Εννέα ολόκληρους μήνες η εργοδοσία δε μπορεί να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των χαλυβουργών. Τρομοκρατήθηκε από το «τσουνάμι» συμπαράστασης και αλληλεγγύης που ξεσήκωσε ο αγώνας τους. Επιχείρησε με την αδιαλλαξία, τον εκβιασμό, τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς, τις προβοκάτσιες να σπάσει την απεργία. Από κοντά και η κυβέρνηση που η μέχρι πρότινος «αδιαφορία» της μετατράπηκε χτες σε ωμή βία και καταστολή για να χτυπηθεί ο αγώνας των χαλυβουργών. Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα με αφορμή τον εκβιασμό του Μάνεση ότι θα βάλει «λουκέτο» στο εργοστάσιο, τα «παπαγαλάκια» προπαγανδιστές του συστήματος, ανέσυραν το διαχρονικό «βαρύ προπαγανδιστικό πυροβολικό» τους: οι αγώνες των εργατών για μισθούς και δικαιώματα κλείνουν τα εργοστάσια.
Το τρομοκρατικό σκηνικό με στόχο τη συνείδηση του εργάτη στήθηκε: «μη μιλάς, μη διεκδικείς, κάνε υποχωρήσεις γιατί μόνο έτσι μπορεί να σωθεί η επιχείρηση που δουλεύεις». «Δεν έχει σημασία αν θα δουλεύεις ήλιο με ήλιο για ένα
κομμάτι ψωμί αρκεί να δουλεύεις». «Στις σημερινές δύσκολες συνθήκες πρέπει να προστατευθεί το δικαίωμα στην εργασία και ο "παραγωγικός ιστός" της χώρας».Με αυτόν τον εκβιασμό επιχειρούν να δηλητηριάσουν το μυαλό των εργαζομένων, και γι' αυτό πολεμούν με λύσσα τον αγώνα των χαλυβουργών. Γι' αυτό ο αγώνας για να μη γίνεις δούλος βαφτίζεται εκβιασμός και κλείσιμο των εργοστασίων. Γι' αυτό οι μισθοί των 400 ευρώ και το τσάκισμα της ζωής των εργαζομένων βαφτίζεται υγιής επιχειρηματικότητα και αναγκαίος ρεαλισμός.
Μήπως να θυμηθούμε τις εκατοντάδες απολύσεις και τα λουκέτα στον Ομιλο «Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία» (ΕΝΚΛΩ); Ο εργοδότης της ΕΝΚΛΩ το 2004 τσέπωσε 23 εκατομμύρια ευρώ από την κυβέρνηση, δήθεν για να σώσει την «Τρικολάν» και τη στιγμή που εισέπραττε το χρήμα έβαζε το λουκέτο στο εργοστάσιο. Λίγο νωρίτερα είχε εισπράξει δισεκατομμύρια δραχμές για να επεκταθεί στα Βαλκάνια, αλλά επιχειρήσεις στα Βαλκάνια δε λειτουργούν. Στο όνομα της εξυγίανσης και της διάσωσης των θέσεων εργασίας έκλεισε τα «Κλωστήρια Β'», έκλεισε την «ΟΤΤΟ Εβρος», έκλεισε τα κλωστήρια στη Θεσσαλονίκη, κ.λπ. Επαιρνε, με λίγα λόγια, κρατικό χρήμα και ταυτόχρονα έκανε μαζικές απολύσεις, έκλεινε εργοστάσια και οι εργάτες έχαναν τη δουλειά τους.
Και ο κατάλογος των «λουκέτων» δεν έχει τελειωμό. Τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις τα έκλειναν και τα κλείνουν οι ιδιοκτήτες τους, γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η «ανάπτυξη» των κερδών τους, με αποτέλεσμα κλάδοι να φυτοζωούν (ναυπηγεία, κλωστοϋφαντουργία, κ.λπ.), εργάτες να πετιούνται μαζικά στο δρόμο και οι ανάγκες του λαού να μην ικανοποιούνται. Αλήθεια, τι έχουν να πουν με τις 800 επιχειρήσεις που έκλεισαν στη Βόρια Ελλάδα, πήγαν στη Βουλγαρία και δημιούργησαν 100.000 θέσεις εργασίας; Γι' αυτούς που απολύθηκαν στην Ελλάδα με τη μεταφορά των επιχειρήσεων στη Βουλγαρία πού πήγε το δικαίωμά τους στην εργασία; Το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι στην Ελλάδα, πού είναι το δικαίωμά τους για δουλειά; Ας αφήσουν τα σάπια. Δε νοιάζονται για το «δικαίωμα στην εργασία» αλλά για το δικαίωμα του καπιταλιστή να ξεζουμίζει εργάτες και να κερδοφορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου