Διαδηλώνουμε - απεργούμε κατά της φοροληστείας

• Μέρα ολοήμερης δράσης αύριο, Τετάρτη, ενάντια στη νέα φορολογική μάστιγα
• Συγκέντρωση στη 1 μ.μ. στην Ομόνοια διοργανώνουν οι ταξικές δυνάμεις στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας στο δημόσιο και της τρίωρης στάσης στον ιδιωτικό τομέα
• Συγκεντρώσεις σε δήμους και συνοικίες της Αττικής και άλλες πόλεις το απόγευμα της ίδιας μέρας

Με συγκεντρώσεις σε δήμους και γειτονιές της Αθήνας και σε άλλες πόλεις της χώρας, με κεντρική συγκέντρωση στην Ομόνοια στη 1 μ.μ., στο πλαίσιο της πανελλαδικής 24ωρης απεργίας στο δημόσιο και της τρίωρης στάσης εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, αύριο, Τετάρτη 19 Δεκέμβρη, εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι πορεύονται μαζί ενάντια στη νέα φοροληστεία της συγκυβέρνησης, παλεύουν για την προστασία του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος, βροντοφωνάζουν «Κάτω οι φόροι»!

Θ.Παφίλης: Κοροϊδία τα περί φορολόγησης των καταθέσεων στην Ελβετία

Ο ΣΥΡΙΖΑ Υπόσχεται καπιταλιστική ... αξιοπρέπεια ...

Μιλώντας το Σάββατο στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο «πολλά υποσχόμενο» παράδειγμα της Βραζιλίας και της Αργεντινής, όπου πραγματοποιεί από την Κυριακή επίσκεψη. Παρουσιάζοντας το μαύρο άσπρο προκειμένου να ενισχύσει την αυταπάτη ότι υπάρχει μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης και καπιταλιστική ανάπτυξη προς όφελος του λαού, ισχυρίστηκε: «Θα επισκεφτούμε δύο χώρες - μέλη του G20 τις οποίες κατέστρεψαν και χρεοκόπησαν οι ομοϊδεάτες του κ. Σαμαρά, τις οποίες ανέστησαν αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις που αγνόησαν το νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Λαοί που πέταξαν από πάνω τους τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και βαδίζουν το δρόμο της ανάπτυξης και της αξιοπρέπειας».

***

Τι λέει εδώ ο Αλ. Τσίπρας; Οτι η βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση υπερσυσσώρευσης που ξέσπασε στη Βραζιλία στα 1997 - 1998, τότε που αγκάλιασε και τις λεγόμενες Ασιατικές Τίγρεις, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Νότια Κορέα και που στην Αργεντινή εμφανίστηκε το 2000 - 2001, ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής των κυβερνήσεων και όχι του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά κρίσεις περιοδικά ανεξάρτητα από το μείγμα της πολιτικής διαχείρισης του καπιταλισμού. Η κρίση είναι σύμφυτη του καπιταλισμού, που τις γεννά επειδή η παραγωγή είναι κοινωνική αλλά τα αποτελέσματά της, τον πλούτο

«Αμερικάνικο Ονειρο»...

Στο φόντο της τραγωδίας στο σχολείο του Κονέκτικατ των ΗΠΑ αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι ήταν ήδη από το 2000, κάτω από την αιγίδα της οργάνωσης «Ενα εκατομμύριο μαμάδες», που σε ένα από τα μαζικότερα συλλαλητήρια στην ιστορία της Ουάσιγκτον κινητοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες ζητώντας το εξής αυτονόητο:

«Νόμους οπλοκατοχής για ασφαλή παιδιά».

Εντούτοις, και τότε και πολλές φορές έκτοτε, αποδείχτηκε ότι το λόμπι της οπλο-λαγνείας διέθετε ισχυρότερες προσβάσεις στα αμερικανικά κέντρα εξουσίας.

Οι προσβάσεις αυτές και η αντίστοιχη επιρροή στα αμερικανικά κέντρα λήψης των αποφάσεων δεν έχουν να κάνουν μόνο ή κυρίως με το γεγονός ότι στις ΗΠΑ πρέπει να αναγνωριστεί ως δεδομένη η ύπαρξη σημαντικής κοινωνικής βάσης που τάσσεται υπέρ της οπλοκατοχής. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι για κάθε διαμαρτυρία ενάντια στην οπλοκατοχή, στις ΗΠΑ αρθρώνεται λόγος - σε κοινωνικό επίπεδο - υπέρ της οπλοκατοχής.

Για παράδειγμα, την ίδια ώρα που πραγματοποιούνταν στην Ουάσιγκτον η διαδήλωση στην οποία αναφερθήκαμε κατά της οπλοκατοχής, σε άλλο σημείο της πόλης είχε διοργανωθεί αντι-διαδήλωση υπέρ της «ελευθερίας χρήσης των όπλων»...

Τον κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης…

Η καρδιά κρεμασμένη στο Ευρωκοινοβούλιο
προς τιμήν του αντικομμουνιστή Χάβελ...

Τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη, το κτίριο του Ευρωκοινοβουλίου στις Βρυξέλλες «στολίστηκε» με μια μεγάλη φωτεινή καρδιά προς τιμήν του Βάτσλαβ Χάβελ, του αντικομμουνιστή και πρωτεργάτη της αντεπανάστασης στην Τσεχοσλοβακία, ο οποίος πέθανε σε ηλικία 75 ετών πριν από ένα χρόνο. Όπως ανακοίνωσαν μάλιστα οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές, η καρδιά αντιπροσωπεύει το ενδιαφέρον του Χάβελ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και τη δημοκρατία και τον αγώνα του ενάντια στα ολοκληρωτικά καθεστώτα...

Ας δούμε όμως τις ημέρες και τα έργα του Χάβελ και γιατί οι ιμπεριαλιστές της ΕΕ έχουν ανάγκη να τον