Να αποτινάξουμε το ζυγό

   Η «επικαιροποίηση» ενός ούτως ή άλλως βαθιά αντιλαϊκού και αντεργατικού μνημονίου, αυτού που συνομολόγησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την ΕΕ και το ΔΝΤ, που υπερψήφισε μαζί με τον ΛΑ.Ο.Σ. στη Βουλή και εφαρμόζει με τη στήριξη και της ΝΔ, δε θα μπορούσε παρά να βαθαίνει αυτά του τα χαρακτηριστικά σε βάρος της εργατικής τάξης, του λαού στο σύνολό του. Η «επικαιροποίηση» προσθέτει στα αρχικά σκληρά, βάρβαρα μέτρα, ακόμα περισσότερα ώστε να φτηνύνει ακόμα περισσότερο η εργατική δύναμη, ώστε να αυξηθούν ακόμα περισσότερο τα ήδη αμύθητα κέρδη των μονοπωλίων.

   Πλήγμα στις Συλλογικές Συμβάσεις, ώθηση στην επέκταση της μερικής εργασίας, συνέχεια στη δραστική μείωση των αμοιβών των δημοσίων υπαλλήλων, εισιτήριο και στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων και στους άνεργους, τους άπορους, τις άλλες ευπαθείς ομάδες, βάθεμα των αντιασφαλιστικών εγκληματικών για τους ανθρώπους του μόχθου μέτρων, επιτάχυνση της απελευθέρωσης τομέων στρατηγικής σημασίας όπως μεταφορές και ενέργεια, κλιμάκωση της επιχείρησης αφαίμαξης του ήδη ισχνού λαϊκού εισοδήματος, δημιουργία νέων πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο με το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και τη διαμόρφωση του τομέα της λεγόμενης κοινωνικής οικονομίας.

   Με αυτά ως δεδομένα, η ομολογία του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι το αρχικό μνημόνιο θα επικαιροποιείται συνεχώς μετά από κάθε επίσκεψη της τρόικας δεν ηχεί απλώς απειλητικά, χτυπά συναγερμό για το λαό στο σύνολό του. Πρόθεσή τους να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην πέτρα, να ξεθεμελιώσουν και το τελευταίο απομεινάρι κεκτημένων δικαιωμάτων. Τα μέτρα αυτά δεν είναι προσωρινά, δεν τα επέβαλλε η ανάγκη αντιμετώπισης της καπιταλιστικής κρίσης. Αυτή ήταν η αφορμή για να δρομολογηθούν, δεκαετίες τα επεδίωκε η πλουτοκρατία, τα προγραμμάτιζε η ΕΕ, τα σχεδίαζαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τώρα βρήκαν την ευκαιρία και το πρόσχημα.

   Η άρχουσα τάξη και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι σε ευρωενωσιακό και εγχώριο επίπεδο δεν έχουν άλλο δρόμο απ' αυτόν που ακολουθούν. Για τα συμφέροντά της είναι μονόδρομος χωρίς γυρισμό το τσάκισμα του λαού. Δεν μπορούν αλλιώς να θωρακίσουν την ανταγωνιστικότητά της, να επιταχύνουν τη συγκέντρωση κεφαλαίου. Ενας δρόμος όμως απέμεινε και στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα: Της άρνησης να πληρώσουν ένα χρέος που δε δημιούργησαν. Της διεκδίκησης σύγχρονων δικαιωμάτων, προστασίας όσων δοκιμάζονται σκληρά. Με λαϊκή αποφασιστική οργάνωση και αντεπίθεση με ενιαίο μέτωπο που θα εκφράζεται σε κάθε κλάδο, εργασιακό χώρο και γειτονιά. Με λαϊκή συστράτευση, οργάνωση και πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για αποδέσμευση απ' την ΕΕ, για το δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Αυτή είναι η «Ιθάκη» για το λαό. Ας βγει στον πηγαιμό της χωρίς να λογιαριάζει «Λαιστρυγόνες, Κύκλωπες, τον θυμωμένο Ποσειδώνα». Εχει τη δύναμη να τους τσακίσει.

Βάσω ΝΙΕΡΡΗ