Όσο περισσότερο εγκαταλείπονται τα όποια φιλολαϊκά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ (με πιο πρόσφατο αυτό στην ομιλία του Τσίπρα στο συνέδριο του «Economist» όπου η «ακύρωση του μνημονίου» έγινε «αναστολή του μνημονίου»), όσο περισσότερο αποκαλύπτεται ο πραγματικός χαρακτήρας της κυβερνητικής του πρότασης, που κινείται «εντός των τειχών» της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυριαρχίας των μονοπωλίων, τόσο περισσότερο θα προβάλλονται δυνάμεις μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ που θα δίνουν «ριζοσπαστικό» ακόμη και «σοσιαλιστικό» άλλοθι στη διαχειριστική - και εκ των πραγμάτων αντιλαϊκή - πολιτική του.
Που θα εμφανίζονται να αντιδρούν στις επαφές με το ΔΝΤ και την κυβέρνηση των ΗΠΑ, που θα φωνάζουν για τις κολεγιές με τον Καμμένο και τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, που θα διαμαρτύρονται για τη μετεξέλιξη της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σε αριστεροδέξια. Που όμως ταυτόχρονα θα παίζουν ρόλο στην ενσωμάτωση ριζοσπαστικοποιημένου κόσμου στον ΣΥΡΙΖΑ, τη στιγμή που μετατρέπεται σε κλασικό κόμμα αστικής διαχείρισης. Με το επιχείρημα ότι υπάρχουν και δήθεν «συνεπείς» δυνάμεις μέσα σε αυτό το κόμμα.
Αυτόν το ρόλο παίζει η αριστερή πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ (κάτι σαν το παλιό «αριστερό» ΠΑΣΟΚ εντός του ΠΑΣΟΚ) η οποία,