Κάτω τα χέρια από το πανεπιστημιακό άσυλο!

Ήταν Σεπτέμβρης του 1943 όταν γκεσταπίτες και μέλη των – νεοσυσταθέντων τότε από τον Ράλλη – ταγμάτων ασφαλείας δολοφονούσαν στο γραφείο του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών τον 21 ετών ΕΠΟΝίτη φοιτητή νομικής Δημήτρη Τζέμο. Πρόκειται για την πρώτη καταγεγραμμένη καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου στη χώρα μας – και αυτήν την διέπραξαν οι Ναζί με τους ντόπιους συνεργάτες τους.

Μεταπολεμικά, το άσυλο καταπατήθηκε δύο φορές από τη Χούντα των Συνταγματαρχών. Η μια στη Νομική Σχολή και η δεύτερη στα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Νομικής, οι εξεγερμένοι φοιτητές είχαν δώσει όρκο υπεράσπισης των ακαδημαϊκών ελευθεριών και του πανεπιστημιακού ασύλου.

Δημοσιογράφοι αστικών ΜΜΕ προς εκπροσώπους του ΚΚΕ: «Γιατί το κόμμα σας είναι καθηλωμένο;»!!!

Οι πρόσφατες εθνικές εκλογές στην Ελλάδα αλλά και οι ευρωεκλογές στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, επιβεβαίωσαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες δεκαετίες: Την ορμητική, σχεδόν καθολική, συντηρητικοποίηση, τουλάχιστον όσον αφορά την εκλογική συμπεριφορά, της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, η οποία, χωρίς αναστολές, απλώνεται ως τις πιο ακραίες μορφές όπως αυτές των ακροδεξιών αλλά και των νεοναζιστικών κομμάτων. Εύλογο επομένως το απλοϊκό ερώτημα που απευθύνεται από κάθε είδους ενσωματωμένους εκπρόσωπους της αστικής ιδεολογίας, ειδικά προς τους εκπροσώπους του ΚΚΕ: «Γιατί το κόμμα σας είναι καθηλωμένο;». Πίσω από το αλαζονικό και υπεροπτικό ύφος με το οποίο τίθεται το ερώτημα υπάρχει μια αλήθεια την οποία πρέπει να αναζητήσουμε: Γιατί οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την κρίση στρέφονται προς συντηρητικές επιλογές και όχι προς την αμφισβήτηση του συστήματος; Γιατί οι εργάτες επιλέγουν, στην παρούσα φάση, την βαρβαρότητα και όχι την εξέγερση; Γιατί οι εργάτες επιλέγουν, στην παρούσα φάση, τον καπιταλισμό και όχι τον κομμουνισμό;