Κυρίαρχοι της παγκόσμιας οικονομίας...

Η τεραστίων διαστάσεων συγκέντρωση κεφαλαίου ως συνάρτηση και της συγχώνευσης των βιομηχανικών και τραπεζικών μονοπωλίων αποτυπώνεται στα αποτελέσματα μιας πρόσφατης ανάλυσης του Ομοσπονδιακού Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Ελβετίας. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της ανάλυσης, μια ομάδα 147 πολυεθνικών μονοπωλίων ελέγχει το 40% του συνολικού πλούτου ενός δικτύου 37 εκατομμυρίων επιχειρήσεων απ' όλο τον κόσμο!

ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ του Ινστιτούτου δημιούργησαν μια βάση δεδομένων 37.000.000 επιχειρήσεων, των μεγαλύτερων, απ' όλο τον κόσμο. 

Στη συνέχεια, αναλύοντας τη μετοχική τους σύνθεση και το ρόλο τους στην οικονομική δραστηριότητα ξεχώρισαν 43.060 πολυεθνικά μονοπώλια, με στόχο να εξετάσουν τις μεταξύ τους σχέσεις ιδιοκτησίας.

Πάλη ως την εργατική εξουσία.

Η παρατεταμένη δυστοκία εξεύρεσης μεταβατικού πρωθυπουργού απέδειξε, πέραν όλων των άλλων, τη μετατροπή της οικονομικής κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού σε βαθιά πολιτική κρίση. Αυτό θα αρχίσει να φαίνεται από το αμέσως άμεσο μέλλον. Το συνολικό μέγεθος των γεγονότων αποδεικνύει την ιστορική ανάγκη παρέμβασης του εργατολαϊκού κινήματος προς οριστική επίλυση του διακυβερνητικού προβλήματος της Ελλάδας με την ανάληψη κυβερνητικών ευθυνών από την εργατική τάξη. 

Η άμεση εξόφθαλμη σύνδεση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης με την αδυναμία άμεσης συγκρότησης νέας μεταβατικής (;) αστικής κυβέρνησης στο πρόσωπο κάποιου άμεσου μεταβατικού (;) πρωθυπουργού διαχέεται στη βάση του αστικού καθεστώτος ως η βασική γενεσιουργός αιτία.

Οι εσωτερικές αντιθέσεις του κεφαλαίου... ...και η σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων πίσω από το «γερμανικό θαύμα».

Από τις αρχές του 2010, όταν πλέον η καπιταλιστική κρίση είχε χτυπήσει για τα καλά την πόρτα της ΕΕ, παρουσιαζόμενη ως κρίση χρέους των κρατών της Ευρωζώνης, όλοι έστρεψαν το βλέμμα τους στη Γερμανία. Το «βαρόμετρο»...

Η κρίση συνέχισε να σοβεί, ολοένα και δυνατότερα, και πλέον έφτασε σε σημείο που ταρακουνά όλο το οικοδόμημα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με αποτέλεσμα τα σενάρια, που χαρακτηρίζονται μάλιστα «εναλλακτικά», για ΕΕ δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων να φουντώνουν. Την ευθύνη για την εξέλιξη της κρίσης, διάφοροι αναλυτές και ειδικοί την αποδίδουν αποκλειστικά στη μονίμως εκδηλωμένη «αναποφασιστικότητα» και «δυστοκία» της Γερμανίας. «Δυστοκία» που ερμηνεύτηκε ακόμη και με αναγωγές στο παρελθόν της Γερμανίας, όπως από τη Realpolitik του Βίσμαρκ στη Weltpolitik του Γουλιέλμου του Β'. Είναι γεγονός, πάντως, ότι το σχεδόν μόνιμο δίλημμα του γερμανικού κεφαλαίου για το πού θα προσανατολίσει τη δράση του, επανέρχεται δριμύτερο όσο η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει.

ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ : Φούμαρα και αυταπάτες τα περί «προοδευτικής» κυβέρνησης συνεργασίας.

"Συνασπισμό εξουσίας από τις προοδευτικές δυνάμεις» ζητάει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, για να αναδειχτεί κυβέρνηση και να ασκήσει δήθεν φιλολαϊκή πολιτική. 

Μάλιστα, αθροίζει μήλα με πορτοκάλια και λέει ότι οι δυνάμεις που θα συγκροτήσουν αυτόν το «συνασπισμό» είναι ήδη πλειοψηφία στις δημοσκοπήσεις. 

