Ο Σ. Καρίγιο αποτέλεσε μορφή του «ευρωκομμουνισμού» και του οπορτουνισμού, έδρασε για την ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στην αστική ιδεολογία. Το 1985 εγκατέλειψε το ΚΚ Ισπανίας και ίδρυσε δικό του κόμμα, το οποίο το 1991 εντάχθηκε στο Σοσιαλιστικό (αυτό του Θαπατέρο, που πριν παραδώσει στο κόμμα του Ραχόι πρόλαβε να περάσει ένα γενναίο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων). Ο Καρίγιο λάνσαρε τη δήθεν ανάγκη μιας κοινής πολιτικής κομμουνιστών - σοσιαλδημοκρατών - φιλελεύθερων δημοκρατών για την εδραίωση της
δημοκρατίας, αφαιρώντας απ' αυτήν το ταξικό της πρόσημο. Συνέβαλε στην απόρριψη του λενινισμού από το κόμμα και στη σταδιακή μετάλλαξή του σε διαχειριστική δύναμη καθώς και στην απομάκρυνσή του από την εργατική βάση του.
Ο ευρωκομμουνισμός αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο της εγκατάλειψης και αποκήρυξης της επιστημονικής θεωρίας του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε με πάθος την επιζήμια για τους λαούς αυταπάτη για τη δήθεν δυνατότητα μετάλλαξης του καπιταλιστικού συστήματος, δίχως σύγκρουση, ρήξη, ανατροπή και για ειρηνική κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας με κοινοβουλευτικά μέσα.
Στο έργο του «Ευρωκομμουνισμός και κράτος» ο Καρίγιο γράφει: «Στις ανεπτυγμένες όμως χώρες της Ευρώπης και στον καπιταλιστικό κόσμο οι εργαζόμενοι αποτελούν σήμερα τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας και οι δυνάμεις της κουλτούρας με τη μεγάλη της κοινωνική σημαία και τη μεγάλη της αριθμητική βαρύτητα, όλο και προσεγγίζουν τις θέσεις της εργατικής τάξης. Είναι φανερό ότι μια τέτοια κατάσταση διαφέρει κατά πολύ από εκείνες, στις οποίες οι Μαρξ, Ενγκελς και Λένιν θεωρούσαν τη δικτατορία του προλεταριάτου απαραίτητη».
Για τα βέλη που εκτόξευσε στην καρδιά της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος, δηλαδή στο ζήτημα της κατάκτησης της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τον τιμά ο ΣΥΝ σήμερα. Αναμενόμενο από ένα κόμμα που περιμένει να του ανάψουν το πράσινο φως για να ασκήσει την αστική διαχείριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου