 |
| Τα ΜΑΤ παραταγμένα έξω απ' το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας, Ιούλης 2012. |
«Δεν υπάρχει κανένα κράτος», έγραφε ο Λένιν, «έστω και το πιο δημοκρατικό, που να μην έχει στο σύνταγμα του παραθυράκια και επιφυλάξεις, που εξασφαλίζουν στην αστική τάξη τη δυνατότητα να κινητοποιεί στρατεύματα ενάντια στους εργάτες, να κυρήσσει στρατιωτικό νόμο κλπ. σε περίπτωση “διατάραξης της τάξης”, στην πραγματικότητα σε περίπτωση που η εκμεταλλευόμενη τάξη “παραβιάζει” το καθεστώς της σκλαβιάς της και κάνει προσπάθειες να φέρεται όχι δουλικά» [1]. Όταν έγραφε αυτές τις σκέψεις ο Λένιν το 1918 δεν είχε στο μυαλό του την... εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, ούτε τις βίαιες εφόδους της αστυνομίας στη Χαλυβουργία ή τις Σκουριές. Είχε στο μυαλό του την ίδια την λειτουργία της αστικής δημοκρατίας, της «δημοκρατίας» που λειτουργεί στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος.
Το αναφέρουμε αυτό μιάς και ουκ ολίγες φορές έχουμε ακούσει τον χαρακτηρισμό «Χούντα», σε περιπτώσεις που το κράτος χρησιμοποιεί με αυταρχισμό τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς. Η άποψη ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι – γενικά και αόριστα - «Χούντα», απεκδύει και απαλλάσει την αστική δημοκρατία απ' τον πραγματικό, ταξικό της χαρακτήρα.
