«Τι φταίει;» !!!
Δραματικό το ερώτημα. Η μία μετά τον άλλον, αναλύτριες και αναλυτές στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία διατύπωναν με στόμφο το ερώτημα, σα να είχαν πράγματι αγωνία για κάτι. Θεατρίνοι.
Που μετέχουν ως πρωταγωνιστές - αστική τάξη οι ίδιοι - σε ένα εξοργιστικό θέατρο μέσα από το οποίο προσπαθούν να πείσουν ότι κάτι αόρατο φταίει για τα χίλια μύρια κακά που υφίσταται η εργατική - λαϊκή οικογένεια.
Είναι τόση μεγάλη η αγωνία τους να πείσουν ότι ψάχνουν να βρουν τι φταίει, που ξεπέρασαν εαυτόν στο παραμύθι. Και τι δεν ακούσαμε χτες; Ολα τα κακά της μοίρας πέσανε μαζί: Ο Μπαν Κι Μουν δε φεύγει από τον ΟΗΕ κι έτσι δεν αδειάζει η θέση για να πάει εκεί ο Παπανδρέου, οπότε, τσαντισμένος αυτός, θα ξεσπάσει στο λαό.
Δηλαδή, μας είπαν, θα πάθουμε ό,τι κι απ' τον Σημίτη που ήθελε, λέγανε τότε, να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν κι αφού δεν τον κάνανε, έβγαλε όλη του την πίκρα στο λαό.Και καλά με το κυκλοθυμικό πρόβλημα του πρωθυπουργού. Είναι και οι αγορές. Που δε λένε να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα - όσα. Και εκτινάσσουν τα σπρεντ στα ύψη. Τι λες; Από την αγωνία μας για αυτήν την αδικία δεν κοιμηθήκαμε.
Σε κάθε παραμύθι που πλασάρουν οι καπιταλιστές υπάρχει ένα «διά ταύτα» που πρέπει να καταπιεί ο ακροατής μαζί με το παραμύθι. Στο προκείμενο, το διά ταύτα είναι ένα: Νέα μέτρα!
Πόσο θέλουν άραγε να γονατίσει κι άλλο αυτός ο λαός;
***
Το πραγματικό γεγονός παντού στον καπιταλισμό είναι ο καλπασμός της φτώχειας σε άμεση αντιπαραβολή με τον καλπασμό των κερδών. Κι αυτό είναι που επιβάλλει ρήξη και ανατροπή με το ίδιο το σύστημα.
Αυτό ακριβώς προσπαθούν να καθυστερήσουν οι κάθε είδους διαχειριστές, σπεύδοντας να προτείνουν αυτό ή το άλλο που δήθεν θα φέρει τη λύση.
Μέσα από τα κείμενά τους προσπαθούν να περάσουν σαν αυτονόητο «καλό» την εξαθλίωση στους μισθούς και εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δήθεν δεν τα καταφέρνει στους φόρους. Προσπερνούν το γεγονός ότι η κυβέρνηση τα πάει πάρα πολύ καλά για την τάξη που εκπροσωπεί στους φόρους. Αυξάνει διαρκώς ό,τι πληρώνει ο λαός, και μειώνει διαρκώς ό,τι πρέπει να πληρώσουν οι καπιταλιστές.
Αυτοί που μιλάνε για πρόβλημα διαχείρισης, δουλεύουν για τη συντήρηση της φτώχειας χωρίς να υπάρξει κοινωνική έκρηξη.
Το ίδιο κάνουν κι όσοι ζητάνε «γκάζι» στην κυβέρνηση. Ζητάνε επιτάχυνση στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Δηλαδή, νέα δεινά για το λαό.
***
Ολοι τους είναι στο «κουβέντα να γίνεται», αλλά, όχι για τον ένοχο.
Αναλύσεις επί αναλύσεων για το χρέος, την αναδιάρθρωση, τους φόρους, αλλά, κουβέντα για τον ένοχο.
Ανάλογα με τη μερίδα της αστικής τάξης που έχει αυτό ή το άλλο πρόβλημα και οι λύσεις. Αλλά, κουβέντα για τον ένοχο.
***
Τα στοιχεία για την Glencore (ένα από τα τρία παγκόσμια μονοπώλια που ελέγχουν το στάρι και το καλαμπόκι) λένε πως μόνο από το παιχνίδι με την τιμή στο ρώσικο στάρι, 64 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ασία πέρασαν στην εξαθλίωση, καθώς σε μία μέρα μέσα βρέθηκαν σε θέση να μην μπορούν πια να αγοράσουν ούτε το ψωμί που τους κρατά όρθιους.
Εφιαλτικό; Συμβαίνει κάθε μέρα. Και δείχνει τον ένοχο.
***
Καθώς ο ένοχος είναι δύσκολο να κρυφτεί, αναλαμβάνουν ρόλο εκείνες οι δυνάμεις που στο όνομα μιας αφηρημένης «αριστεράς» καταθέτουν προτάσεις επί προτάσεων για τον έλεγχο του καπιταλισμού. Το νέο εφεύρημά τους είναι η περίφημη «Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου» που θα δείξει, λένε, ποιο τμήμα του χρέους είναι νόμιμο και ποιο όχι. Συγκαλύπτουν το γεγονός ότι το χρέος δεν αφορά στο λαό που δε χρωστά σε κανέναν. Συμβάλλουν στη διαχείριση των συνειδήσεων, ώστε να είναι αξιοποιήσιμες για τη μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος.
***
Διαβάζοντας τα στοιχεία για τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Τουρκία το μυαλό σου πάει στον ...Λοβέρδο. Με την ίδια ακριβώς μέθοδο δουλεύει. Και πώς θα μπορούσε να ήτανε αλλιώς, αφού ένα είναι το αφεντικό. Και ο τομέας της Υγείας από τους πλέον κερδοφόρους για τους καπιταλιστές. Εδώ ισχύει το «ο θάνατός σου, τα κέρδη τους» (παρένθεση: έχει φτάσει σε τέτοια σημεία η αθλιότητα της αστικής προπαγάνδας που να τολμούν διάφοροι να χαρακτηρίζουν «αθλιότητα» το γεγονός ότι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε η δημόσια Υγεία ήταν από τα πλέον εξασφαλισμένα δικαιώματα. Ενώ ο Καιάδας τους είναι πρόοδος...)
Σε κάθε τομέα, η επέλαση των μονοπωλίων είναι απόλυτη. Και η πολιτική των κυβερνήσεων που υπηρετούν τα μονοπώλια με όποιον μανδύα κι αν εμφανίζονται είναι με καρμπόν.
Το πραγματικό «διά ταύτα» ένα: Ρήξη και ανατροπή! Λαϊκή συμμαχία κατά της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου