«Φουντώνουν» τα στοχευμένα σενάρια που θεωρούν δεδομένη την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και ζητούμενο μόνο τον χρόνο και τον τρόπο της ελεγχόμενης χρεοκοπίας.
Παράλληλα, όλο και περισσότεροι εκπρόσωποι της πλουτοκρατίας, υπογραμμίζουν σε όλους τους τόνους ότι εκείνο που έχει σημασία είναι η εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, η ένταση της επέλασης σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων και της εκποίησης δημόσιας περιουσίας, ώστε να ανοίξουν νέοι δρόμοι για την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Σύμφωνα με τον Λαρς Φελντ, σύμβουλο της γερμανικής κυβέρνησης, «η Ελλάδα δε θα τα καταφέρει (...) χωρίς να προχωρήσει σε κάποιας μορφής αναδιάρθρωση». Μιλώντας στο «Bloomberg», ο Λ. Φελντ επισημαίνει ότι «η Ελλάδα θα πρέπει να αναδιαρθρώσει το χρέος της το συντομότερο δυνατό» και εξηγεί ότι «ενώ οι περισσότεροι οικονομολόγοι συνομολογούν ότι θα πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η γερμανική κυβέρνηση είναι διαιρεμένη σ' αυτό το ζήτημα, ενώ η ΕΚΤ δεν είναι έτοιμη να στηρίξει μια τέτοια κίνηση».
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους «θα συμβεί, το ερώτημα είναι το πότε», εκτιμά ο αρθρογράφος του «Blοomberg» Μάθιου Λιν, σημειώνοντας ότι «το να αγοράζει κάποιος ασφάλιστρα κινδύνου έναντι μιας ελληνικής χρεοκοπίας είναι σαν να προσπαθεί να ασφαλίσει τον εαυτό του απέναντι στην πιθανότητα να βρέξει στο Λονδίνο». Σύμφωνα με τον Μ. Λιν, θα ήταν καλύτερο να επιβληθεί ένα «κούρεμα» 40%-50% φέτος, παρά 70%-80% το 2013 και προτείνει στην Ελλάδα να ανακοινώσει ένα «κούρεμα» 50% και ταυτόχρονα να αναστείλει την πληρωμή τοκοχρεολυσίων για τρία χρόνια.
Μάλιστα, εκτιμά ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφέρει στους ομολογιούχους τη δυνατότητα πληρωμών συνδεδεμένων με τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, ώστε αν αυτή αρχίσει να αναπτύσσεται, οι πρώτοι να μπορούν να ανακτήσουν ένα ακόμη μέρος των κεφαλαίων τους. Είναι και αυτό ένα ενδεικτικό στοιχείο για το ποιοι θα κερδίσουν στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπου το κεφάλαιο και οι μεγαλοδανειστές θα συνεχίσουν να καρπώνονται τον παραγόμενο πλούτο.
Παζάρια και διαψεύσεις
Στο ίδιο πνεύμα, ο επικεφαλής οικονομικής ανάλυσης της «Credit Suisse», Ρόμπερτ Μπάρι, εκτιμά πως η προοπτική της αναδιάρθρωσης δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως μεγάλο αρνητικό γεγονός από τους επενδυτές, καθώς οι αρχές της Γερμανίας, η οποία βρίσκεται σε μεγαλύτερο «κίνδυνο» λόγω της έκθεσής της στο τραπεζικό σύστημα, αναμένεται να εκτιμήσουν ότι το κόστος από μια αναδιάρθρωση θα είναι χαμηλότερο, τόσο πολιτικά όσο και σε επίπεδο νομισματικής πολιτικής, από το να δώσουν ξανά χρήματα στην Ελλάδα ή στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Ομοίως, ο επικεφαλής ειδήσεων του «CNBC Emea», Πάτρικ Αλεν, σημειώνει με έμφαση ότι «οι ελληνικές αρχές αρνούνται να αποδεχθούν ότι η χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη. Την ίδια στιγμή, οι πολιτικοί της ευρωζώνης δηλώνουν ότι μια τέτοια εξέλιξη αποκλείεται, και off the record ενημερώνουν τον Τύπο ότι διεξάγονται ήδη συζητήσεις και ότι η αναδιάρθρωση είναι θέμα χρόνου και όχι πιθανοτήτων».
Πάντως, στις επίσημες δηλώσεις τους, οι εκπρόσωποι της ΕΕ εξακολουθούν να «ξορκίζουν» το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, υπολογίζοντας ακόμα στο παρασκήνιο το κόστος και παζαρεύοντας τη δεδομένη ζημιά από την υποτίμηση κεφαλαίου.
Σ' αυτό το πνεύμα, ο πρόεδρος της ΕΕ, Χέρμαν Βαν Ρομπάι, υποστηρίζει ότι «το χρέος της Ελλάδας είναι ανεκτό, αν της δοθεί αρκετός χρόνος για να το αντιμετωπίσει. Στην πραγματικότητα, οι αγορές θα έπρεπε να το λάβουν αυτό υπόψη, καθώς δεν ισχύει ότι οι Ελληνες αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Οχι μόνο κάνουν δραστική εξυγίανση, αλλά, κυρίως, προωθούν ιδιωτικοποιήσεις αξίας 50 δισ. ευρώ. Για μια τόσο μικρή χώρα, αυτό είναι γιγαντιαίο». Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι «τα πλεονεκτήματα μιας αναδιάρθρωσης δεν είναι τόσο σημαντικά όσο τα μειονεκτήματα» και ξεκαθαρίζει κυνικά ότι «δεν πρόκειται για ένα θέμα αλληλεγγύης. Πρόκειται για δάνεια, όχι δώρα».
Παράλληλα, ο Γιούργκεν Σταρκ, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΚΤ, επισημαίνει ότι «μια αναδιάρθρωση θα ήταν μυωπική και θα επέφερε σημαντικές επιπτώσεις» και τονίζει ότι «η αναδιάρθρωση του χρέους μιας χώρας της ευρωζώνης κινδυνεύει να προκαλέσει μια τραπεζική κρίση, οι επιπτώσεις της οποίας, στη χειρότερη περίπτωση, θα ξεπεράσουν εκείνες της κατάρρευσης της "Lehman Brothers"».
Αλλεπάλληλα σενάρια
Αντανακλώντας την ανησυχία για τον τρόπο που συμφέρει τη μια ή την άλλη μονοπωλιακή μερίδα να προχωρήσει η ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου, εκπρόσωποι της καπιταλιστικής αγοράς αναλύουν τα διάφορα σενάρια εκτιμώντας και τους αντίστοιχους κινδύνους. Στο πλαίσιο αυτό, το «Βήμα της Κυριακής» παρουσιάζει τις εκτιμήσεις - επτά σενάρια για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που καταγράφονται σε έκθεση του δικηγόρου Λι Μπουσεΐτ και του πανεπιστημιακού Μίτου Γκουλάτι, για το διεθνές νομικό γραφείο «Cleary Gottlieb Steen & Hamilton».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα επτά σενάρια είναι τα ακόλουθα: Η Ελλάδα θα είναι σε θέση να βγει στις αγορές, αν όχι το 2012, στο τέλος του προγράμματος οικονομικής πολιτικής το 2013. Ωστόσο, «με το δημόσιο χρέος το 2013 να διαμορφώνεται περί το 160% του ΑΕΠ ή και υψηλότερα, δύσκολα θα μπορούν να πειστούν οι αγορές για τη βιωσιμότητα του χρέους. Επιπλέον,το σενάριο αυτό προϋποθέτει ακόμη δύο χρόνια σκληρής λιτότητας, στοιχείο που δημιουργεί ερωτήματα για τις αντοχές του πολιτικού συστήματος».
Για αναδιάρθρωση πριν από το 2013, καταγράφεται το σενάριο της επιμήκυνσης του χρόνου της αποπληρωμής των δανείων, σε συνεννόηση με τους ιδιώτες κατόχους ομολόγων, χωρίς «κούρεμα» και συνεπώς χωρίς μεταβολή της ονομαστικής αξίας των τίτλων.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή, θα δοθεί στους πιστωτές η δυνατότητα να ανταλλάξουν τους τίτλους που κατέχουν με νέους οι οποίοι θα φέρουν την εγγύηση διεθνών οργανισμών όπως η ΕΕ και το ΔΝΤ (όπως στα Βrady Βonds). Με τον τρόπο αυτόν τα χρήματα από τη βοήθεια των 110 δισ. ευρώ που δεν θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή ομολόγων θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά και διαγραφή χρέους».
Αλλο σενάριο προβλέπει την πλήρη αναδιάρθρωση πριν από το 2013, η οποία περιλαμβάνει «σημαντικό "κούρεμα" και ταυτόχρονα επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής». Μετά το 2013, προτείνεται η αναδιάρθρωση των δανείων ΕΕ - ΔΝΤ, καθώς με αυτόν τον τρόπο «το χρέος γίνεται διαχειρίσιμο και η Ελλάδα μπορεί να επιστρέψει στις αγορές», ενώ ένα άλλο σενάριο προβλέπει αναδιάρθρωση των δανείων του ιδιωτικού τομέα με σημαντικό «κούρεμα» στα ομόλογα των ιδιωτών.
Γίνεται ακόμα λόγος για αναδιάρθρωση των δανείων ΕΕ - ΔΝΤ και του ιδιωτικού τομέα, ώστε «οι ζημιές που θα υποστεί ο ιδιωτικός τομέας θα περιοριστούν και έτσι οι επιπτώσεις στο σύστημα θα είναι μειωμένες» καθώς και για εφαρμογή «νέου προγράμματος οικονομικής βοήθειας από ΕΕ και ΔΝΤ (μετά το 2013). Σταδιακά όλο το χρέος προς ιδιώτες αποπληρώνεται και περνά στα χέρια της ΕΕ και του ΔΝΤ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου