ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ: Ανταγωνισμός για τα μάτια των μονοπωλίων

Η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, με την αρωγή των αστικών Μέσων Ενημέρωσης, καβγαδίζουν για το «πάπλωμα» της διακυβέρνησης. Η ενίσχυση του νέου δίπολου που διαμορφώνεται στο αστικό πολιτικό σκηνικό, στηρίζεται στις υπαρκτές διαφορές τους σε ό,τι αφορά το μείγμα της διαχείρισης. Στο ερώτημα όμως «ανάπτυξη με ποιον και για ποιον», συμφωνούν και οι δυο: Με το κεφάλαιο, για το κεφάλαιο.

***

Αποκαλυπτικές γι' αυτό ήταν οι ομιλίες των επικεφαλής τους την περασμένη βδομάδα σε ημερίδα του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου. Από τη σκοπιά της αστικής διαχείρισης, ο καθένας υπερασπίστηκε το «μείγμα» που θεωρεί ενδεδειγμένο για να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος της πλουτοκρατίας και να τεθεί η καπιταλιστική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης, όπου τα μονοπώλια θα έχουν τον πρώτο λόγο και βέβαια το μόνο κέρδος.

Είπε ο Αντ. Σαμαράς: «Ο υπέρτατος στόχος μας είναι σήμερα να βγούμε από την

Ανακοίνωση της Επιτροπής Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου

Για τις Θέσεις και το Σχέδιο Καταστατικού που δημοσίευσε η ΚΕ μπροστά στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ (ΕΔΩ).

Η Επιτροπή Δημόσιου Προσυνεδριακού Διαλόγου για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ απευθύνεται στους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τους φίλους και συμπορευόμενους με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, σε όσους εκτιμούν το ρόλο του ΚΚΕ στο κίνημα και θέλουν να πάρουν μέρος στη δημόσια συζήτηση, με γραπτό κείμενο στον «Ριζοσπάστη» ή στην ΚΟΜΕΠ, για τις Θέσεις της ΚΕ στον Απολογισμό της δουλειάς του Κόμματος από το προηγούμενο Συνέδριο, στο Σχέδιο Προγράμματος και στο Σχέδιο Καταστατικού και τους ενημερώνει για τις εξής προϋποθέσεις συμμετοχής στο Δημόσιο Διάλογο:

1. Ο διάλογος αφορά τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, (Εξελίξεις, Απολογισμός από το 18ο Συνέδριο και

Διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού

Πληθαίνουν οι κινήσεις και οι διεργασίες στην κατεύθυνση αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με δεδομένες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η αστική τάξη στη διαχείριση της κρίσης και ενόψει της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής επίθεσης από τις αρχές του 2013. Κάτω από την πίεση του λαού και με δεδομένη την αδυναμία της να ελιχθεί απέναντι στην κλιμακούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια, εξαιτίας της βαθιάς κρίσης που δεν επιτρέπει υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, η αστική τάξη είναι αναμενόμενο να αναζητά εναλλακτικές λύσεις για να σταθεροποιήσει την εξουσία της, να αποτρέψει την έκφραση και τη ριζοσπαστικοποίηση των αγωνιστικών διαθέσεων του λαού, να διεκπεραιώσει τη διαχείριση προς όφελός της.

***

Από αυτήν τη σκοπιά πρέπει να ειδωθούν και να ερμηνευτούν οι κινήσεις αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, στις οποίες πρωταγωνιστούν φανερά και υπόγεια τα παραδοσιακά κόμματα της αστικής τάξης, κόμματα και στελέχη που προέρχονται από τους κόλπους τους, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι κινήσεις από όλες τις πλευρές γίνονται στη βάση των «δυο πόλων» που μορφοποιήθηκαν κυρίως μετά την τελευταία εκλογική αναμέτρηση, στη βάση του διαφορετικού μείγματος διαχείρισης της κρίσης που προτείνουν τα δυο κόμματα: Η ΝΔ από τη μια, ο ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη.

Με αφορμή τη συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες

ΠΥΚΝΩΣΑΝ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ οι συζητήσεις για τα αποθέματα φυσικού αερίου που διαθέτει η Ελλάδα. Αφορμή στάθηκε η έκθεση της Deutsche Bank, η οποία αποτιμά στα 427 δισ. ευρώ τα κοιτάσματα φυσικού αερίου νότια της Κρήτης, επικαλούμενη έρευνες που έχουν γίνει στο παρελθόν. Η γερμανική τράπεζα, ούτε λίγο ούτε πολύ, λέει πως τα κέρδη του Δημοσίου από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων μπορούν να καταστήσουν το χρέος βιώσιμο μετά το 2020 και να τροφοδοτήσουν την ανάπτυξη σε άλλους τομείς.

Παράλληλα, βάζει θέμα ενίσχυσης των φυγόκεντρων τάσεων της Ελλάδας από την ΕΕ, με δεδομένο ότι θα καταστεί η 15η χώρα παγκοσμίως σε αποθέματα φυσικού αερίου και ότι η διαπραγμάτευση και εμπορία των υδρογονανθράκων γίνεται σε δολάρια. Αρα, εξασθενεί η σχέση της Ελλάδας με το ευρώ και ισχυροποιείται με το δολάριο.

Εμμεσα, καλεί τη γερμανική κυβέρνηση να δραστηριοποιηθεί πιο έντονα σε ό,τι αφορά στο πλασάρισμα της Γερμανίας στο νέο ενεργειακό χάρτη που διαμορφώνεται στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου,

Ο φτηνός θίασος της αριστεράς

1. Ο νεκρός δεδικαίωται; Ασφαλώς. Αν υπάρχει άλλη ζωή, ο Κύρκος συγκινημένος θα παρακολουθεί τα πολιτικά παιδιά του να τελειοποιούν το θεάρεστο έργο του. Ο,τι έκανε ο πατέρας του Λεωνίδα στον ποιητή Καρυωτάκη και χρεώθηκε στο διηνεκές τον αυτόχειρα, προσπάθησε ο γιος να κάνει στο κίνημα. Αντικομμουνιστής, με τη γνωστή επίφαση της Αριστεράς, έφτασε στο σημείο να συμφωνεί με τη λύση Μαρκεζίνη κάνοντας παιχνίδι ώστε να πέσει η δικτατορία στα μαλακά. Στη θέση του τώρα επάξια συνεχίζει ο κ. Κουβέλης, με το γνωστό χαμόγελο πλανόδιου δικηγόρου, συμμετέχοντας στην καταστροφή μας, την οποία θεωρεί ύψιστο έργο ηθικής τάξης.

2. Η καθεστωτική Αριστερά στις μέρες μας είναι η μεγαλύτερη σχολή μακιγιέρ. Εχει αναλάβει να σκεπάζει με πλαστικό χρώμα οποιαδήποτε αθλιότητα εμφανίζεται στην έρημο χώρα. Σύντομα θα αναγκαστεί να μεταφέρει τα γραφεία της στο νεκροτομείο Αθηνών, όπου οι ανάγκες για καλλωπισμό των νεκρών είναι μεγάλες, κυρίως στους αυτόχειρες.

3. Η καταστροφή της Αριστεράς είναι καθήκον όχι ιδεολογικό (διότι... σιγά τα αυγά, θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει), αλλά προκύπτει από την ίδια την καθημερινότητα,

19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ξεκινάμε σήμερα με την πανεξόρμηση του «Ριζοσπάστη» και τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής

Η σημερινή μέρα είναι μια μέρα ξεχωριστή για το Κόμμα μας, την εργατική τάξη και το λαϊκό κίνημα, για την εφημερίδα μας, τον «Ριζοσπάστη». Σήμερα ο «Ριζοσπάστης», σε ειδικό ένθετο, δημοσιεύει τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, που περιλαμβάνουν την Εκθεση Δράσης της ΚΕ από το 18ο έως το 19ο Συνέδριο και τα νέα καθήκοντα του Κόμματος έως το 20ό Συνέδριο, το Πρόγραμμα και το Καταστατικό του ΚΚΕ.

Σήμερα, κομμουνίστριες και κομμουνιστές, ΚΝίτισσες και ΚΝίτες, οπαδοί και φίλοι μας, έχουμε ξεχυθεί στις πόλεις και στα χωριά σε όλη τη χώρα με τον «Ριζοσπάστη» στο χέρι και μ' ένα σκοπό. Να γίνει το πρώτο βήμα επαφής όλων μας με τις Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριο. Είναι βασική προϋπόθεση για να ανοίξει μια πολύπλευρη δημιουργική δουλειά μέχρι τη διεξαγωγή του Συνεδρίου, τέτοια που να δώσει τεράστια ώθηση στην κομματική δράση. Δεν είναι ένα απλό καθήκον. Η σπουδαιότητά του είναι άρρηκτα δεμένη με τη σημασία του ίδιου του Συνεδρίου, ως κορυφαίου κομματικού γεγονότος για το ίδιο το Κόμμα και κατ' επέκταση για το εργατικό κίνημα, τη λαϊκή κοινωνική συμμαχία, συνολικά για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τη νεολαία.

Οι ίδιες οι συνθήκες που διαμορφώνονται κάτω από τη βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση, γενικευμένη στην ΕΕ αλλά και σε άλλες καπιταλιστικές οικονομίες ισχυρών κρατών, οι τεράστιες δυσκολίες του καπιταλισμού να τη διαχειριστεί με παλιά εργαλεία, προκειμένου να περάσει στην ανάκαμψη, μεγαλώνουν τα αδιέξοδα στο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα κάνουν τον πόλεμο των αστών ενάντια στους λαούς ολοένα και πιο οδυνηρό και αδυσώπητο.