Πού είσαι δάσκαλε;

Σχολικές τσάντες με το σήμα της Χρυσής Αυγής, μαθητές με μπλούζες με το λογότυπο αυτού του μορφώματος, εθνικιστικά συνθήματα γραμμένα με μαρκαδόρο σε σχολικά θρανία και τετράδια, επιθέσεις σε μαθητές που αντιδρούν.

Που είσαι δάσκαλε;

Μαθήτρια της Γ΄Λυκείου, στο σχολείο το πρωί και στριπτιζέζ το βράδυ, χορεύει αισθησιακό χορό γύρω από τους γνωστούς στύλους της πίστας, στο όνομα της φτώχειας της οικογένειάς της.

Που είσαι δάσκαλε;

Έφτασε στη Βουλή από την τρικομματική κυβέρνηση και με πανηγυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ προς ψήφιση ο «Νόμος περί Ναρκωτικών», που νομοθετεί τη δια βίου συντήρηση της χρήσης και στέλνει τους βασανισμένους χρήστες και τις οικογένειές τους πελάτες σε ιδιωτικά θεραπευτήρια.

Θ. Παφίλης: Λαϊκός συναγερμός - Ενιαίο μέτωπο αγώνα εργατών, ΕΒΕ, αγροτών (VIDEO)

Τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, ότι διαφαίνεται ελπίδα για την ανάκαμψη της οικονομίας, κατέρριψε με συγκεκριμένα στοιχεία και επιχειρήματα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, μιλώντας σήμερα στη Βουλή στη διάρκεια συζήτησης για το σχέδιο νόμου του υπουργείου Οικονομικών σχετικά με την κύρωση του απολογισμού - ισολογισμού του κράτους του οικονομικού έτους 2011.

Κι όμως, ο Μέργος ήξερε τι έλεγε!

Το φαινόμενο είναι απότοκο των ημερών που διανύουμε. Εννοώ, φυσικά, το φαινόμενο να βγαίνει ο κάθε παπάρας και να αμολάει την μαλακία του, δίχως να αντιμετωπίζει καμμία επίπτωση. Βγήκε, για παράδειγμα, ο Βρούτσης και μας είπε ότι το εργασιακό καθεστώς στην χώρα μας ήταν σοβιετικού τύπου. Τον πείραξε κανένας; Πλήρωσε κάποιο πρόστιμο μαλακίας; Όχι βέβαια. Ίσα-ίσα, έχει παραμείνει ακλόνητος στην θέση του, προκειμένου να ολοκληρώσει το τεράστιο έργο που του έχουν αναθέσει: την...αποσοβιετοποίησή μας.

Λίγο αργότερα, βγήκε ο Στουρνάρας και μας είπε ότι μια χαρά τα πήγαμε κατά το 2012. "Τα καταφέραμε", είχε δηλώσει χαρακτηριστικά.

Οι καρνάβαλοι είναι πιο έντιμοι

Εμελλε να το δούμε κι αυτό: Τον Παπανδρέου να μάχεται στους δρόμους, τον Πρετεντέρη να ξιφουλκεί για το δίκιο του εργάτη και την «Καθημερινή» να ζητάει να μπει τέλος στην πολιτική του βούρδουλα.

Σ' άλλη εποχή θα λέγαμε πως φταίει το καρναβάλι.

Ομως δεν είναι μασκαράδες. Απλά το καζάνι βράζει πλέον εξαιρετικά επικίνδυνα.

Η πολιτική για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η πολιτική, δηλαδή, που αναγκαστικά για να ενισχύσει τους καπιταλιστές τσακίζει τους εργάτες, ακουμπά πλέον και τον πυρήνα της εκλογικής πελατείας των αστικών κομμάτων, όλους εκείνους που έτρεφαν αυταπάτες ότι κάπως θα την γλιτώσουν. Για την αστική τάξη είναι επείγον να καλλιεργήσει νέες αυταπάτες.

Να τους γυρίσει μπούμερανγκ

Νέα μέτρα άγριας φορο-εξαχρείωσης βάζει στην καθημερινότητα του λαού η συγκυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) προκειμένου να βάλει στο χέρι τα ασήκωτα χαράτσια, τους φόρους και τα πρόστιμα, που με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου στοιβάζονται στα εμφανιζόμενα «ληξιπρόθεσμα χρέη» της Εφορίας.

Οι απειλές και οι εκβιασμοί για κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, τυχόν άλλων μικροεισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων καταφθάνουν με τα «ειδοποιητήρια» που μαζικά αποστέλλει το υπουργείο Οικονομικών στα οικονομικά ανήμπορα λαϊκά νοικοκυριά. Στο επόμενο διάστημα το «μαρκάρισμα» θα πάρει πολύ μεγαλύτερες διαστάσεις, αφορά πάνω από 2 εκατομμύρια εμφανιζόμενους μικροοφειλέτες με ποσά που ξεκινούν μόλις από τα 300 ευρώ. Με τα

Θέλουν το ΚΚΕ ξέφραγο αμπέλι ...

Κατά καιρούς ο Αλ. Αλαβάνος βρίσκει φιλόξενο βήμα στα αστικά μέσα ενημέρωσης, όπου καλείται να εξηγήσει το «Plan B» που υπερασπίζεται, πρόταση που στον πυρήνα της έχει την έξοδο απ' το ευρώ προκειμένου να ανακτήσει η ελληνική καπιταλιστική οικονομία τις δυνατότητες ενός εθνικού νομίσματος που εντός του ευρώ δεν υπάρχουν (π.χ. υποτίμηση).

Τις τελευταίες μέρες πύκνωσαν ξανά οι εμφανίσεις του, κάτι που προφανώς δεν είναι άσχετο με τις δεύτερες σκέψεις που αναπτύσσονται σε τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης σχετικά με την παραμονή στην Ευρωζώνη, τμήματα που φλερτάρουν με άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες πάντα με γνώμονα τα συμφέροντά τους. Ίσως δεν είναι άσχετο και με την κριτική που ο Αλ. Αλαβάνος επιφυλάσσει για το πρώην κόμμα του, τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Μια φωνή που κινείται εντός και επί τα αυτά της αστικής εξουσίας και ταυτόχρονα με την κριτική που ασκεί στο νέο δίπολο βοηθά στην παγίωσή του ως τέτοιου στις λαϊκές συνειδήσεις, δεν κάνει κακό, τουναντίον...

Σε κάθε περίπτωση τα αστικά ΜΜΕ έχουν αποδείξει και με το παραπάνω ότι κάθε άλλο παρά γαλαντόμα είναι απέναντι στην άλλη άποψη, εάν αυτή δεν εξυπηρετεί -πόσο μάλλον αν κρίνεται επικίνδυνη- την τάξη της οποίας αποτελούν ιδιοκτησία.