Σελίδες

22 Δεκ 2019

Νίκος Μπελογιάννης: «Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα»

Τα λόγια του Μπελογιάννη -παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή– αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Πολύ πιο ανθεκτικά από τους μικρόνοες. Που νόμιζαν ότι δολοφονώντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Τον εκτέλεσαν πιστεύοντας ότι έτσι τα λόγια του θα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι ηλίθιοι…

   Στις 22 Δεκέμβρη 1915, σαν σήμερα, γεννιόταν στην Αμαλιάδα ο Νίκος Μπελογιάννης. «Έφυγε» μόλις 37 ετών. Εκτελέστηκε.

   Ο Μπελογιάννης είχε πολλά «κουσούρια». Τέτοια που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από τους δολοφόνους του. Το βασικότερο: Εκτός από μαχητής με το όπλο του ΕΛΑΣ στο χέρι την περίοδο της Κατοχής ενάντια στους ναζί, εκτός από μαχητής του ΔΣΕ ενάντια στους εκμεταλλευτές και τους αμερικανοτσολιάδες στον Εμφύλιο, ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα.

Το φάντασμα του αστυνομικού

Ανάμεσα στα πολλά ιδεολογικά φαντάσματα που ενοικούν και κυκλοφορούν στο κόσμο του Δικαίου της αστικής τάξης, όπως αυτά της Ισότητας και της Δικαιοσύνης, και που δεν έχουν καμιά σχέση με την κοινωνική πραγματικότητα, είναι κι αυτό του αστυνομικού και του ρόλου του. 
Ο «αστυνομικός», όπως οι αστοί πολιτικοί και νομοθέτες τον περιγράφουν στους διάφορους νόμους τους, είναι απλώς ένα fictio iuris («πλάσμα δικαίου» το λένε οι νομικοί)· κάτι σαν νομικό φάντασμα, δηλαδή, που ενδημεί και