Βάζει, δηλαδή, στο ίδιο τσουβάλι το ΚΚΕ, που έχει αντιμονοπωλιακή στρατηγική, με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και άλλες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, πολλές από τις οποίες, όπως η ΔΗΜΑΡ, πρώην συνιστώσα του ΣΥΝ, και οι Οικολόγοι Πράσινοι, δηλώνουν ότι στηρίζουν τη σημερινή συγκυβέρνηση, που θα εφαρμόσει τα πλέον αντιλαϊκά μέτρα.

Στο ίδιο τσουβάλι βάζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις με καραμπινάτο αντικομμουνιστικό προσανατολισμό. Αλλά και κινήσεις - ομάδες, που μέχρι πρότινος συμμετείχαν στο συμμαχικό σχήμα των οπορτουνιστών, αλλά αποχώρησαν, εκτοξεύοντας αποκαλυπτικές κατηγορίες για το περιεχόμενο και το χαρακτήρα αυτής της συμμαχίας.

Αντιλαϊκή επέλαση με πολεμικό χρονοδιάγραμμα.

Ομοβροντία από φρέσκα αντιλαϊκά πακέτα. Απογειώνουν χαράτσια - τέλη εισφοράς, επιτηδεύματος - συρρίκνωση και κατάργηση αφορολόγητου, «ελαφρύνσεων» κ.ά. Σε καθεστώς «ελεύθερου επαγγελματία» οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες!
Πέτρα πάνω στην πέτρα δε σκοπεύει να αφήσει το μαύρο κυβερνητικό μέτωπο, αυτό το ανακυκλωμένο «υλικό» της συμμαχίας των προθύμων, πολιτικό προσωπικό, οι κάθε είδους διαχειριστές και υπηρέτες του εκμεταλλευτικού συστήματος. Mπροστά σε αυτά που τώρα ετοιμάζουν, όλα τα προηγούμενα πακέτα θα φαντάζουν οι πρώτες τροχιοδεικτικές βολές.

Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στην εφημερίδα Real News 13.11.2011.

Γιατί μιλάτε για «μαύρο μέτωπο» κ. Παπαρήγα;
«Η ελληνική πλουτοκρατία και η ΕΕ, δεν απαίτησαν και δεν επέβαλαν την κυβερνητική σύμπραξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Καρατζαφέρη με πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο για να σώσουν το λαό, αλλά κυριολεκτικά για να τον κατακρεουργήσουν. Πρόκειται για μια μαύρη συμμαχία που έχει στόχο να σύρει το λαό αλυσοδεμένο στο βάραθρο, ώστε να πληρώσει αυτός τις συνέπειες της κρίσης και της πιθανής ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Είπε ο κ. Παπαδήμος πως η συμμετοχή στην ευρωζώνη είναι εγγύηση της σταθερότητας. Πώς γίνεται αυτό όταν η κρίση στην ΕΕ βαθαίνει, έχει αρχίσει να κλυδωνίζεται; Ήδη γίνεται λόγος για εθνικά ευρώ διαφορετικής σχέσης μεταξύ τους.
Αυτή την αντιδραστική κυβέρνηση ο λαός δεν πρέπει να την ανεχτεί ούτε στιγμή. Πρέπει να ξεσηκωθεί σε όλους τους τόπους δουλειάς, τις συνοικίες, να οργανωθεί για να την εμποδίσει, να την ανατρέψει, όσο γίνεται πιο γρήγορα».


Πιστεύετε ότι αυτό το κυβερνητικό σχήμα θα είναι προσωρινό; Ή οδεύουμε προς στρατηγικές συμπράξεις, τουλάχιστον για τα λίγα επόμενα χρόνια;
«Προσωρινή πρέπει να την κάνει ο λαός. Είναι ολοφάνερο ότι η αστική τάξη δεν αρκείται πια στη συναίνεση και στην κοινή στρατηγική που έχουν διαμορφώσει εδώ και χρόνια το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και τα άλλα κόμματα του συστήματος, αλλά χρειάζεται και επιθετική κυβερνητική σύμπραξη για να την επιβάλουν στο λαό. Θέλουν σύμπραξη γιατί έχουν να του αντιτάξουν μόνο απειλές, εκβιασμούς, βούρδουλα και αντικομμουνισμό».

Βαφτίζουν «λύση» την «καρδιά του προβλήματος»!

Καλός ο νέος πρωθυπουργός,
αλλά και τι λεβέντη χάσαμε. Ε;...Κυβέρνηση - Παπαδήμιος!

Το θέμα με τον κύριο Παπά Δήμο δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο - όπως και με κανένα πρόσωπο.

Εχει να κάνει με την ιδιότητα. 

Η οποία δηλώνει ξεκάθαρα τα οικονομικά και πολιτικά, τα ταξικά εντέλει συμφέροντα, που υπηρετούνται μέσω της συγκεκριμένης ιδιότητας.

*

Αλλωστε, ο ίδιος ο κ. Παπαδήμιος αναφέρθηκε από την πρώτη κιόλας «πρωθυπουργική» δήλωσή του στην ιδιότητά του.

Και το έκανε για να τονίσει ότι κατά το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του ζωής ασκεί οικονομική πολιτική, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, όπως είπε.

*

Είναι, δε, αυτό το συγκεκριμένο σημείο

- η ιδιότητα, μέσω της οποίας άσκησε πολύχρονη οικονομική πολιτική ο κ. Παπαδήμιος - 

Η δράση «απ' τα κάτω» έβαλε νέες δυνάμεις στον αγώνα.

Ο «Ρ» συζήτησε με τον Χρήστο Μαντζώρο, πρόεδρο της Πανελλαδικής Ενωσης Λιθογράφων, και τον Μανώλη Καραντούσα, πρόεδρο του σωματείου της ΕΒΓΑ και μέλος στη διοίκηση της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, για τα συμπεράσματα από τη 48ωρη απεργία.

Η μεγαλειώδης 48ωρη απεργία και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, αλλά και σε όλη τη χώρα, ήταν αποτέλεσμα της δράσης των ταξικών δυνάμεων στους χώρους δουλειάς. Αποτέλεσμα της συζήτησης εργάτη τον εργάτη, με συσκέψεις και γενικές συνελεύσεις, με ανάπτυξη της πάλης για τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων, με την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Η επιτυχία της απεργίας, δεν ήρθε από μόνη της. Το αντίθετο, ήταν η συνέπεια της κοπιαστικής, καθημερινής δράσης στους τόπους που ζει και εργάζεται η εργατική τάξη.

Η δράση του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στη δικτατορία.

«Γελιέται οικτρά όποιος νομίζει ότι μπορεί να παίζει με τη φωτιά. Και είναι ηφαίστειο που βράζει το πάθος του λαού για λευτεριά, δημοκρατία, ανεξαρτησία και κοινωνική πρόοδο. Το μίσος που έχει ενσταλαχτεί στις καρδιές των Ελλήνων πατριωτών κατά της φασιστικής τυραννίας και των πατρώνων της, κοχλάζει και προμηνάει τρομερές εκρήξεις. 

Οι άνανδροι αιμοσταγείς τύραννοι και τα αφεντικά τους οι αμερικανοΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές, για να κάμψουν και να φοβίσουν τον αδάμαστο λαό μας, έστρεψαν με μανία τα πυροβόλα των τανκς του ΝΑΤΟ προς τα γυμνά λαϊκά στήθη και διέταξαν, ΠΥΡ! Επεσαν 100άδες νεκροί και τραυματίες. Βάφτηκε το Πολυτεχνείο - προπύργιο της Λευτεριάς - και οι δρόμοι της Αθήνας με το αίμα των παιδιών του λαού μας». (Παράνομος «Ριζοσπάστης», Δεκέμβρης 1973).

Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1973, αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, ορόσημο της λαϊκής πάλης, σε μια από τις δύσκολες περιόδους της νεότερης ιστορίας του λαϊκού μας κινήματος. Στο λαϊκό αυτό ξεσηκωμό, μαζί με το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία», προβλήθηκαν και τα συνθήματα - στόχοι «Κάτω η χούντα», «Εξω οι ΗΠΑ και το NATO». 

Επομένως, είχε μήνυμα πολιτικό, ανατρεπτικό, αντιαμερικανικό, αντιιμπεριαλιστικό. Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν μόνο «φοιτητικός» ξεσηκωμός, όπως επίσης προβάλλουν οι απολογητές του συστήματος. Στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα.