινής διδάσκει

Το ταξίδι του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, και αντιπροσωπείας του κόμματος σε Βραζιλία και Αργεντινή προβλήθηκε ιδιαίτερα όπως και οι αστικές κυβερνήσεις τους, σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, που παρουσιάζονται ως ένα υπόδειγμα για το πώς μπορεί να υπάρξει, όπως λένε, «διέξοδος από την κρίση φιλική προς το λαό». Ιδιαίτερα η περίπτωση της Αργεντινής όπου βρίσκεται από την Πέμπτη η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της διαχείρισης των κυβερνήσεων Νέστορ Κίρσνερ και της σημερινής προέδρου συζύγου του, Κριστίνα Φρενάντες ντε Κίρσνερ, εμφανίζεται ως η «χώρα που γλίτωσε το λαό της από τα νύχια των τοκογλύφων του ΔΝΤ και μπόρεσε να ορθοποδήσει». Με αυτά τα έωλα «επιχειρήματα» που συγκρούονται μετωπικά με την αντικειμενική πραγματικότητα, επιχειρούν οι οπορτουνιστές του ΣΥΡΙΖΑ να κοιμίσουν τον ελληνικό λαό στις αυταπάτες και τις χίμαιρες, ότι ένα άλλο «μείγμα διαχείρισης» που θα προάγει την επεκτατική αντί της περιοριστικής πολιτικής, θα προαγάγει την ...ανάπτυξη και θα βελτιώσει τη ζωής τους. Και όλα αυτά ενώ τα γεγονότα και τα στοιχεία τους διαψεύδουν οικτρά. Ας δούμε ποια είναι αυτά τα στοιχεία, στην περίπτωση της Αργεντινής.

Ευτυχισμένο το 2060 ρε πατρίδα!!!

Γράφω παραμονή της καταστροφής του κόσμου για να προλάβω μην και δε διαβαστώ στον άλλον κόσμο τον ωραίο, τον αγγελικά πλασμένο. Με έπεισαν τόσα και τόσα εκατομμύρια εξυπνότερων από μένα πολιτών στον κόσμο, που έσπευσαν να αγοράσουν πανάκριβα κινητά τηλέφωνα με ειδικά υλικά φτιαγμένα, τα οποία θα λειτουργούν και μετά την καταστροφή.

Με έπεισε κι εκείνος ο επιφανής Σουηδός χρυσαυγίτης ακροδεξιός, που έπαιρνε χρόνια επίδομα παχυλό διανοητικής αναπηρίας... Διατεινόταν ότι ήταν απλώς καλός εθνικιστής - κάτι σας θυμίζει, δεν μπορεί, μέρες που είναι - κι είχε αναλάβει μάλιστα φέτος και την εισήγηση του κόμματός του επί του προϋπολογισμού. Είπε ότι δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα. Εκανε απλώς χρήση των προνοιών του νόμου και του κοινοβουλίου! Οπότε χωρίς ανοχές διακτινίζω τις ευχές μου στο μέγα, το απελευθερωτικόν, το γιγάντιον κι εθνοσωτήριον έτος 2060.