Αυτοί πρέπει να γκρεμιστούν

Κανένας εργαζόμενος δεν παίζει τη ζωή του στα ζάρια. Αυτό όμως είναι αδιάφορο για όλους όσοι τζογάρουν τη ζωή του λαού για τα κέρδη τους. Και προσπαθούν ακόμα και τώρα - που η ζωή των εργατών έχει πέσει στα τάρταρα - να δημιουργήσουν ελπίδα ότι μπορεί να έρθει καλό ζάρι. Βλέπουν τη ζωή μέσα από το δικό τους τζογαδόρικο βλέμμα. Αλλη ζωή, άλλες αξίες.

***

Καμιά ασπίδα δεν ορθώνει η κυβέρνηση στις απαιτήσεις των δανειστών. Γιατί τα μέτρα δεν είναι μια εξωγενής απαίτηση, έχουν ντόπια υπογραφή, είναι απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου και σαν τέτοια για το μόνο που ψάχνουν είναι πως θα τα περάσουν με τις λιγότερες αντιστάσεις.

Οι αξιώσεις των βιομηχάνων της Βόρειας Ελλάδας είναι χαρακτηριστικές. Αφού μετέφεραν στη Βουλγαρία εκατοντάδες επιχειρήσεις για περισσότερα κέρδη, τώρα ζητάνε να μην πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές και στην Ελλάδα. Το πραγματικό γεγονός είναι ότι η παραγωγή μειώνεται, αλλά γι' αυτό δε φταίνε οι μισθοί. Φταίει ότι έχουν μπουκώσει στο χρήμα και δεν ξέρουν πού να επενδύσουν, ώστε να έχουν περισσότερα κέρδη. Οι ίδιοι, εξάλλου, απορρίπτουν τους ισχυρισμούς ότι «φταίει η ζήτηση», καθώς στη λογική απαίτηση των εργατών για αυξήσεις στους μισθούς αυτοί αξιώνουν κι άλλη μείωσή τους.

***

Η επιχείρηση ενοχοποίησης των λαϊκών στρωμάτων με αφορμή τη φοροδιαφυγή

Εκβιασμοί στο όνομα του ευρωμονόδρομου...

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ παρατηρήσατε το «σίριαλ» περί της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, συνεχίζεται όλους αυτούς τους μήνες χωρίς σταματημό.

Κάθε λίγο κάποιος ειδήμων (άγνωστος μέχρι χτες) ή κάποιο ίδρυμα, οίκος, οργάνωση, τράπεζα, εταιρεία βγαίνει και λέει το... μακρύ και το κοντό του.

Αλλος λέει «μαύρο», άλλος «άσπρο». Αλλοι δίνουν προθεσμίες εξόδου, άλλοι αποκλείουν το ενδεχόμενο, άλλοι τα λένε «κι έτσι κι αλλιώς».

Πάντως, όλοι συμφωνούν σε ένα και μόνο πράγμα: Οτι ο ελληνικός λαός πρέπει να φτωχύνει περισσότερο. Και αυτό το παιγνίδι παίζουν.

ΤΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΟΜΩΣ! 

Τα τραπεζικά ιδρύματα - σύμφωνα με την ειδησεογραφία - προετοιμάζουν ρυθμίσεις για τη... διευκόλυνση των δανειοληπτών στεγαστικών δανείων.

Καθείς εφ' ω ετάχθη

«Πρέπει να δώσουμε τα πάντα, για να παραμείνει η χώρα στο ευρώ. (...) Πρέπει να εξαντλήσουμε τα περιθώρια, για να περάσουν τα μέτρα». 
Αυτό δήλωσε χτες ο εκπρόσωπος Τύπου της ΔΗΜΑΡ, Α. Παπαδόπουλος, συναγωνιζόμενος κυριολεκτικά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο σε επίδειξη «πυγμής» και «αποφασιστικότητας» για την επιβολή των βάρβαρων μέτρων του μνημονίου από τη συγκυβέρνηση. 
Οι δηλώσεις του Α. Παπαδόπουλου - στο ραδιοφωνικό σταθμό «Αθήνα 9,84» - δεν προκαλούν φυσικά καμία έκπληξη, ούτε και το «ενδεχόμενο» που άφησε ανοιχτό για ενεργή συμμετοχή του κόμματός του στην κυβέρνηση, αφού συμπυκνώνουν τη στρατηγική της ΔΗΜΑΡ.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α κοιμάται τον ύπνο του ...ευρωμονοδρόμου.

Όταν το 27 % μοιάζει με ... 0,27 %

Μαζί με την "ανικανότητα" και την πλήρη υποταγή στη Τρόικα της συγκυβέρνησης Ν.Δ , ΠΑ.ΣΟ.Κ, ΔΗ.ΑΡΙ έρχεται να προστεθεί η ανυπαρξία ενός κόμματος του ...27 % !

Στις εκλογές που έγιναν τον Ιούνιο ο λαός έδωσε μια τρομακτική εκλογική δύναμη στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Ξεπέρασε τα ιστορικά υψηλότατα ποσοστά της Ε.Δ.Α. Θα περίμενε κανείς λοιπόν έναν αντιμνημονιακό κόμμα όπως λέει πως είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να πράξει το αυτονόητο. Να προσανοτολίσει τον λαό προς δράσεις και αντιδράσεις που θα φέρουν την πολυπόθητη σωτηρία μας από τα μνημόνια και την Τρόικα.Να οργανώσει την αντεπίθεση κατά της Τρόικας...

Και όμως αντί για αυτό βλέπουμε έναν μονολοθικό και εσωστρεφή ΣΥ.ΡΙΖ.Α να έχει κολλήσει στην αναδιαπραγμάτευση μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαικής 'Ένωσης !

Κεντρική Προκήρυξη ΔΕΘ

Εργάτες, άνεργοι, συνταξιούχοι, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι,

Χρόνια  ανοχής και αυταπατών δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν ούτε τα ελάχιστα για σένα και την οικογένεια σου. Τα παιδιά σου βρίσκονται σε κίνδυνο.

Ο φόβος ΔΕΝ σε έσωσε. Σε φτώχυνε, σε οδηγεί στη πλήρη εξαθλίωση.

Όσοι έλεγαν και όσοι πίστεψαν ότι οι θυσίες έχουν τέλος, διαψεύστηκαν.

Πληρώνεις και θα πληρώνεις πανάκριβα .

Τις κυβερνήσεις που εκλέχθηκαν, τα δάνεια και τα μνημόνια που υπέγραψαν.

Την Ευρωπαϊκή Ένωση με τα κέρδη στους λίγους και τη φτώχεια στους πολλούς.

Το χρέος που δεν δημιούργησες εσύ αλλά τα αμύθητα πλούτη του κεφαλαίου.

Την απάτη ότι ο πλούτος που ΕΣΥ παράγεις  πρέπει να μείνει στα χέρια τραπεζιτών, βιομήχανων, εφοπλιστών, επιχειρηματιών για να υπάρχουν δουλειές.

Τώρα πια έχεις πείρα.

ΚΑΘΕ ανοχή και υποχώρηση, ΚΑΘΕ  αυταπάτη είναι βήμα εξαθλίωσης.

Τώρα έχεις ευθύνη.

Να ξεχωρίσεις φίλους και εχθρούς ή όσους παριστάνουν τους «φίλους»

Αλλη εξουσία, όχι άλλη διαχείριση

Η ανταλλαγή ανακοινώσεων ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την οικονομία και τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη, είναι ενδεικτική της ενιαίας στρατηγικής που υπηρετούν σαν κόμματα - υποστηριχτές της ΕΕ. Ταυτόχρονα, αντανακλούν τις διαφορετικές απόψεις που συγκρούονται στην ΕΕ και διεθνώς για τη διαχείριση της καπιταλιστική κρίσης. Η διαμάχη όμως γίνεται αντικειμενικά από τη σκοπιά των συμφερόντων της αστικής τάξης, αφού τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο η ΝΔ, δεν αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου. Αποκαλυπτική ως προς αυτό ήταν η τοποθέτηση προχτές της Ρ. Δούρου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία κατήγγειλε τη ΝΔ ότι δεν κάνει καλή διαπραγμάτευση με την τρόικα. Είπε μεταξύ άλλων σε ραδιοφωνική της συνέντευξη: «Εμείς λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας την υπόθεση της διαπραγμάτευσης. Αυτό για το οποίο ακριβώς κατηγορούμε τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών είναι ότι ουδέποτε κατανόησαν το νόημα της διαπραγμάτευσης».

Τι θέλει επί της ουσίας ο ΣΥΡΙΖΑ; Μια «καλύτερη» διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, η οποία - κατά την άποψή τους - μπορεί και πρέπει να

Ασπονδοι φίλοι του ΚΚΕ...

Μεγάλο καημό με τα εκλογικά ποσοστά του ΚΚΕ έχουν οι του ΣΥΡΙΖΑ, που αφού το 1990 - 1991 πάσχισαν να διαλύσουν ή να μεταλλάξουν το ΚΚΕ, από τότε δεν εγκατέλειψαν αυτό το στόχο, ενώ καθ' όλη την προεκλογική περίοδο το συκοφαντούσαν, συμβάλλοντας στην επιχείρηση αποδυνάμωσής του, εμφανίζονται τώρα να «κλαίνε», γιατί το ΚΚΕ δεν έχει 10% ή 15% στη Βουλή...

Τέτοιες «ανησυχίες» εκφράζει και στο χτεσινό του άρθρο στο www.enikos.gr ο Στάθης Σταυρόπουλος του ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας για «άχρηστη για το λαό γραμμή» του ΚΚΕ, κατηγορώντας το ΚΚΕ ότι «πετάει με την πολιτική του το δίκιο του λαού στα σκυλιά» και εγκαλώντας το ΚΚΕ ότι εμφανίζει «πικρόχολη αυταρέσκεια» και «ναρκισσιστικά επαναλαμβανόμενη δήλωση δικαίωσης» ότι οι θέσεις του Κόμματος επιβεβαιώνονται, ενώ, λέει, ο «ρόλος» του ΚΚΕ «δεν είναι να επιβεβαιώνεται, αλλά να μη χάνει το δίκιο του»...

Το κονάκι ...

Τις τελευταίες δεκαετίες του δέκατου ένατου αιώνα η αστική τάξη της Ελλάδας είχε αρχίσει να αποκτά πλούτο και δύναμη μέσα και έξω από τα σύνορα της χώρας. Κατ' αναλογία, οι φιλοδοξίες της μεγάλωσαν και η Μεγάλη Ιδέα της εποχής - μια ελληνική αυτοκρατορία στη θέση της Οθωμανικής - μετατράπηκε από αόριστο όραμα σε πολιτικό σχέδιο. Το τελευταίο εκφράστηκε κυρίως μέσα από τις πρωθυπουργίες του Σπυρίδωνα Τρικούπη.

Για να πάρουν σάρκα και οστά οι φιλόδοξοι πολιτικοί σχεδιασμοί χρειάζονταν προσαρμογές στο κράτος και την κοινωνία. Το μεν πρώτο έπρεπε να «εκσυγχρονιστεί», να είναι δηλαδή σε θέση να αποσπά από την παραγωγή, από το μόχθο των πολλών, τα κεφάλαια που χρειάζονταν για να ισχυροποιηθεί η αστική τάξη και οι μηχανισμοί, τα εργαλεία εφαρμογής της πολιτικής της: τα στρατιωτικά κυρίως εργαλεία και οι υποδομές που τα συνόδευαν. Η δε δεύτερη έπρεπε να υποταχθεί και να ταπεινωθεί, έτσι ώστε να δεχτεί τα πρόσθετα βάρη χωρίς αντίσταση, χωρίς αντίρρηση, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς αγώνες...

Για να γίνουν λοιπόν τα σχέδια πραγματικότητα ξεκίνησαν κυβερνητικές προσπάθιες «επιβολής και εμπέδωσης της τάξης». Η ληστεία έγινε βασικός

Τάγματα αφαλείας, Χρυσή Αυγή και "εθνικοί αγωνιστές"!

Η ιστορία είναι μεγάλη υπόθεση! Η γνώση της ή η  μη γνώση της και κυρίως η κατανόησή της παίζει σημαντικό ρόλο στο πως θα κινηθεί ο καθένας μας στο παρών και στο μέλλον. Η αφήγησή της δεν μπορεί να είναι ούτε ουδέτερη ούτε αντικειμενική. Τα γεγονότα ναι μεν υπάρχουν αλλά μπορούν άνετα να διαστρεβλωθούν ή να ερμηνευτούν κατά το δοκούν. Η άγνοιά της είναι από τις βασικές επιδιώξεις του συστήματος και η όποια παρουσίασή της ιδιαίτερα στα σχολεία εξαρτάται κάθε φορά από τις επιδιώξεις του αλλά και από το βαθμό παρέμβασης του κινήματος.
Στην άγνοιά της στηρίζονται τα διάφορα φασιστοειδή για να πουν ότι τους κατέβει και για να παρουσιάσουν την ιστορική πραμγατικότητα όπως τους βολεύει στην προσπάθειά τους να καπηλευτούν τα όποια πατριωτικά αισθήματα της νεολαίας και να την τραβήξουν με το μέρος τους. 
Θέλει ο φασίστας να κρυφτεί αλλά η χαρά του δεν τον αφήνει, λέει μια παραλλαγμένη παροιμία!
Πασχίζει ο Μιχαλολιάκος να αποδείξει ότι δεν είναι ναζί ο ίδιος και η οργάνωσή του και έτσι ενώ παλιότερα εξυμνούσε τον Χίτλερ τώρα μας πετάει και μια ατάκα του στυλ ότι αν ζούσε τότε θα πολέμαγε τους κατακτητές. Με ποιους θα πολεμούσε;