ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ...

Αφιερωμένο στους εκτελεσμένους (δολοφονημένους)  απεργούς εργάτες των ορυχείων της Μαρικάνα στην Νότια Αφρική .
Παράλληλα είναι και η απάντηση στους άσπονδους "φίλους" του ΚΚΕ που

Στην «κόκκινη γραμμή» οι σχέσεις ΙΡΑΝ - ΗΠΑ - ΙΣΡΑΗΛ

Οι απειλές του Ισραήλ για μία ενδεχόμενη εντελώς απρόκλητη επίθεση εναντίον του Ιράν το τελευταίο χρονικό διάστημα είναι συνεχείς και το κυριότερα επικίνδυνα κλιμακούμενες. Μία κλιμάκωση που γίνεται μέρα τη μέρα και όλως τυχαία ξεκίνησε μετά την επίσκεψη του υποψήφιου των Ρεπουμπλικανών, Μιτ Ρόμνεϊ, που πλειοδότησε υπέρ των ισραηλινών αξιώσεων ανακηρύσσοντας μάλιστα πρωτεύουσα του Ισραήλ την «Ιερουσαλήμ» αλλά και του επικεφαλής του Πενταγώνου, Λίον Πανέτα, που κόμισε «δώρα». «Δώρα» όπως την έγκριση της στρατιωτικής συμφωνίας, που προβλέπει επίσης την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας, κοινές ασκήσεις των στρατευμάτων των δύο χωρών, κοινή αντιπυραυλική άμυνα, αλλά και θα παρέχει επιπρόσθετες δυνατότητες στις ΗΠΑ για την αποθήκευση στρατιωτικού υλικού και εφοδίων στο Ισραήλ.

Το μπαράζ πολεμικών δηλώσεων της ισραηλινής πολιτικής ηγεσίας, ακούγεται μονότονα και μοναχικό καθώς οι ΗΠΑ συνεχίζουν επισήμως να επιμένουν διά της διπλωματικής οδού και φυσικά των στραγγαλιστικών κυρώσεων ώστε «να πεισθεί» το Ιράν να «εγκαταλείψει το πυρηνικό του πρόγραμμα». Ωστόσο, παρά το γεγονός, ότι η ισραηλινή ηγεσία με την πολεμική ένταση που συνεχώς κλιμακώνει προωθεί και τα δικά της ιμπεριαλιστικά συμφέροντα οι δηλώσεις τους δεν απέχουν

Αντισοβιετική προπαγάνδα

Ολα τα αστικά ΜΜΕ και μερίδα των «αριστερών» πολιτικών φορέων ποικίλης κατεύθυνσης δείχνουν να αντιμετωπίζουν την εβδομηντάχρονη ιστορία της Σοβιετικής Ενωσης ως μία δήθεν ξεχασμένη υπόθεση. Ετσι εκ των πραγμάτων ευθυγραμμίζονται με την προσπάθεια της διεθνούς αστικής εξουσίας να θεωρηθεί η ΕΣΣΔ ως μία αρνητική ιστορική παρένθεση. Είναι τόσο ηλίθιοι να αντιμετωπίζουν μια περίοδο που άλλαξε το ρουν της ιστορίας σαν το δεύτερο βιβλίο των εσόδων που αποκρύβουν από την εφορία.

Ομως η Σοβιετική Ενωση εκ των πραγμάτων είναι παρούσα. κόντρα στην αρρώστια της λήθης. Βρίσκεται σε κάθε εργατική και λαϊκή κινητοποίηση και αγώνα, ακόμη και όταν οι απεργοί εργάτες, οι φτωχοί αγρότες και οι διαμαρτυρόμενοι σπουδαστές δεν έχουν πλήρη συνείδηση του αντικειμενικού γεγονότος. Βρισκόμαστε σε μία αντιδραστική αμπώτιδα με πλήρη αποχαύνωση της πλειοψηφίας της νεολαίας . Η αστική τάξη στην εποχή της πιο επικίνδυνης ιμπεριαλιστικής παρακμής δείχνει να χρησιμοποιεί την προπαγάνδα σε όλες τις μορφές της κοινωνικής ζωής - είναι αλήθεια - με μαεστρία.

ΣΥΡΙΑ: Βαθαίνει η κρίση...

Η απόφαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να βαθύνουν - ακόμη πιο φανερά... - την επέμβασή τους στη Συρία δεν διαφάνηκε μόνο με τα αποτελέσματα των επαφών που είχε το προπερασμένο Σάββατο στην Κωνσταντινούπολη η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον, αλλά και από την κλιμάκωση των συγκρούσεων τόσο στην πρωτεύουσα Δαμασκό, όσο και στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας, το Χαλέπι, με συνέπεια τη δραματική αύξηση του αριθμού των θυμάτων μεταξύ αμάχων και των πολλών δεκάδων χιλιάδων προσφύγων σε Ιορδανία και Τουρκία...

Ετσι, με ορατή την απειλή Ουάσιγκτον και Αγκυρας για τη μελλοντική δημιουργία «ζώνης απαγόρευσης πτήσεων» σε βάρος της Συρίας και ενόψει της δημιουργίας ενός νέου αμερικανο-τουρκικού στρατηγείου στην περιοχή (με σκοπό την ανταλλαγή πληροφοριών και την κατάστρωση σχεδιασμών σε βάρος της κυβέρνησης του Σύρου προέδρου Μπασάρ Αλ Ασαντ), τα περιθώρια εκτόνωσης της κρίσης μέσω διαπραγμάτευσης φαίνεται να στενεύουν ακόμη περισσότερο.

Παράλληλα, ούτε η Γαλλία του «σοσιαλιστή» προέδρου Φρανσουά Ολάντ δεν κρύβει τις προθέσεις για επέμβαση στη Συρία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς απαίτησε προχτές από το Εντζουπινάρ της Τουρκίας τη «γρήγορη ανατροπή του συριακού καθεστώτος», ενώ λοιδώρησε τον πρόεδρο Ασαντ ότι «διεξάγει μία επιχείρηση καταστροφής ενός λαού», αποφεύγοντας στα φανερά να προβεί σε δηλώσεις για εξοπλισμό του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού»...

«Πόλεμος νεύρων» ανάμεσα στα καπιταλιστικά κέντρα της Ευρώπης στο πλαίσιο της υπό εξέλιξη κρίσης.

Η κλιμακούμενη σύγκρουση συμφερόντων κάνει ακόμα πιο επιθετικές τις δυνάμεις που υπηρετούν το κεφάλαιο και την κερδοφορία του

Βδομάδα προπαρασκευαστικών πυρών σε όλα τα μέτωπα της κρίσης της Ευρωζώνης αυτή που πέρασε, ενόψει συναντήσεων τη βδομάδα που έρχεται οι οποίες θα δρομολογήσουν εξελίξεις το επόμενο διάστημα.

Την Πέμπτη 23 του Αυγούστου θα συναντηθούν η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, και ο Γάλλος Πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, όπου σύμφωνα με δημοσιεύματα θα τεθεί επί τάπητος η λεγόμενη «κρίση χρέους στην Ευρωζώνη και ειδικότερα το θέμα της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Ιταλίας», ενώ τις δύο επόμενες μέρες θα συναντηθεί διαδοχικά μαζί τους ο Ελληνας πρωθυπουργός, Αντ. Σαμαράς. Στο τραπέζι θα μπουν η λεγόμενη «βιωσιμότητα» του ελληνικού χρέους και η «επιμήκυνση» του προγράμματος λιτότητας και της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επέλασης.

Η κρίση στην Ευρωζώνη ήταν στο επίκεντρο και των συνομιλιών που είχε την Πέμπτη στην Οτάβα του Καναδά η Αγκελα Μέρκελ, η οποία μίλησε για στήριξη του Βερολίνου στη δέσμευση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) ότι πρέπει να γίνει «το παν για τη σωτηρία του ευρώ». Μάλιστα, έκανε και συγκεκριμένες αναφορές ως προς την αξιοποίηση της κρίσης για την επίτευξη των στρατηγικών στοχεύσεων περί πολιτικής ενοποίησης.

Η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ Δρομολογεί την ολοκλήρωση της χρεοκοπίας του λαού

Μονόδρομος για τα λαϊκά συμφέροντα η αποδέσμευση από την ΕΕ και η μονομερής διαγραφή του χρέους

Την αποφασιστικότητα της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ για την υλοποίηση των εξοντωτικών μέτρων του δεύτερου μνημονίου ύψους 11,6 δισ. ευρώ για την περίοδο 2013-2014, που θα σπρώξουν με τον πιο βίαιο τρόπο τα λαϊκά νοικοκυριά στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση, θα προτάξει ο πρωθυπουργός Αν. Σαμαράς κατά τη διάρκεια των διαδοχικών επαφών του μέσα στη βδομάδα με Ευρωπαίους αξιωματούχους.

Οι συναντήσεις του πρωθυπουργού με τον επικεφαλής του Γιούρογκουπ Ζ. Κλ. Γιούνκερ την Τετάρτη 22 Αυγούστου στην Αθήνα και αυτές που θα ακολουθήσουν την Παρασκευή στο Βερολίνο με την Γερμανίδα καγκελάριο Αν. Μέρκελκαι το Σάββατο στο Παρίσι με το Γάλλο πρόεδρο Φρ. Ολάντ, θα έρθουν να επιβεβαιώσουν τους βάρβαρους σχεδιασμούς της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.

Ενόψει των επαφών του πρωθυπουργού, ανακινήθηκε όλες τις προηγούμενες μέρες το θέμα της διετούς «επιμήκυνσης» του ελληνικού προγράμματος λιτότητας και περικοπών μέχρι το 2016. Το σκηνικό στήθηκε από την τρικομματική

Γιατί ο Μεταξάς ΗΤΑΝ φασίστας!

Στα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» το αστικό πολιτικό σύστημα που διαδέχθηκε τη χούντα είχε μερικές «κόκκινες γραμμές», τις οποίες και σεβόταν υποδειγματικά. Οι πνευματικές ελίτ του συστήματος καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας κάθε «εκτροπή» (δικός τους όρος) του αστικού συστήματος στο παρελθόν προς καταστάσεις δικτατορικές ή φασιστικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η νομιμοποιητική και εξωραϊστική βάση του νέου συστήματος ήταν η αντιδικτατορική αντίσταση των αστικών δυνάμεων έστω και αν αυτή συνοψιζόταν στην έκρηξη βομβών ικανών να προκαλέσουν την επέμβαση των Ευρωπαίων κηδεμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφεύγοντας την «εκτροπή» της λαϊκής εξέγερσης. Σε αυτό το πλαίσιο οι ίδιες αυτές ελίτ δεν παρέλειπαν κάθε Αύγουστο να καταδικάζουν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου», τη δικτατορία δηλαδή του Μεταξά - για ειδικούς λόγους (ο Μεταξάς πέθανε το 1941, ο Γεώργιος επέστρεψε στη χώρα το 1946 για να τη σώσει από τον κομμουνισμό...) ξεχνούσαν τον Γεώργιο Β' Γλύξμπουργκ, καθόλα συνεταίρο του Μεταξά στη δικτατορία.

* Τοις ποίων ρήμασι πειθόμενοι μωρέ;

Δεν σε αναγνωρίζω ρε φίλε. Δεν σε αναγνωρίζω ρε άνθρωπε Ελληνα του διαβόητου 21ου αιώνα. Ούτε συμπολίτη θέλω να σε πω, ποτέ σύντροφος άλλωστε δεν ήσουν, εκείνο δε το συνάνθρωπε, εκείνο το ρε πατριώτη, κάπου κάπου σου κόλλαγε και δεν μετάνιωνα την καλημέρα που αντάλλασσα μαζί σου. Ησουνα περήφανος για την προσφυγική καταγωγή σου. Κι ο διπλανός μας ακόμη περισσότερο, εκείνος που ανδρώθηκε στις γερμανικές αλυσίδες παραγωγής αλλά έμεινε λεύτερος, έλεγε, στο πνεύμα. Αμ εκείνη την άλλη τη φιλενάδα μας, την κοσμοπολίτισσα, που της άρεσε η έθνικ μουσική κι έκλαιγε με τα παιδάκια στα φανάρια και για τη δυστυχισμένη καντηλανάφτισσα, τη Ρουμάνα χήρα που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, όχι μόνο δεν την αναγνωρίζω, αλλά δεν θέλω να την ξέρω.

Σας κοιτάω και βλέπω φάτσες τραβηγμένες απ΄ το μίσος. Μια φανατίλα, καλά κρυμμένη πίσω απ΄ το μικροαστισμό σας, έχει ποτίσει ακόμα και τις ρυτίδες των βλεφάρων σας. Το μάτι σας γέμισε απ΄ εκείνους τους κόκκους σκιάς που σπάνε το φως της καλοσύνης, και το δείχνουν όπως είναι, μάτι θεριού πεινασμένου και ματαιόδοξου, μάτι απαίδευτο στο κάλλος. Μόλις δείτε ή ακούσετε πως κάποιος άθλιος ψωροκασίδης, ντυμένος στα μαύρα Ελληναράς, χτύπησε, έσφαξε, έλιωσε έναν όποιον αλλοεθνή, αλλόθρησκο, αλλόδοξο, αλλόχρωμο, μετανάστη, που όμως να μην είναι ματσωμένος τουρίστας που αφήνει γερό πουρμπουάρ, λάμπετε.