Με κάθε μέσο που διαθέτει, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να κρύψει ότι η πολιτική της πρόταση καταλήγει για το λαό από άλλο δρόμο στο ίδιο σημείο με αυτήν της συγκυβέρνησης. Κι αυτό συμβαίνει αντικειμενικά, απ' τη στιγμή που διαμορφώνεται στο έδαφος της αναγνώρισης των μονοπωλίων ως μοχλού ανάπτυξης, της διαχείρισης της αστικής εξουσίας και της αποδοχής της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας ως μονόδρομου, έξω απ' τον οποίο καραδοκεί δήθεν το χάος για το λαό. Προσδοκώντας να του ανατεθεί αναβαθμισμένος ρόλος στην αστική διαχείριση, ο ΣΥΡΙΖΑ, με λεονταρισμούς και πυροτεχνήματα, αποπροσανατολίζει το λαό και του καλλιεργεί συστηματικά επιζήμιες αυταπάτες. Για παράδειγμα, δημαγωγεί ασύστολα με αφορμή την έλευση της τρόικας και περιορίζει την κριτική του στα φυσικά πρόσωπα που την απαρτίζουν, για να μένει στο απυρόβλητο η Ευρωένωση, την οποία, μαζί και το ΔΝΤ, εκπροσωπούν οι «τροϊκανοί».
Ο Αλ. Τσίπρας επαίρεται ότι «αρνηθήκαμε να τους συναντήσουμε», καλώντας την κυβέρνηση «επιτέλους να καταλάβει ότι δεν έχει καμία απολύτως δουλειά να συνδιαλέγεται με τρεις υπαλλήλους εντεταλμένους να υλοποιήσουν ένα αποτυχημένο πρόγραμμα». Κρύβει απ' το λαό ότι οι συγκεκριμένοι συγκαταλέγονται στο πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου και ελέγχουν την πορεία υλοποίησης μιας πολιτικής που σε επίπεδο ΕΕ έχει συνομολογηθεί και εφαρμόζεται απαρέγκλιτα σε όλα τα κράτη μέλη από κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Αυτή την πολιτική έχουν ανάγκη οι καπιταλιστές, για να τη «σκαπουλάρουν» απ' την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και να περάσουν στη φάση της ανάπτυξης με τους καλύτερους δυνατούς όρους, για μεγιστοποίηση των κερδών και της ανταγωνιστικότητάς τους.
Παραπέρα ζητά απ' την κυβέρνηση να διεκδικήσει την «άμεση σύγκληση έκτακτης Συνόδου Κορυφής, που θα τεθεί το θέμα του παγώματος στην αποπληρωμή του ελληνικού χρέους καθώς και του επανασχεδιασμού της ευρωπαϊκής πολιτικής απέναντι στην κρίση», προσθέτοντας «αν πηγαίναμε εμείς σε Σύνοδο Κορυφής, θα τους λέγαμε κατεβάστε τα μολύβια μέχρι να παρθεί μία απόφαση διεξόδου»! Δεν μπαίνει καν στον κόπο ο ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει τι είδους λύση μπορεί να δοθεί απ' τους ίδιους, που μαζί με την ντόπια πλουτοκρατία και τα κόμματά της δημιουργούν το πρόβλημα για το λαό και σε συνθήκες ανάπτυξης και σε συνθήκες κρίσης. Καλλιεργεί αυταπάτες ότι τα ευρωενωσιακά διαβούλια είναι δυνατόν να διασφαλίσουν την έξοδο απ' την κρίση και μάλιστα προς όφελος των λαών, όταν κρίση σημαίνει καταστροφή και κεφαλαίου και εργατών, αλλά επειδή τη διαχειρίζονται οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου εφαρμόζουν πολιτική καταστροφής των εργατών (ανεργία, φτώχεια κλπ.), για να σωθεί το κεφάλαιο, το οποίο δεν αντιστρατεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Την ώρα που στο εσωτερικό της χώρας σηκώνει «κουρνιαχτό» και ρητορεύει περί αγώνων, στην πραγματικότητα κοροϊδεύει το λαό. Τον καθησυχάζει ότι στο πλαίσιο μιας ΕΕ, που συντίθεται από καπιταλιστικές οικονομίες ανισόμετρα αναπτυγμένες, που μαστίζεται απ' την καπιταλιστική κρίση, όπου το μόνο στο οποίο συμπίπτουν άπαντες είναι στην ανάγκη έντασης της επίθεσης στα δικαιώματα και το εισόδημα των λαών, είναι δυνατόν να παρθούν αποφάσεις προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Εμμέσως πλην σαφώς δηλαδή καλεί το λαό να στρέψει με προσμονή το βλέμμα του στην «αγία» ευρωενωσιακή «οικογένεια». Προσφέρει έτσι καλές υπηρεσίες, αλλά όχι στο λαό και στα συμφέροντά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου