SOS! Χάθηκε το σήμα

Διάβαζα τις προάλλες την αγωνία ενός Βρετανού δημοσιογράφου για την απόδειξη του θανάτου της δημοσιογραφίας με αφορμή την απέραντη, σχεδόν «ψεκασμένη» σεναριολογία περί του εξαφανισμένου αεροπλάνου των «Μαλαισιανών Αερογραμμών». Με θλίψη συμφώνησα και τρόμαξα συνάμα, όπως θα οφείλαμε θαρρώ όλοι οι δύσμοιροι καταναλωτές του πληροφοριακού προϊόντος των μπουκωμένων με μηνύματα ημερών. Ενα αδύναμο SOS εκπεμπόμενο από το ίζημα της απέραντης μαρτυριακής αποψηλογίας των διαδικτυακών παραισθήσεων γνώσης της τρέχουσας πραγματικότητας, μου φάνηκε σαν το μαύρο κουτί που ποτέ δεν θα βρεθεί αν δεν κοπεί αμερικάνικο τιμολόγιο σκοπιμότητας.

Για το λεγόμενο «Σχέδιο Β'» και τις «αντικαπιταλιστικές» μεταμφιέσεις του...

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει αποσπάσματα από το άρθρο του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, με τίτλο: «Ο ευρωσκεπτικισμός και το Σχέδιο Β'», που δημοσιεύεται στο τεύχος 2 του 2014 της ΚΟΜΕΠ, το οποίο φιλοξενεί αφιέρωμα στην Ευρωπαϊκή Ενωση με στόχο τον εξοπλισμό μπροστά στη μάχη των εκλογών του Μάη.

Το Σχέδιο Β': Εναλλακτική αστική λύση

Το Σχέδιο Β΄ του «Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής», όπως παρουσιάστηκε σε αναλυτική έκδοση¹ το 2013, αποτελεί ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα διαχείρισης, με στόχο την επιστροφή στην καπιταλιστική ανάκαμψη, σε βάρος τελικά της εργατικής τάξης.

Ο άνω ποταμών σχηματισμός

1. Το θέαμα αποφάσισε να αποθεώσει τον πιστό του δούλο Σταύρο Θεοδωράκη και να αφοσιωθεί στη διάδοση της πολιτικής του κίνησης. Ολον αυτό τον καιρό το δημοσιογραφικό κατεστημένο σπρώχνει τον Θεοδωράκη να κάνει τη συστημική παρέμβασή του στην πολιτική σκηνή. Χωρίς να μπορεί να αρθρώσει τον παραμικρό λόγο για την ύπαρξη του Ποταμού, επιδόθηκε στον προσηλυτισμό των νέων ψηφοφόρων διαλέγοντας τη νεότητα ως σημείο εκκίνησης.

2. Οι σκέψεις του Σταύρου Θεοδωράκη και της αποκριάτικης συνοδείας του ήταν εφάμιλλες του ψυχρού κράτους στο οποίο κατέθεσαν τα διαπιστευτήριά τους. Εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια και προτίμηση στο γερμανικό μοντέλο διακυβέρνησης. Δυσκολεύομαι να πιστέψω πως τα πρόσωπα του Ποταμού, γνωστά από τη συνήθειά τους να στρογγυλοκάθονται ως φιλοσοφικά απολειφάδια και να μπερδεύουν την ύπαρξή τους, πέρασαν ξαφνικά σε μια ενεργητικότητα, η οποία όλοι οι γνωστοί δημοσιογράφοι ορκίζονται ότι είναι αθώα.

Αντιπαραθέσεις περί «καλών και κακών» επεμβάσεων

Βομβαρδισμός από το ΝΑΤΟ λεωφορείου που
μετέφερε Σέρβους πρόσφυγες

15 χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς με το πρόσχημα των Κοσσοβάρων Αλβανών

Η τελευταία κλιμάκωση της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ, ΕΕ - Ρωσίας, με το πεδίο διαμάχης, αυτή τη φορά, να μεταφέρεται στη Χερσόνησο της Κριμαίας, έδωσε αφορμή, τον τελευταίο καιρό, για διαξιφισμούς μεταξύ των αντιτιθέμενων πλευρών σχετικά με τη «νομιμότητα», το «διεθνές δίκαιο». Δεν έλειψαν βεβαίως οι παραλληλισμοί με άλλες εστίες συγκρούσεων του πρόσφατου παρελθόντος, που ξεκίνησαν λίγο μετά τις ανατροπές στην πρώην ΕΣΣΔ σε Ευρώπη, Αφρική και Ασία, όπως οι αλλεπάλληλες αιματηρές επεμβάσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων στο Ιράκ, οι γκανγκστερικές επιδρομές στη Λιβύη, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο Αφγανιστάν ή οι κατά καιρούς επιχειρήσεις πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων (Γαλλία και παλιότερα Βρετανία) στην Αφρική. Ωστόσο, πιο χαρακτηριστική όλων θεωρείται η διόλου «ιδιαίτερη» περίπτωση του πολέμου, διαμελισμού και πλήρους κατακερματισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας σε μικρότερα και καλύτερα «ελεγχόμενα» (από τα ευρω-ατλαντικά μονοπώλια) κράτη καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 ως τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 2000.