Η παπαριά περί "μη μισθολογικού κόστους" ...

Έλεγα να μη γκρινιάξω τέτοιες μέρες αλλά...θέλει ο παπάς ν' αγιάσει, δεν αφήνουν οι διαόλοι. Κι όπου "διαόλοι", διάβαζε "δημοσιογράφοι", δηλαδή τα γνωστά παπαγαλάκια τού συστήματος, τα οποία δεν καταλαβαίνουν ούτε από γιορτές, ούτε από αργίες. Ενώ εσύ, λοιπόν, έχεις όλη την καλή διάθεση να ραχατέψεις, έρχονται τα παπαγαλάκια με τα κρωξίματά τους και σου ανεβάζουν τα γράδα. Να ήσαν αηδόνια, να πεις πάει καλά. Αλλά έχετε ακούσει πώς σκούζουν οι παπαγάλοι; Δεν υποφέρονται, π' ανάθεμά τους...

Εκείνο το κρώξιμο, λοιπόν, που με αλαλιάζει περισσότερο γιορτάρες μέρες, λέγεται "μη μισθολογικό κόστος". Όλα τα κανάλια κι όλες οι φυλλάδες έχουν φάει τα λυσσακά τους με το "μη μισθολογικό κόστος", που ανεβάζει -λένε- το κόστος των επιχειρήσεων και δημιουργεί πρόβλημα στην ανταγωνιστικότητά τους. Θα προσπαθήσω να διατηρήσω την ψυχραιμία μου για να δούμε τι πράμα είναι τούτος ο νεολογισμός.

Ζούμε σε ένα τηλεοπτικό ψέμα;

Ένα ερώτημα με απασχολεί συνεχώς. Μήπως όλοι μας, ζούμε σε μια κατασκευασμένη πραγματικότητα, την οποία μας ταΐζουν με επιτυχία τα παντοδύναμα παγκόσμια ΜΜΕ;

Μας φυσάνε μια από εδώ, και μια από εκεί, με τα πάντα να καθορίζονται από οποιαδήποτε είδηση τα παγκόσμια ΜΜΕ αποφασίσουν να μας ταΐσουν;

Και λίγο μετά, εντελώς μυστηριωδώς, η είδηση αυτή εξαφανίζεται, και την αντικαθιστά μια άλλη;

Το παλιό αναρχικό σύνθημα «μην διορθώνετε το μυαλό σας, η πραγματικότητα είναι λάθος», αρχίζει να αποκτά μια νέα σημασία, αν αναλογιστούμε την δύναμη των ΜΜΕ στο να  καθορίζουν την πραγματικότητα μας.

Με το δώρο και το παράδειγμά μας να στηρίξουμε τα παιδιά .

Οι μέρες των Χριστουγέννων, ακόμα και στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, είναι συνδεδεμένες με την ανταλλαγή δώρων και τα παιδιά είναι οι κύριοι αποδέκτες τους. 

Με θέμα τις δυσκολίες μέσα στις οποίες η λαϊκή οικογένεια ζει τα φετινά Χριστούγεννα, αλλά και για το ρόλο που μπορεί να παίξει το λογοτεχνικό βιβλίο ως δώρο, συζητάμε με την Εύη Κοντόρα και τηνΤαμάρα Καζαντζίδου, δύο συγγραφείς τα βιβλία των οποίων κυκλοφορούν από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, όσο μικρά κι αν είναι, δεν εξαιρούνται από τις συνέπειες της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η ανεργία, η ανασφάλεια, η φτώχεια επηρεάζουν και τη δική τους ζωή. 

«Το παιδί βιώνει γρήγορα το κατέβασμα των σκαλοπατιών της ανέχειας και τις δυσκολίες επιβίωσης του γονιού, απορεί και κατανοεί με δυσκολία αυτήν την κατάσταση», αναφέρει η Εύη Κοντόρα και συνεχίζει: 

Στο δρόμο της ρήξης και της ανατροπής .

«Το Ταγκό της Κρίσης» τιτλοφορείται το πολιτικό μιούζικαλ των Χρήστου Χατζησπύρου και Φάνη Μαργαρώνη, που παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του «902 Αριστερά στα FM».
«Χρειαζόμαστε θέατρο, που δεν περιορίζεται να μας δίνει μόνο συναισθήματα, απόψεις και αυθορμητισμούς, που επιτρέπει κάθε φορά το ιστορικό πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων όπου διαδραματίζονται οι υποθέσεις, αλλά ένα θέατρο, όπου θα χρησιμοποιούνται σκέψεις και αισθήματα που παίζουν ρόλο στη μεταβολή του πεδίου»(Μπέρτολντ Μπρεχτ).

Η θέση του μεγάλου ριζοσπάστη, «στρατευμένου» στο μαρξισμό και σοσιαλισμό, δημιουργού μάς ήρθε στο νου παρακολουθώντας το πολιτικό μιούζικαλ με τίτλο «Το Ταγκό της Κρίσης», που παρουσιάζεται στην ηλεκτρονική σελίδα του «902 Αριστερά στα FM». Και αυτό, γιατί φαίνεται ξεκάθαρα ότι το συγκεκριμένο ιδιαίτερα ενδιαφέρον μουσικοθεατρικό έργο υπηρετεί το βασικό σκοπό του μπρεχτικού θεάτρου, αλλά και αυτόν που θα πρέπει να έχει η Τέχνη συνολικότερα: