Ακόμα και η ΕΣΗΕΑ ξύπνησε από τον λήθαργο και καταδικάζει τους «δημοσιογράφους» που εμφανίζονται «ως οιονεί κυβερνητικοί εκπρόσωποι». Η ανακοίνωση της αποκαλύπτει, α μη τι άλλο, την έκταση που έχει πάρει η προπαγάνδα στον τόπο μας και που αναγκάζει ακόμα και το σωματείο των δημοσιογράφων να πάρει θέση μάλλον για πρώτη φορά..
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι η πρωτοφανής στην ιστορία επιδρομή στις ζωές μας, μόνο με μια κυβέρνηση Γιωργάκηδων θα μπορούσε να γίνει.. Κανείς επίσης δεν αμφιβάλει ότι αυτή η βία, η κοινωνική αδικία, η κατάλυση θεσμών και συνταγμάτων δεν θα «περνούσε» ποτέ αν δεν την στήριζε η κυρίαρχη και πιο άθλια «δημοσιογραφία» του τόπου. Σε τέτοιες περιπτώσεις η έξαρση της προπαγάνδας αποτελεί φυσικό επακόλουθο. Όσο σκληραίνουν τα λεγόμενα μέτρα και η βαρβαρότητα εξαπολύεται ολοένα και πιο αχαλίνωτη, όσο μεγαλώνει ο «πόνος» του βάρβαρου πασοκισμού για τα θύματα του, τόσο και αυτή η θλιβερή δημοσιογραφία, μεθυσμένη από το πιοτό της εξουσίας της, εγκαταλείπει και το τελευταίο ψήγμα κοινωνικής συνείδησης και ανθρωπιάς που της απόμεινε και όχι μόνο στηρίζει αλλά ενίοτε αποτελεί και τον ηθικό αυτουργό αυτής της βαρβαρότητας.. Λέμε για κοινωνική συνείδηση και ανθρωπιά γιατί για δημοσιογραφική δεοντολογία και «αντικειμενικότητα», ούτε λόγος να γίνεται. Τα άτομα αυτά έχτισαν την καριέρα και την «επιτυχία» τους ακριβώς πάνω στην πλήρη απαξία αυτών των εννοιών..
Έτσι λοιπόν μέχρι και η ΕΣΗΕΑ έφτασε στο σημείο να ξυπνήσει από τον βαθύ συντεχνιακό της λήθαργο και να καταδικάσει τους «δημοσιογράφους» ..πεταλωτήδες τονίζοντας τα εξής: «Απαράδεκτο φαινόμενο αποτελεί η εμφάνιση δημοσιογράφων, κυρίως σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, ως οιονεί κυβερνητικών εκπροσώπων. Το Εποπτικό Όργανο Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, θεωρεί ότι πρωταρχικό καθήκον είναι η αντικειμενική ενημέρωση, ο πλουραλισμός στην παρουσίαση θέσεων και απόψεων και ο σεβασμός στην είδηση, ώστε να μην εμφανίζεται ο δημοσιογράφος ως φερέφωνο, προκαλώντας την αγανάκτηση του κοινωνικού συνόλου».
Ουδείς επίσης αμφιβάλει ότι το ΜΕΓΚΑλο κανάλι αποτελεί την ναυαρχίδα όλης αυτής της προπαγανδιστικής καταιγίδας. Η διαβόητη ομάδα του Χρήστου Παναγιωτόπουλου, η dream team της προπαγάνδας, κατάφερε να πλήξει θανάσιμα την ενημέρωση και τη δημοκρατία παρουσιάζοντας με τον μανδύα του ρεπορτάζ ένα απέραντο και εντεταλμένο σχόλιο το οποίο, σαν την χαρούμενη πουτάνα, αδυνατεί να κρύψει τον αυταρχισμό, την αλαζονεία και την κακοήθεια του για κάθε διαφορετική φωνή..
Αυτοί λοιπόν οι δημοσιογράφοι «πεταλωτήδες», αφού ευθύνονται απολύτως για το βούλιαγμα της χώρας, (βλέπε ΕΔΩ γιατί), τώρα εξαπολύουν και την δεύτερη προπαγανδιστική καταιγίδα ώστε να εξαπατηθεί και πάλι ο λαός και να ψηφίσει τις δυνάμεις του μνημονίου και έτσι να αποδεχτεί και να νομιμοποιήσει την νέα επιδρομή που αναμένεται μετά τις εκλογές..
Αλλά ας αφήσουμε την πολιτική, την δημοσιογραφία, την ενημέρωση και τη δημοκρατία.. Κάτι άλλο θάθελα να ρωτήσω όλον αυτόν τον γκλαμουράτο συρφετό. Τρέμη, Μακρή, Καψή, Τσίμα, Λιάρο, Στραβελάκη, Χασαπόπουλο, Σπυράκη, Οικονομέα, Μανδραβέλη, Στάη, Λιαρέλη, Δελατόλα, Παπαχρήστο και βάλε.. Αλήθεια, έτσι ως άτομα που ζουν μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων, θεωρούν «επιτυχία» και τον εαυτόν τους «πετυχημένο» που κατάντησαν να κάνουν τους «γύφτους» των συνανθρώπων τους και τους «πεταλωτήδες» της ζωής μας; Μάλλον αφελής ερώτηση.. Και ποιος δεν ξέρει πια ότι όσο πιο ισχυρή και ανεξέλεγκτη είναι μια εξουσία τόσο και πιο ασυνείδητη και διεστραμμένη είναι..
πηγή : SOFISTIS
Προκύπτει τώρα και το επόμενο ερώτημα. Γιατί η κυβέρνηση του Γιωργάκη μπορεί και περνάει τέτοια μέτρα; Γιατί ο λαός βουλιάζει στους καναπέδες και δεν αντιδρά; Μήπως πάσχει από το “σύνδρομο της Στοκχόλμης” και όπως λέει η ψυχιατρική έχει αναπτύξει ένα συναισθηματικό δεσμό με τον εξουσιαστή του, έχει δεθεί μαζί του σχεδόν ασυνείδητα όπως το θύμα με το θύτη του; Έχουν ακουστεί και τέτοιες περισπούδαστες μπαρούφες που εκτοξεύονται μάλλον εκ του πονηρού για να δημιουργήσουν σύγχυση.. Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και αληθινή. Τέτοια μέτρα δεν θα περνούσαν ποτέ αν δεν είχαν και μια τέτοια «δημοσιογραφία» να τα στηρίζει, αν δεν είχαν υπέρ τους μια τέτοια προπαγάνδα που θα την ζήλευε ακόμα και ο Γκαίμπελς.. Και η προπαγάνδα μετράει σε κάθε εποχή και πολιτισμό. Ακόμα και αυτός ο μέγας ολιγαρχικός ο Πλάτωνας τόχε διαπιστώσει από τότε. «Οι άνθρωποι που μπορούν να πιστέψουν στον Κάδμο και στα δόντια του δράκοντος θα πιστέψουν σε οτιδήποτε».
ΑπάντησηΔιαγραφή