Η ιστορία της Χαλυβουργίας δείχνει με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την δυσκολία να εκτιμήσει κανείς αν η 9μηνη απεργία οδήγησε σε ήττα ή ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Αν, με άλλα λόγια, το τέλος της απεργίας σηματοδοτεί το τέλος των δυναμικών εργατικών κινητοποιήσεων ή την αρχή μιας σειράς νέων αγώνων ενόψει των νέων μέτρων που έρχονται σύντομα.
Μια απόπειρα να σταχυολογήσει κανείς τα θετικά και τα αρνητικά της απεργίας μπορεί να λειτουργήσει ως πυξίδα για τις εξελίξεις στο επόμενο διάστημα.
Ως θετικό μπορούμε να αποτιμήσουμε το γεγονός ότι για πρώτη φορά πραγματοποιήθηκε μια τόσο μεγάλη σε διάρκεια απεργία, η οποία διατηρήθηκε με μεγάλες πλειοψηφίες στις συνελεύσεις. Μέχρι και την προτελευταία συνέλευση το ποσοστό των εργατών που ψήφισε υπέρ της απεργίας ήταν συντριπτικό, σε μια εποχή όπου η μακρά σε διάρκεια απεργία δημιουργούσε ακόμα και πρόβλημα επιβίωσης για τους απεργούς.