«Δουλειά» - «δουλεία»!

«Αν και υπάρχουν βελτιώσεις στην ανταγωνιστικότητα εξαιτίας μιας μείωσης στους μισθούς, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί σε εύρος τέτοιο που θα τους επιτρέψει να έχουν αισθητό αποτέλεσμα στην παραγωγικότητα της οικονομίας και στην ικανότητα ανάπτυξης».

Πρόκειται για απόσπασμα από την περιβόητη έκθεση αξιολόγησης της τρόικας.

*

Τι μας λένε, δηλαδή, οι «σύμμαχοι» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ή για την ακρίβεια τι μας λέει η ελληνική πλουτοκρατία μέσω των «τεχνοκρατών - συμμάχων» της;

Πέτυχε!

Γιατί ο ελληνικός λαός πρέπει να μπει κάτω από τη λαιμητόμο που γράφει «μνημόνιο 2»; Μα διότι, όπως αναφέρουν οι έγκυροι αναλυτές, «το μνημόνιο 1 δεν πέτυχε»...

*

Η αλήθεια, φυσικά, είναι ότι το μνημόνιο πέτυχε και παραπέτυχε. Και επειδή ακριβώς αποδείχτηκε πετυχημένο - για τα συμφέροντα εκείνων για τους οποίους φτιάχτηκε - γι' αυτό τώρα οι σκηνοθέτες της λαϊκής λεηλασίας γυρίζουν το δεύτερο μέρος του θρίλερ.

*

Το μνημόνιο, μάλιστα, πέτυχε σε όλους τους τομείς.

Ο λαός πρέπει τώρα να δείξει τη δύναμή του.

Για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με ανακοίνωσή του υπογραμμίζει:

«Νέος συναγερμός πρέπει να σημάνει σε όλους τους εργασιακούς χώρους, στις λαϊκές συνοικίες, στους χώρους που συγκεντρώνεται η νεολαία.

Κυβέρνηση, τρόικα, πλουτοκρατία ρίχνουν το λαό ακόμα πιο βαθιά στην άβυσσο της πτώχευσης. Εφαρμόζουν το αρχικό τους σχέδιο καπιταλιστικής βαρβαρότητας, κλιμακώνουν τον πόλεμο, για να πληρώσει ο λαός την κρίση για την οποία δεν ευθύνεται. 

Να σημάνουμε αντεπίθεση...

Η κατάθεση του αποκαλούμενου «μεσοπρόθεσμου προγράμματος» σήμανε την ένταση της βαρβαρότητας. Η ομόφωνη έγκρισή του από το υπουργικό συμβούλιο - παρά τα όσα περί διαφωνιών αναφέρονταν - δείχνει την αποφασιστικότητα του κεφαλαίου και των πολιτικών του οργάνων να προωθήσουν με κάθε μέσο τα μέτρα αυτά που αντιμετωπίζουν τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα ως καύσιμη ύλη για την εξασφάλιση και αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Πάει το δούλεμα σύννεφο...

ΔΕ ΜΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ «Μεσοπρόθεσμο», έχουμε και τον πρωθυπουργό να πηγαίνει στη Βουλή για να κάνει ...ψυχανάλυση (δουλεύοντάς μας, εννοείται).

Ετσι, λοιπόν, τον ακούσαμε να λέει πως εκεί που κάθεται και συζητά με τους εκπροσώπους της ΕΕ, του έρχεται να τους ...στείλει (να τους πει «άι στο καλό» για την ακρίβεια).

Ομως, μετά το ξανασκέφτεται, δαγκώνεται και δεν το κάνει, διότι αναλογίζεται σε τι κατάσταση θα περιέλθει η χώρα... 

Οπότε συγκρατεί τα νεύρα του και τα σοσιαλιστικά του αντανακλαστικά για το δικό μας καλό.

Επίσης, μας δήλωσε πως δεν αισθάνεται καθόλου καλά να «βγαίνει με δίσκο» στη διεθνή σκηνή και να ζητάει δανεικά, αλλά κάνει την καρδιά του πέτρα, πάλι σκεπτόμενος την ευημερία του Ελληνα.

Οι ΗΠΑ και το χρέος της Ελλάδας.

«Ο Αμερικανός πρόεδρος είπε ευγενικά ότι το Βερολίνο πρέπει να έχει το νου του στην Ελλάδα. Η Γερμανίδα καγκελάριος μίλησε για τη σημασία του ευρώ και την ανάγκη να είναι οι χώρες της ευρωζώνης ανταγωνιστικές. Κάθε φορά που ο γερμανικός οικονομικός εξτρεμισμός χτυπούσε κόκκινο, η Ουάσιγκτον έδειχνε τα ανακλαστικά της για το θέμα της Ελλάδας. Φυσικά, ο Ομπάμα ξέρει ότι αν "σκάσουμε" τους επόμενους μήνες, θα "ρίξουμε" τη διεθνή οικονομία, που θα πέσει πάνω στις αμερικανικές εκλογές του 2012. Οπως πάντα, όλα στην πολιτική είναι τοπικά. Κάπως έτσι οι Αμερικανοί έβαλαν τους Γερμανούς στη γραμμή τους. Φάνηκε στις χθεσινές δημόσιες τοποθετήσεις Μέρκελ και Σόιμπλε για το ελληνικό πρόβλημα»...

ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΔΙΑΓΓΕΛΜΑ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, Κρεσέντο δημαγωγίας και απειλών

Σαν γνήσιος εκπρόσωπος της αστικής τάξης, σήμανε συναγερμό συναίνεσης για να περάσουν τα μέτρα του «Μεσοπρόθεσμου».   

Συμπαγές ταξικό μέτωπο απέναντι στο λαό, με τη συνεργασία και τη συμμετοχή όλων των αστικών κομμάτων, για την προώθηση και εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, ζήτησε χτες ο πρωθυπουργός με διάγγελμά του, ένα 24ωρο μετά την ομόφωνη έγκριση από το υπουργικό συμβούλιο του «Μεσοπρόθεσμου» και την κατάθεσή του στη Βουλή. Η κυβέρνηση κατέθεσε «ένα λεπτομερές χρονοδιάγραμμα για την οικονομική πολιτική (...) καλώ ξανά τις ηγεσίες όλων των κομμάτων να συνεργαστούμε. 

Χαλκεύουν νέα δεσμά...

Κάτω από άλλες συνθήκες, κάποιες σελίδες του αστικού Τύπου δε θα έκαναν ούτε για να τυλίγουν ψάρια στη Λαϊκή. Πρόκειται, όμως, για σελίδες που περιέχουν τα κύρια άρθρα των εφημερίδων ή άρθρα επιφανών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Και άρα χρειάζονται κάποιας προσοχής. Κάτι θέλουν να πουν...

Η «Καθημερινή», για παράδειγμα, με το χτεσινό κύριο άρθρο της, δείχνει ποιον πρέπει να βλέπουμε σαν εχθρό (υπάλληλους του Δημοσίου και συνταξιούχους), όπως δείχνει και ποιοι πρέπει να εξεγερθούν ενάντια σ' αυτόν τον εχθρό (κάποια «μεσαία τάξη»).

Πιο ακριβής στους προσδιορισμούς, η Ν. Τζαβέλα του ΛΑ.Ο.Σ., στον «Ελεύθερο Τύπο», βλέπει να διπλασιάζονται αυτοί που βγαίνουν στο δρόμο με αίτημα την «απελευθέρωση της οικονομίας από τα σοβιετικού τύπου δεσμά»! 

Προθεσμίες, τέλος!

Επιβάλλουν κεφαλικό φόρο. 

Εξαναγκάζουν έναν ολόκληρο λαό να βουλιάξει από την ανέχεια στην εξαθλίωση. Κάνουν τον μεροκαματιάρη φτωχό και τον φτωχό πάμφτωχο. 

Εξανεμίζουν τους ήδη κομμένους μισθούς. 

Λεηλατούν ό,τι έχει απομείνει από λαϊκά εισοδήματα. 

Καταργούν ακόμα και ως έννοια τα εργασιακά δικαιώματα. 

Μετατρέπουν τη χώρα σε «εργοτάξιο» ανέργων. 

Οδηγούν τους συνταξιούχους στην επαιτεία. 

Τη νέα γενιά στη μετανάστευση. 

Εξαπολύουν φορολογικό γιουρούσι. 

Εκτινάσσουν την ακρίβεια. 

Διαλύουν σχολεία και νοσοκομεία. 

Ξεπουλάνε την Ελλάδα.

Κρίση και ανάπτυξη: μια θεωρητική προσέγγιση.

"Ανάπτυξη, ανάπτυξη, ανάπτυξη", φώναξε τις προάλλες από το Ζάππειο ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. 
"Ρηχαίνει η ύφεση", διατυμπανίζει ο υπουργός των οικονομικών.
"Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να μπει η ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης", υπογραμμίζουν οι εκπρόσωποι της τρόικας. 
Αλήθεια, τι συμβαίνει πραγματικά με την καραμέλλα της ανάπτυξης;

Το 2010, ο εγχώριος καπιταλισμός γνώρισε τη μεγαλύτερη κρίση της μεταπολεμικής περιόδου, καθώς το ΑΕΠ της χώρας υποχώρησε κατά 6,6%.

Η Σπίθα ως λύση του αστικού κόσμου ?

Είναι δεδομένο πως οδεύουμε σε εποχές πολιτικής "ανωμαλίας", καθώς ο αστικός κόσμος δεν μπορεί να συνεχίσει να ασκεί την εξουσία του με τα παλιά, απαξιωμένα απο την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αστικά κόμματα. Και αυτό το γεγονός, επιβάλλει - άμεσα - είτε την χρήση κομματικών συνασπισμών και κυβερνήσεων συνεργασίας, με κίνδυνο όμως την πλήρη απαξίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είτε την χρήση νέων σχημάτων, νέων προσώπων, άφθαρτων στην συνείδηση των Ελλήνων, ώστε να υπάρξει η απαραίτητη λαϊκή συναίνεση και να περάσουν με διαφορετικό ενδεχομένως τρόπο, τα ίδια ακριβώς μέτρα στήριξης της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους.